Depersonalizacja w przypadku nerwicy: jak poradzić sobie z depresyjną depersonalizacją osobowości
Od najmłodszych lat ludzki umysł uczy się poruszać po świecie, wyraźnie identyfikujący się - osoba lub jego ego i wszystko - ludzie, przedmioty - nie ja biegiem czasu, nie jest tworzenie poczucia własnej wyjątkowości i ogromnej liczby skojarzeń.
Z doznań( dotykowe, słuchowe, wzrokowe) tworzony jest przez Unię Europejską z ciała i umysłu człowieka jako całość I( personalizacja).Ale zdarzają się sytuacje, gdy dochodzi do pewnej porażki i depersonalizacji osoby, często pojawia się depersonalizacja z nerwicą.
Co jest depersonalizacja
depersonalizacja - patologia w stanie psychicznym, kiedy przestaje się czuć jego mam w realnym świecie, czując, że świadomość jest oddzielona od ciała. U zdrowej osoby czasami może wystąpić niewyrażona tymczasowa depersonalizacja pod wpływem czynników stresowych.
najbardziej żywy przejawem depersonalizacji obserwowane w stanach patologicznych, takich jak nerwica, depresja, jak również różnych zaburzeń psychicznych, takich jak padaczka, schizofrenia.
analizie etiologii występowania stanu u pacjenta, eksperci doszli do wniosku, że depersonalizacji - reakcję ochronną organizmu w odpowiedzi na sytuacje stresowe gipervozdeystvie powyżej progu zdolności umysłowych człowieka. Mówiąc najprościej, system nerwowy wyłącza mózg, aby chronić go przed przeciążeniem. Objawy
depersonalizacji osobowości z nerwowość
depersonalizacja osoby w stanie nevroznom różni się wyraźniejsze objawy, które są niemożliwe do zauważenia. I pacjent ma jednocześnie cały zespół objawów:
1. Stopniowo znikają cechy osobowości.
2. Stopniowo zanika subtelne emocje, osoba przestaje odczuwać granicę między światem duchowym i fizycznym.
3. Osoba staje się obojętna wobec rodziny i przyjaciół.
4. Nie czuje żadnych emocji związanych z wydarzeniami w otaczającym go świecie, jest jakby za szkłem.
5. Świat jest postrzegany jako szary lub czarno-biały.
6. Osoba przestaje postrzegać naturę, dźwięki, zapachy, kolory.
7. Nie postrzega muzyki, malarstwa i innych dzieł sztuki.
8. Nie ma myśli, głowa wydaje się pusta.
9. Istnieją takie odczucia, że każda część ciała jest osobno.
10. matowania zwykłych emocji, nie ma radości, nie smutku, gniewu, bez urazy, nie współczucie.
11. Charakterystyczną cechą jest brak nastroju.
12. Człowiek robi wszystko, jak na autopilocie, wszystkie zdarzenia pojawiają się w zwolnionym tempie.
13. Wrażliwość jest osłabiona - temperatura, ból, smak i inne.
Zewnętrznie wygląda człowiek upośledzony, slow na wychwyt, wydaje się, że nie był w pośpiechu, nie chciał myśleć o niczym. Nie odczuwa głodu, uczucia sytości ani bólu. W tym stanie reakcje całego organizmu są tak zahamowane, że działają na niego nawet substancje lecznicze w wyższych dawkach.
Wydłużona depersonalizacja depresyjna może spowodować znaczną szkodę dla ludzkiej psychiki. Rozpoznanie depersonalizacji
nevroznaya najprościej, na podstawie danych z kontroli, skarg pacjenta i członków jego rodziny. Ponieważ żadne zmiany organiczne w organizmie człowieka, w tym choroby nie jest widoczny, metody laboratoryjne są bezużyteczne, w testach wykazują fakt, że pacjent jest zdrowa. W tym stanie nawet chroniczne infekcje znikają, a odporność gwałtownie rośnie.
Leczenie depersonalizacji nerwicy w
depersonalizacji wymaga codzienne monitorowanie, neuropsychiatra lekarza, więc terapia jest ściśle szpitalnych szpital. W zależności od przebiegu choroby, istnieją różne metody leczenia, ponieważ okres depersonalizacji może trwać kilka godzin, a może kilka lat.
depersonalizację krótkim czasie wykrywany jest trudne, a granica wykrywania mogą być traktowane psychoanalize. Długotrwałe procesy wymagają skomplikowanych złożonych pomiarów. Ale w każdym przypadku leczenie ma na celu wyeliminowanie przyczyny ataków paniki lub strachu, powodując zamknięcie własnego Ya
W żadnym przypadku choroba ta nie może zostać zaniedbana, ponieważ osoba ta sama nie poradzi sobie z depersonalizacją i tylko wykwalifikowani specjaliści mogą ją usunąć z tego stanu.
Również przepisane leki przeciwdepresyjne, uspokajające, tabletki nasenne, neuroleptyki, leki łagodzące w dawkach uderzeniowych. Ciężkie przypadki są leczone z powołaniem leków neurotropowych.
Przedstawiono różne metody medycyny alternatywnej, homeopatię, medycynę ludową, akupunkturę, fitoterapię.