Dziecko z upośledzeniem umysłowym lub fizycznym

Postępuj w sposób naturalny. Dziecko z niedoborem może wymagać leczenia. Ale jeszcze bardziej, że musi respektować naturalną, bez względu na to, co jego wada: upośledzenie umysłowe, zez, padaczka, niski wzrost, brzydkie znamię lub deformacja dowolnej części ciała. Powiedzieć, że to łatwiejsze niż zrobić.Wada dziecka denerwuje rodziców. Oto kilka przykładów różnych reakcji na to.

Stan psychiczny dziecka zależy nie od jego braku, ale od stosunku do niego. U chłopca od urodzenia po lewej ręce tylko dwa palce. Za dwa i pół roku jest całkiem szczęśliwy i lewą ręką może zrobić prawie wszystko tak samo jak prawo. Sześcioletnia siostra uwielbia go i jest z niego dumna, chce wszędzie zabrać ją ze sobą i nigdy nie zauważa swojej brzydkiej ręki. Matka jednak reaguje boleśnie. Zmarszczyła brwi, gdy spostrzegła, jak nieznane dzieci patrzą na dłoń swojego chłopaka. Uważa on, że lepiej jest, aby utrzymać dziecko w domu, gdzie nikt nie będzie gapił się na niego i niech różne komentarze, nie biorą się z nim, gdy chłopak prosi ją do sklepu. Co jest dla niego lepsze, siostry czy matki? Ale najpierw musisz odpowiedzieć na inne pytanie. Czy dziecko wstydzi się tego braku? Ogólnie mówiąc, nie.

Oczywiście wszyscy jesteśmy trochę nieśmiali, jeśli chodzi o to, co uważamy za naszą słabość.Ci, którzy mają wady, myślą o nich. Ale każdy, kto zna wiele ułomnych, zgadzają się, że nawet wśród osób z najcięższych wad mają wiele takich samych towarzyskich, radosnych i spokojnych, jak również wśród osób zdrowych kończyn. Z drugiej strony, można myśleć o przyjaciela, który, na przykład, czuje się bardzo nieszczęśliwy z powodu jego opadające uszy, które nikt nie zwraca uwagi.

Innymi słowy, wada nie zawsze jest proporcjonalna do wagi uczuć doświadczanych przez osoby, przez jaki był zakłopotany, zawstydzony, jak czuje się nieszczęśliwy. Aby

dziecięcą( z lub bez defektu) wzrosła towarzyski i szczęśliwy - rodzice powinni być szczęśliwi i dumni ze swojego dziecka, mniej zmartwień, kłopotów, nalegać, karcić, od najmłodszych lat dziecko powinno być w stanie komunikować się z innymi dziećmi. Jeśli od samego początku rodzice czują się nieszczęśliwi, jeśli są one wstydzić wyglądu swojego dziecka, marząc, że było inaczej, też jego osłona, nie pozwala mu komunikować się z innymi, będzie rosnąć zamknięty, nieszczęśliwy i rozważy sobie cudo i przegranego. Ale jeśli uznają to znamię lub zdeformowane ucho coś bez znaczenia, będzie zachowywać się z nim jak normalne dziecko, niech chodzić jak inne dzieci nie będą się martwić o cudzych poglądów i szepnął komentarzach, dzieckouzna się za najzwyklejszego i nie zawaha się o swoje różnice.

A co do ciekawskich spojrzeń, wskazujących palców i szeptów, dziecko nadal będzie musiało się do nich przyzwyczaić, a im wcześniej, tym lepiej. Jeśli ukrywa się przez cały tydzień i tylko w niedziele czuje się zaskoczony lub ciekawy, to jest znacznie gorzej, bo nie będzie się przyzwyczajał do takich poglądów.

Jeśli nie żałuje, będzie szczęśliwszy. U sześcioletniego chłopca znamię zajmuje połowę twarzy. Matka bierze to ciężko i bardzo żałuje swojego syna. Jest ona ściśle z dwóch starszych córek, ale jego syn wolne od pracy domowej, wybacza mu niegrzeczne i złe sztuczki w stosunku do sióstr. Siostry i inne dzieci go nie lubią.

Można zrozumieć, dlaczego rodzice takiego dziecka odczuwają dla niego litość i wymagają od niego zbyt mało. Litość jest jak narkotyk. Nawet jeśli początkowo wydaje się być bez smaku, człowiek przyzwyczaja się do tego i uzależnia się.Naturalnie, dziecko z niedoborem musi być zrozumiane i często w specjalnym leczeniu. Jeśli on odstaje w rozwoju umysłowym, jest to niemożliwe, aby powierzyć pracę, do której nie jest w stanie poradzić sobie, a dziecko ze słabą koordynację ruchów ręki nie trzeba winić za złe pisma. Ale dziecko z jakąkolwiek wadą powinno być rozsądnie uprzejme, żyć na wspólnym gruncie z innymi i wypełniać swój udział w ogólnej pracy. Takie dziecko chce żyć jak wszyscy inni i przestrzegać ogólnych zasad.

Sprawiedliwość dla rodziny. Czteroletnie dziecko wykazało znaczne opóźnienie w rozwoju umysłowym i fizycznym. Rodzice zabrali go od lekarza do lekarza i ze szpitala do szpitala. I za każdym razem słyszałem tę samą odpowiedź.Nie można wyleczyć tej wady, ale istnieje wiele możliwości wychowania dziecka jako użytecznego i szczęśliwego członka społeczeństwa. Rodzice tego, oczywiście, trochę, i idą na drugi koniec świata i płacą dużo pieniędzy uzdrowicielom i szarlatanom, którzy obiecują cudowne uzdrowienie. W rezultacie inne dzieci w rodzinie otrzymują o wiele mniej uwagi niż na to zasługują.Ale rodzice, wydając pieniądze i czyniąc wielkie wysiłki, czują się prawie szczęśliwi.

Jest rozsądne i sprawiedliwe ze strony rodziców, aby starali się zrobić wszystko, co możliwe, aby pomóc dziecku z wadą.Ale jest jeszcze inny ukryty czynnik. Tak więc w naturze jest tak, że rodzice w takich przypadkach wierzą w głębię duszy, że to oni są winni, chociaż wszyscy lekarze i wszystkie książki mówią, że jest to sytuacja całkowicie przypadkowa. Wszyscy od urodzenia mają w sobie poczucie winy za to, co zrobili i za to, co powinni byli zrobić.A jeśli mamy dziecko z wadą, to wrodzone poczucie winy koncentruje się na braku.

Nierozsądne poczucie winy często podżega rodziców, szczególnie jeśli są oni sumiennymi ludźmi, robiąc czegokolwiek, niech najbardziej nierozsądne. Jest to rodzaj pokuty, chociaż sami rodzice tak nie uważają.

Jeśli rodzice zdają sobie sprawę z tego trendu i są ostrożni, będą mogli zapewnić najlepsze leczenie dla dziecka, a przy okazji uratować inne dzieci( i siebie) przed niepotrzebnym pozbawieniem.

Kocham to takie, jakie jest. Dziecko w wieku dziesięciu lat jest wyraźnie poniżej rówieśników, poniżej nawet swojej ośmioletniej siostry. Rodzice uważają to za prawdziwą tragedię i prowadzą go do wszystkich nowych lekarzy. Wszyscy lekarze zgadzają się, że to nie jest choroba. Dziecko wydaje się być od małego urodzenia. Rodzice wyrażają swoje obawy w inny sposób. Zmuszają dziecko do jedzenia więcej, aby rosło szybciej. A kiedy ktoś porównuje wzrost dziecka do wzrostu siostry lub innych dzieci, rodzice natychmiast przypominają mu, jak inteligentny jest.

Zawsze istnieje rywalizacja między chłopcami, dlatego też mały chłopiec jest z natury rozczarowany. Jeśli ktoś podkreśla niektóre z jego pozytywnych cech w stosunku do swojej siostry i innych dzieci, nie pomaga mu to mniej żałować wzrostu, a jedynie podkreśla ideę rywalizacji i konkurencji. Czasami rodzice uważają, że konieczne jest zapewnienie dziecka o małym wzroście lub niezbyt pięknego lub krótkowzrocznego, że jego brak w rzeczywistości nie jest bardzo ważny. Przekonujące zapewnienia w tej sprawie są bardzo pomocne. Ale jeśli rodzice zawsze się martwią, zawsze podnoszą ten temat, dziecko jest przekonane, że nie wszystko z nim jest w porządku.

Bracia i siostry przyjmują postawę rodziców. Dziecko w wieku siedmiu lat, urodzone z porażeniem mózgowym. Jego intelekt jest całkowicie nienaruszony, ale jego mowa jest trudna do zrozumienia, jego twarz i kończyny drgają, a on nie może kontrolować tych ruchów.

Matka ma rozsądny stosunek do swojego braku. Traktuje go dokładnie tak samo, jak z młodszym bratem, tylko kilka razy w tygodniu jedzie do specjalnej kliniki, gdzie otrzymuje masaż, wykonuje różne ćwiczenia i uczy się kontrolować swoje kończyny i mowę.Młodszy brat i wszystkie dzieci sąsiadów kochają go za dobry charakter i chęć uczestnictwa w każdej grze. Bierze udział we wszystkich grach i chociaż nie może porównywać się z innymi dziećmi, rozumie to i czyni go zniżką.Chłopak idzie do zwykłej szkoły obok. Oczywiście pod pewnymi względami doświadcza ograniczeń, ale ponieważ program jest elastyczny, a same dzieci uczestniczą w planowaniu i realizacji swoich projektów, jego cenne pomysły i staranność czynią go popularnym wśród kolegów z klasy. Ojciec, który z natury jest bardziej niespokojny, myśli, że ostatecznie chłopiec będzie szczęśliwszy, jeśli zostanie wysłany do szkoły z internatem, gdzie będzie wśród dzieci z tymi samymi niedociągnięciami. Obawia się również, że gdy dorastają jego koledzy z klasy, będą zawstydzeni jego niecodziennym wyglądem.

Jeśli rodzice akceptują swoje dziecko takimi, jakimi są, i przestają zauważać jego brak, to także i bracia i siostry. Nie przejmują się uwagami innych dzieci. Ale jeśli rodzice są zdezorientowani i starają się to ukryć, brak dziecka będzie stale przyciągał niepotrzebną uwagę braci i sióstr.

Zmiana uczuć rodziców. Wielu rodziców, którzy dowiadują się, że ich dziecko cierpi na poważną wadę, doświadcza tego samego. Początkowo bolesna niespodzianka i naturalne oburzenie: „Dlaczego to się stało w naszej rodzinie” Wtedy zwykle przychodzi poczucie winy: „Co zrobiłem źle, albo nie robić to, co trzeba zrobić?” Lekarze stale wyjaśnił: „Nie można go zatrzymać”Ale rodzice bardzo długo akceptują to stwierdzenie.

Kolejne trudności wynikają z tego, że krewni i przyjaciele cały czas mówią o specjalistach i nowych lekach, o których słyszeli. Radzą rodzicom, aby wykorzystali to wszystko. A gdy ich wskazówki nie są przestrzegane, okazują swoje oburzenie w każdy możliwy sposób. Oczywiście mają dobre intencje, ale tylko zwiększają niepokój rodziców.

Następnym krokiem jest taka: rodzice są tak zajęci swoim dzieckiem i braku dostępnych środków leczenia, że ​​zapominają o dziecku jako osobie. Nie wie, jak radować się z innych dobrych cech, które wcale nie cierpiały. Ale stopniowo te cechy ponownie przyciągają ich uwagę, a rodzice zaczynają myśleć o swoim dziecku jako dobrym człowieku o pewnych cechach. A teraz są zirytowani przyjaciółmi i krewnymi, którzy mogą mówić tylko o tym niedociągnięciu dziecka.

Kiedy rodzice przechodzą bolesną etapie, będą one niech wiedzą, że setki tysięcy dobrych rodziców przechodzi samo.

Większość rodziców również potrzebuje pomocy. Dbanie o dziecko z wadą zwykle powoduje silny dodatkowy stres. Aby pomóc dziecku żyć normalnie, potrzebna jest wielka mądrość i trudno jest pokazać, kiedy jesteś zdenerwowany i nie masz absolutnie żadnego doświadczenia. Wszystko to oznacza, że ​​rodzice dziecka niepełnosprawnego potrzebują pomocy i mogą na to liczyć.Nie mówię tylko o poradach medycznych. Ważne jest, że rodzice mają możliwość omówienia umieszczenie życia w domu, problemy napotykane przez innych członków rodziny, zalet i wad miejscowej szkole, w porównaniu z bardziej odległych szkół specjalnych, aby mówić o irytacji i gniewu rodziców. Aby to wszystko zrozumieć, zwykle potrzebujemy długich rozmów przez kilka lat z doradcami, którzy mają doświadczenie w takich sprawach i potrafią uspokoić rodziców.

zwykle w instytucjach państwowych dla osób niewidomych, głuchych, kaleki i upośledzonych umysłowo w specjalnych szkołach i przychodniach mają pracowników socjalnych, z którymi można konsultować.Na wsi jest pracownik socjalny. W miastach - pracownicy socjalni w agencjach rodzinnych i agencjach opieki nad dziećmi. Jeśli mieszkasz na wsi lub w małej wiosce, aby znaleźć właściwą osobę, napisz do departamentu opieki społecznej swojego stanu. Jeśli mieszkasz w mieście, zadzwoń do fundacji charytatywnej. Tam dowiesz się o właściwej agencji. W ostatnich latach rodzice niepełnosprawnych dzieci zorganizowali i utworzyli krajowe stowarzyszenia. Stowarzyszenia te mają kilka celów i wszystkie są godne. Rodzice dzielą się specjalnymi problemami i sposobami ich rozwiązania. Porozmawiaj z profesjonalistami w tej dziedzinie. Wykorzystują swoje wpływy, aby zapewnić lepszą edukację swoim dzieciom. Tworzą fundusze na organizację badań i leczenia.

Gdzie mieszkać, w której szkole studiować, gdzie uzyskać specjalne wykształcenie. Załóżmy, że dziecko ma wadę, która nie przeszkadza mu w uczęszczaniu do zwykłej lokalnej szkoły i uczeniu się w zwykłej klasie. Na przykład, czy bardzo poważne obrażenia rąk i stóp, uzdrawiał choroby serca, który nie ogranicza poważnie aktywność dziecka, takie cechy wyglądu jak znamion. Lepiej jest, aby takie dziecko uczyło się w zwykłej lokalnej szkole. Całe swoje życie będzie spędzał wśród zwykłych ludzi i lepiej, żeby on sam, niemal pod każdym względem, uważał się za zwykłą osobę.

Jeśli to możliwe, zwykła szkoła. Kiedyś dzieci niepełnosprawne, które przeszkadzają w uczeniu się, takie jak osłabienie wzroku lub słuch, powinny być od samego początku wysyłane do specjalnych szkół dziennych w ich okręgu, a jeśli nie, to do szkół z internatem. W ostatnich latach stało się jasne, że chociaż edukacja dzieci niepełnosprawnych jest niezwykle ważna, to jeszcze ważniejsze jest, aby pomóc im w przystosowaniu się do normalnego życia i być szczęśliwymi. Oznacza to, że lepiej jest, aby dziecko dorastało wśród normalnych dzieci. Dorastając, będzie uważał się za normalnego w większości związków. Ponadto przebywanie w rodzinie da mu dodatkową świadomość bezpieczeństwa. Dziecko, bez wątpienia lepiej jest żyć w domu, jeśli to możliwe. Im mniejsze dziecko( zwłaszcza w wieku sześciu do ośmiu lat), tym bardziej potrzebuje opieki nad kochaniem i rozumieniem ludzi, świadomością swojej przynależności. I wszystko to wróci do domu wcześniej niż w lepszej szkole z internatem. W związku z tym stało się możliwe, w miarę możliwości, zapewnienie dzieciom niepełnosprawnym zwykłych szkół, tak aby spędzały tam część dnia lub cały dzień.W jednym przypadku oznacza to, że dziecko z niedoborem spędza część dnia w specjalnej klasie, a drugie - zwykle u zwykłych dzieci. W niektórych przypadkach ekspert wyjaśnia nauczycielowi zwykłej klasy, w jaki sposób zorganizować szkolenie, aby dziecko z defektem mogło w nim uczestniczyć.

Jak to się dzieje w społeczności lub hrabstwie, zależy od wielu okoliczności: liczby i umiejętności specjalnie wyszkolonych nauczycieli, wielkości zajęć i sal lekcyjnych, stopnia zaawansowania wady, wieku i poprzedniego szkolenia dziecka.

Dziecko z częściową utratą słuchu. Dziecko słabo słyszące musi nauczyć się czytać na ustach i, być może, w specjalnej korekcji mowy. Dziecko ze znacznym ubytkiem słuchu potrzebuje aparatu słuchowego, trzeba go nauczyć czytać na ustach, potrzebuje korekty mowy i lekcji z logopedą.Jeśli wszystko to jest dostępne, zazwyczaj takie dziecko może uczyć się w lokalnej szkole.

Całkowicie lub prawie całkowicie głuche dziecko, nie dostanie dużo w zwykłej klasie, dopóki nie nauczy się komunikować z innymi dziećmi. Wymaga to długiego i bardzo specjalnego szkolenia w zakresie mowy i języka przy pomocy specjalnego aparatu słuchowego i lepszego uczenia się czytania na ustach.

Trening taki jest zwykle przeprowadzany tylko w dużych miastach. W przypadku dziecka głuchego ważne jest, aby rozpocząć takie specjalne szkolenie od dwóch do trzech lat, jeśli mieszka on w pobliżu szkoły. Jeśli nie, musi wejść do szkoły z internatem w wieku czterech lat, w którym istnieją specjalne grupy dla najmłodszych.

Niewidome dziecko może dużo dostać w zwykłej klasie( lub w zwykłym przedszkolu), chociaż jednocześnie potrzebuje specjalnego szkolenia. Uderzająco i jest podziwiany, ponieważ nawet trzyletnie lub czteroletnie niewidome dziecko jest w stanie dogadać się z grupą zwykłych dzieci. Niedoświadczony nauczyciel, podobnie jak rodzice, po raz pierwszy dąży do nadmiernej protekcji, ale stopniowo uświadamia sobie, że zwiększona opieka nie jest potrzebna i tylko przeszkadza dziecku. Oczywiście należy podjąć rozsądne środki ostrożności i poczynić odpowiednie kroki. Reszta dzieci, po pewnym przesłuchaniu, z łatwością przyjmuje dziecko z wadą.Zwykle udzielają rabatu na jego brak i bardzo rozsądnie mu pomagają.

Niektóre dzieci z porażeniem mózgowo-dziecięcym wymagają specjalnego szkolenia i treningu mięśniowego, które są dostępne tylko w kilku miejscach. Specjalnego szkolenia, które jest niezbędne dla dzieci z porażeniem mózgowym, nie można przeprowadzić wszędzie. Jeśli tam, gdzie mieszka rodzina, takiej pomocy nie można uzyskać, należy pomyśleć o zmianie miejsca zamieszkania.

Ciągły nadzór medyczny. Rodzice dziecka z jakąkolwiek wadą powinni oczywiście skorzystać z pomocy specjalistów - prywatnego lekarza lub dobrego szpitala dziecięcego. Jeśli nie są usatysfakcjonowani lub proponowane leczenie wydaje się dla nich niebezpieczne, mają prawo skonsultować się z innymi lekarzami, którzy mogą mieć odmienne zdanie. Czasami rodzice, którzy otrzymali dobrą poradę od pierwszego lekarza, zwracają się do jednego lub dwóch - "tylko dla pewności", ale niewielkie różnice w metodach leczenia i terminologii mogą je zmylić, a na końcu będą mieć więcej wątpliwości niż na początku.

Jeśli znajdziesz doświadczonego lekarza, który rozumie problemy twojego dziecka, trzymaj się go i nieustannie się z nim konsultuj. Lekarz, który zna dziecko i rodzinę od dłuższego czasu, może doradzić lepiej niż ten, który właśnie został zaproszony. Psychologicznie dziecko z defektem jest bardzo trudne, jeśli jest przenoszone z jednego lekarza na drugiego. Jeśli przeczytasz o nowym odkryciu dotyczącym stanu twojego dziecka, zapytaj o to swojego lekarza i nie spiesz się, aby spieszyć się do badacza. Jeśli udowodniono pozytywny wpływ tego odkrycia, lekarz o tym wie lub będzie mógł dowiedzieć się wszystkiego, co będzie przydatne dla Twojego dziecka.

Dziecko upośledzone umysłowo. Można bardzo brutalnie oddzielić wszystkie przypadki upośledzenia umysłowego na trzy grupy: organiczną, hormonalną i "naturalną".Przypadki organiczne to uszkodzenia mózgu spowodowane na przykład niedostatecznym zaopatrzeniem w tlen podczas porodu lub w wyniku zapalenia mózgu. Hormonalne spowodowane przez źle działającą tarczycę;jeśli te przypadki zostaną wcześnie zdiagnozowane i zostaną prawidłowo leczone, opóźnienie umysłowe można prawie wyeliminować.

większość przypadków upośledzenia umysłowego - „naturalne” w tym sensie, że nie są one spowodowane przez choroby, kontuzji i nie tak, że zrobił lub czego nie zrobił, co rodzice. Dziecko poniżej zwykłego poziomu inteligencji, podobnie jak dzieci, jest poniżej lub powyżej reszty. Inteligencja takiego dziecka rozwija się, ale jest powolna. Jeśli dziecko ma inteligencję trzech do czterech lat, wtedy szesnaście lat będzie on inteligencja dwunastu. W tym przypadku, IQ 75( 3/4 = 12/16 = 75/100). Wiele można zrobić dla takiego dziecka, ale nie można go wyleczyć, ponieważ nie można wyleczyć niebieskich oczu lub dużych nóg.

Jeśli akceptuje to normalnie, dziecko może lepiej wykorzystać swoje umiejętności. Problemy z zachowaniem u dzieci z opóźnionym rozwojem umysłowym nie powstają ze względu na ich niski poziom inteligencji, a z powodu nieprawidłowego użytkowania. Jeśli rodzice wstydzą się swojego dziecka, brakuje mu poczucia bezpieczeństwa i szczęścia. Jeśli one błędnie uważa się za winnego w jego stanie, może on domagać się najbardziej irracjonalnych metod leczenia, które zakłócają dziecka, ale nie przyniesie mu żadnych korzyści. Gdyby pochopnie wnioskować, że był „beznadziejny przypadek” i nigdy nie będzie normalne, że nie może dostać im zabawki i nie mają przyjaciół do gry, stracić właściwego szkolenia, pożądaną Wszystkie dzieci dla lepszego ujawnienia swoich zdolności. Jednak największe niebezpieczeństwo - to rodzice, którzy przymykają oko na brak ich dziecka i starać się udowodnić sobie i światu, że jest tak mądry jak każdy inny: staram się go nauczyć, do którego on nie jest gotowy, pospiesz się przyzwyczaić do nocnika, podaruj lekcję, w której nie może się uczyć, przygotuj z nim lekcje w domu. Ciągły nacisk sprawia, że ​​dziecko jest uparte i rozdrażnione. Ciągle znajdując się w sytuacji, w której nie może odnieść sukcesu, traci pewność siebie.

smutny, ale opóźniony dziecko, którego rodzice nie są bardzo wykształceni i szczęśliwie doprowadzić umiarkowany tryb życia, często szczęśliwsi i lepiej przystosowane do życia niż dziecko wykształconej rodzinie lub w rodzinie z wysokim poziomem ambicji i pragnienie sukcesu. W rodzinach o wysokim poziomie roszczeń uważa się, że trzeba mieć dobre oceny w szkole, ukończyć college i uczyć się prestiżowego zawodu.

Istnieje wiele niezbędnych i godnych zawodów, które są dość dostępne dla osób o niskim poziomie inteligencji. Prawo każdego do odbycia szkolenia w zakresie czynności, dla których jest on zdolny do poziomu jego intelektu.

dziecko z powolnym rozwojem powinny mieć możliwość poruszania się we własnym tempie, uczą się prawidłowo odżywiać, aby skorzystać z toalety, tak aby odzwierciedlał jego rozwoju psychicznego, a nie wiek. On potrzebuje możliwości kopać w ziemi, wspinać się na drzewa, budować i wynaleźć w okresach, gdy jest on gotowy do takich działań, musi mieć zabawki, które lubi być w stanie bawić się z innymi dziećmi, z którymi jest on w stanie utrzymać się narówny( nawet jeśli te dzieci są o rok i młodsze od niego).Chodząc do szkoły, musi iść do klasy, gdzie może znaleźć swoje miejsce i coś osiągnąć.On musi być kochany i podziwiany przez jego atrakcyjne cechy.

Każdy, kto widział dzieci z ubytkiem rozwojowym wie, jak mogą być naturalne, przyjazne i atrakcyjne, zwłaszcza te, które są naturalnie traktowane w domu. Kiedy grają lub wykonują zadania szkolne, które są dla nich wykonalne, wykazują takie same zainteresowania i energię jak zwykłe dzieci. Innymi słowy, "nudny" wygląd nie pochodzi z niskiego poziomu inteligencji, ale ze świadomości jego nieodpowiedniości. Większość z nas wyglądałaby głupio na wykładzie na temat ogólnej teorii względności.

Dziecko z niewielkim lub umiarkowanym opóźnieniem wychowuje się zwykle w rodzinie. Przede wszystkim tutaj każde dziecko zyskuje świadomość bezpieczeństwa. Jeśli to możliwe, przydatne jest, aby takie dziecko uczęszczało do przedszkola, w którym wychowawca decyduje, czy powinien być z dziećmi w swoim wieku lub z młodszymi dziećmi.