Problemy żywieniowe

Gdy pojawiają się problemy z apetytem. Dlaczego tak wiele dzieci źle się odżywia? Najczęściej dlatego, że.matki starają się zbyt mocno, aby je lepiej jeść.Szczenięta nie mają problemów z apetytem, ​​ani nie mają dzieci w tych częściach świata, w których matki nic nie wiedzą o diecie i dlatego nie zawracają sobie głowy. Możesz żartować, że potrzebujesz dużo wiedzy i dużo czasu, aby mieć problemy z apetytem.

Jedno dziecko wydaje się rodzić z apetytem wilków, które go nie zdradza, nawet gdy jest zdenerwowany lub chory. W innym przypadku apetyt jest gorszy i może łatwo wpłynąć na nastrój lub chorobę.Pierwsze dziecko narodziło się, aby było kompletne;drugi z rodziny jest napisany, aby pozostać cienkim. Ale każde dziecko rodzi się z takim apetytem, ​​który powinien zapewnić mu zdrowie i zapewnić normalną szybkość wzrostu i rozwoju.

Kłopot zaczyna się, gdy dziecko ma wrodzony instynkt powstrzymywania się, gdy jest on zmuszony, lub rezygnacji z jedzenia, co wiąże się z niektórymi nieprzyjemnymi odczuciami w przeszłości. Kolejna trudność polega na tym, że apetyt człowieka nie zawsze jest skierowany na to samo. Przez chwilę dziecko z przyjemnością spożywa dużo szpinaku lub owsianki. Ale miesiąc później przestaje lubić to wszystko. Niektórzy lubią słodycze i żywność zawierającą skrobię;inni jedzą jedno i drugie trochę.Jeśli weźmiesz to pod uwagę, zrozumiesz, jak problemy z jedzeniem zaczynają się w różnym wieku i na różnych etapach rozwoju. Dziecko zaczyna być uparte, jeśli w pierwszych miesiącach życia matka sprawia, że ​​pije więcej mleka niż ma ochotę, lub kiedy wstrzykuje stałe jedzenie i nie pozwala mu stopniowo przyzwyczajać się do niego. Wielu z nich staje się bardziej kapryśna i dyskryminująca w jedzeniu po roku, ponieważ chcą się upierać samodzielnie lub z powodu obcięcia zębów. Jeśli zostaną zmuszeni, apetyt jeszcze bardziej się pogorszy na długi czas. Zazwyczaj czas na problemy z apetytem to koniec choroby. Jeśli niespokojna matka zaczyna intensywnie karmić dziecko, zanim apetyt wróci do niego, szybko się rozwinie i niechęć do jedzenia.

Wszystkie problemy związane ze słabym apetytem zaczynają się od przymusu. Dziecko może przestać jeść z powodu zazdrości wobec swojego młodszego brata lub z powodu wielu innych niepokojów. Ale niezależnie od pierwotnego powodu, niepokój i wytrwałość matki pogarszają apetyt i uniemożliwiają mu powrót.

Przez chwilę ustaw się w miejscu dziecka. Aby lepiej to zrozumieć, pamiętaj, że nie byłeś bardzo głodny. Może dzień był gorący i duszny, albo byłeś zaniepokojony, albo twój żołądek był zmartwiony.(Tak to odczuwa dziecko, które ma problemy z apetytem.) A teraz wyobraź sobie, że nerwowy olbrzym siedzi obok ciebie i patrzy, jak każda łyżeczka jest w twoich ustach. Zjadłeś trochę tego, co lubisz, i odłożyłeś widelec, czując, że zjadły. Jednak ona patrzy na ciebie z niepokojem i mówi: "Jeszcze nie dotknąłeś rzepy".Wyjaśniasz, że nie chcesz rzepy, ale ona nie rozumie tego, co czujesz i zachowuje się tak, jakbyś celowo źle się zachowywał.Kiedy mówi, że nie wstaniesz od stołu, dopóki nie wyczyścisz talerzy, spróbujesz zjeść trochę rzepy, ale zaczynasz chorować.Bierze pełną łyżkę i popycha cię w usta, a ty zaczynasz się dusić.

Leczenie wymaga czasu i cierpliwości. Gdy występują problemy z apetytem, ​​ich rozwiązanie wymaga dużo czasu, cierpliwości i zrozumienia. Matka zaczyna się martwić.Odkrywa, że ​​od kiedy źle się odżywia, trudno jej się zrelaksować.Jej troska i wytrwałość przede wszystkim utrudniają powrót do dziecka. Nawet jeśli z wielkim wysiłkiem matka zmusi się do zmiany, zajmie to wiele tygodni, aby dziecko mogło odzyskać apetyt. Musi mieć możliwość stopniowego zapominania o wszystkich nieprzyjemnych skojarzeniach z czasem na obiad.

Jego apetyt jest jak mysz, a lęk jego matki to kot, który kieruje mysz do norki. Nie możesz przekonać myszy, by stała się odważniejsza tylko dlatego, że kot patrzy w inną stronę.Kot musi przez długi czas pozostawić mysz w spokoju.

Dr Clara Davis stwierdziła, że ​​dzieci, które nie mają uprzedzeń co do jedzenia, ostatecznie same wybierają zbilansowaną dietę, jeśli oferują im różnorodne naturalne pokarmy. Ale nie można oczekiwać, że dziecko, które od miesięcy lub lat odmówiło produktu, takiego jak warzywo, nagle zaczęłoby jeść tylko dlatego, że matka dała mu wolny wybór. On może jeść warzywa w obozie, gdzie wszyscy jedzą, gdzie jest głodny i gdzie nikt go nie je. Ale w domu z warzywami dla niego zbyt wiele nieprzyjemnych skojarzeń.Gdy tylko je zobaczy, dusza i żołądek mówią mu: "Nie!"

Matka ma również prawo do uczuć. A kiedy ma do czynienia z chronicznym problemem apetytu, są to bardzo silne uczucia. Najbardziej oczywistym z nich jest niepokój: dziecko zachoruje w wyniku niedożywienia lub z powodu głodu zmniejszy się jego odporność na powszechne choroby. Lekarz raz po raz zapewnia ją, że dzieci o słabym apetycie nie stają się podatne na choroby, ale trudno w to uwierzyć.

Jest skłonna uważać się za winną, uważa, że ​​jej mąż, krewni, sąsiedzi, lekarz uważa ją za bezwartościową matkę.Oczywiście tak nie jest. Najprawdopodobniej oni to rozumieją, ponieważ nawet w ich rodzinach było co najmniej jedno dziecko z niesmakiem.

Wtedy nieuniknione uczucie irytacji i złości na tego frajera, który absolutnie nie podlega wysiłkom matki. Jest to najbardziej nieprzyjemne uczucie, ponieważ sumienna matka zaczyna się wstydzić.

To ciekawe, że wielu rodziców, którzy mają podobne problemy, pamięta, że ​​sami mieli kiepski apetyt i te same trudności w dzieciństwie. Pamiętają zbyt dobrze, jak zostali zmuszeni do jedzenia, ale z jakiegoś powodu nie mogli zrobić inaczej. W tym przypadku uczucia podrażnienia, gniewu i lęku, których doświadczają rodzice, są częściowo reliktem uczuć, których doświadczyli w dzieciństwie.

Dziecko rzadko znajduje się w niebezpieczeństwie. Ważne jest, aby pamiętać, że dziecko ma wrodzony mechanizm, który mówi, ile jedzenia. I czego dokładnie potrzebuje dla normalnego wzrostu i rozwoju. Bardzo rzadko z powodu złego apetytu dochodzi do poważnego niedożywienia, braku witamin lub chorób zakaźnych.

Ale dziecko, które nie jeść, nie potrzebuje pomocy lekarza: on musi od czasu do czasu sprawdzać dziecko ocenić swoją dietę - on daje i co to nie wystarczy, aby zalecić wymianę lub leki w celu uzupełnienia brakującego, porady jak wychowywać dzieckonie tylko pod względem odżywiania, ale także w inny sposób i uspokojenia matki.

Czas jedzenia powinien być przyjemny. Celem nie jest doprowadzenie dziecka do jedzenia, ale powrót do niego naturalnego apetytu i to, że sam chce jeść.

Staraj się nie rozmawiać o jedzeniu, czy to z groźbami, czy z okrzykami. Nie chwaliłbym dziecka, gdyby jadł dużo, albo byłby zawiedziony, gdyby nie dość.Z doświadczeniem nauczysz się nie myśleć o tym, ale to jest postęp. Kiedy dziecko przestaje odczuwać presję, może ponownie zwrócić uwagę na swój apetyt.

Czasami słyszysz radę: "Połóż jedzenie przed dzieckiem, nie mów nic, czyść po półgodzinie, bez względu na to, ile zjadł.Nie dawaj mu niczego do następnego posiłku. Jeśli to się robi we właściwym duchu, to jest matka naprawdę stara się nie denerwować, nie martw się, bo apetyt dziecka i być przyjazne dla niego, dobrze wtedy. Ale czasami rozzłoszczona matka rozumie tę radę na swój własny sposób. Rzuca talerz na stole przed dzieckiem i ponuro powiedział: „Jeśli nie jeść przez pół godziny, zabiorę cię na kolację i nie dostać nic!” I to jest warto czekać, patrząc na niego. Zagrożenia stwardnieniają dziecko i usuwają resztki apetytu. Uparte dziecko zawsze wygra w takiej walce.

Nie chcesz, aby twoje dziecko je, ponieważ przegrał w walce z tobą.Chcesz go zjeść, bo chce jeść.

Zacznij od dań, które najbardziej mu się podobają.Chcesz, kiedy jest wezwany do stołu, jego usta napłynęły, tak że nie mógł czekać na jedzenie. Pierwszym krokiem do tego - dwa lub trzy miesiące na przygotowanie zdrowych potraw, które lubi( konieczność jak najdalej do przestrzegania równowagi w diecie) i nie oferuje, że aktywnie lubię.

Dziecko, które bardzo mało kocha. Matka może powiedzieć: "Z dziećmi, które nie lubią jednej rzeczy, nie ma problemów. A ja lubię tylko hamburgery, banany, pomarańcze i wodę owocową.Czasami zgadza się zjeść kawałek białego chleba lub kilka łyżek groszku. I nie dotyka niczego innego. "

Jest to poważniejszy problem, ale zasada jest taka sama. Możesz dać temu dziecku śniadanie na plasterki bananów i kawałek chleba;na lunch, hamburger, dwa groszki lub pomarańczę;na obiad, jeszcze chleb z bananem. Niech poprosi o dodanie któregokolwiek z tych dań.W ciągu kilku dni daj mu różne kombinacje tych potraw. Zdecydowanie powstrzymaj się od wody owocowej. Słodka woda owocowa usuwa resztki apetytu na bardziej wartościowe potrawy.

Kiedy w ciągu dwóch miesięcy dziecko już czeka na jedzenie, dodaj dwie łyżki( nie więcej) jakiejkolwiek potrawy, którą zjadł przedtem - nie takiej, której bardzo nie lubił.Nie wspominaj o dodatku. Nie rób komentarzy, jeśli nie je. Wypróbuj to samo za kilka tygodni, aw międzyczasie spróbuj czegoś innego. Szybkość, z jaką wprowadzisz nowe potrawy, zależy od tego, jak bardzo poprawia się apetyt dziecka i jak postrzega nowe jedzenie.,

Nie rozróżniaj różnych potraw. Niech zje cztery porcje jednego dania, a nie jednego - drugiego, jeśli tego chce( pod warunkiem, że jedzenie nie jest szkodliwe).Jeśli nie chce pierwszego i drugiego, i chce deseru, z najbardziej nietradycyjnym rodzajem da mu deser. Jeśli powiesz: "Nie sekundę, aż jesz warzywa" lub "Nie ma deseru, dopóki nie wyczyścisz talerza", jeszcze bardziej pogorszysz jego apetyt na warzywa lub pierwsze danie i zwiększysz jego pragnienie mięsa lub deseru. Te wyniki są dokładnie przeciwne do tego, co próbujesz osiągnąć.

Na pewno nie chcesz, aby twoje dziecko zawsze jedzało tak jednostronnie. Jeśli jednak ma już problemy z apetytem i jest podejrzliwy wobec pewnych potraw, najlepszą szansą na przywrócenie go do normalnej diety jest udawanie, że nie martwisz się tym. Uważam to za duży błąd, gdy rodzice upierają się, że dziecko "po prostu spróbuj" potrawę uważaną za podejrzaną.Jeśli zje coś, co go odstręcza, nawet trochę, zmniejsza prawdopodobieństwo, że zmieni zdanie i zakocha się w tym daniu. A jeszcze gorszy jest jego apetyt. Nigdy nie zmuszajcie go do zjedzenia kolacji, jedzcie to, czego odmówił przy obiedzie. Więc prosisz o kłopoty.

Daj mu mniej, niż je, a nie więcej. Dla dziecka o słabym apetycie podawaj małe porcje. Jeśli postawisz pełny talerz, przypomnij mu, jak bardzo musi odmówić, a nawet pogorszyć apetyt. Ale jeśli w pierwszej części dasz mu mniej, niż jest gotowy do jedzenia, popchniesz go na myśl: "To nie wystarczy".Chcesz, żeby tak myślał.Czy chcesz, aby jedzenie było dla niego czymś atrakcyjnym? Jeśli ma bardzo kiepski apetyt, podaj małe porcje: łyżeczkę mięsa, łyżeczkę warzyw, łyżeczkę owsianki. Kiedy je, nie pytaj entuzjastycznie: "Czy chcesz suplementów?" Niech pyta sam siebie, nawet jeśli karmienie go małymi porcjami trwa kilka dni.

Niech sam je zje. Czy matka powinna karmić dziecko o słabym apetycie? Dziecko, które zostało odpowiednio wychowane, zaczyna jeść od 12 do 18 miesięcy. Ale jeśli niespokojna matka karmi go przez dwa, trzy lub cztery lata( prawdopodobnie z nieskończoną perswazją), nic nie pomoże, nawet jeśli zdecyduje się przestać.Teraz dziecko po prostu nie ma ochoty jeść samodzielnie. Uważa, że ​​musi być nakarmiony. Dla niego jest to teraz dowód macierzyńskiej miłości i troski. Jeśli nagle się zatrzyma, poczuje się urażony. Może na ogół dwa lub trzy dni, nic do jedzenia - i to jest dłuższa niż jakakolwiek matka może znieść.A kiedy znów zaczęła go karmić, już dawał jej się we znaki. A kiedy próbuje ponownie przestać go karmić, już zna swoją siłę i słabość.

Dziecko w wieku dwóch lat lub starsze musi jeść samodzielnie, gdy tylko będzie na to przygotowany. Ale to delikatna sprawa i zajmuje kilka tygodni. Nie powinieneś sprawiać mu wrażenia, że ​​próbujesz pozbawić go przywileju. Chcesz, żeby sam zaczął jeść, bo tego chce.

Podaruj mu swoje ulubione dania obiadowe w porze lunchu i dzień po dniu. Umieszczenie przed nim talerz z powrotem do kuchni przez minutę lub dwie wyjściem do pokoju obok, jak gdyby coś zostało zapomniane. Codziennie zostań trochę dłużej. Wracaj i bez komentarzy żywisz go karmi, niezależnie od tego, czy sam coś zjadł, czy nie. Jeśli straci cierpliwość, gdy będziesz nieobecny i zadzwoni do ciebie, natychmiast wróć z przyjaznymi przeprosinami. Prawdopodobnie jego postęp będzie niestabilny. Za jeden lub dwa tygodnie będzie mógł jeść prawie całkowicie sam, a następnym razem będzie musiał być karmiony od początku do końca. Nie kłóć się z nim w tej chwili. Jeśli zje tylko jedno danie, nie zmuszaj go do zjedzenia kolejnego. Jeśli on jest zadowolony z tego, co zjadł, chwała mu za to, co jest dużym chłopcem, ale nie za gorąco, a on podejrzewa podstęp.

Przypuśćmy, że za tydzień zostawiłeś jego minuty na dziesięć do piętnastu, a on nic nie jadł w tym czasie. Wtedy powinieneś go głodować.Stopniowo, w ciągu trzech lub czterech dni, wyciąć dwukrotnie więcej żywności, którą zwykle mu dałeś.To powinno zmusić go do zjedzenia się, jeśli okazujesz wystarczająco dużo taktu i życzliwości.

Przez czas on zjada połowę żywności na własną rękę, myślę, że lepiej pozwolić mu wstać od stołu, niż do końca karmienia łyżeczką.Nie ma znaczenia, że ​​zostawił trochę jedzenia. Jest głodny i wkrótce zje więcej. Jeśli nadal go karmisz, nigdy nie będzie chciał poradzić sobie sam. Po prostu powiedz: "Myślę, że masz dość".Jeśli poprosi, żebyś go nakarmił, daj mu dwie lub trzy łyżki, żeby się nie kłócić, i powiedz, że wystarczy.

Po zjedzeniu siebie od kilku tygodni nie wracaj do starych nawyków i nie karm go. Czasami będzie bardzo zmęczony i zapyta: "Nakarm mnie".W tym przypadku, z nieprzyjemnym zapachem, daj mu kilka łyżek, a potem powiedz, że nie jest bardzo głodny. Mówię to, bo wiem, matkę, która opiekowała dziecku zbyt długo, ale w końcu udało się nauczyć go jeść sam, czuje się silna pokusa, aby uruchomić ponownie, aby karmić go tak szybko, jak stracił apetyt lub chory. Ale trzeba to zrobić raz na zawsze.

Czy matka powinna pozostać w pokoju, kiedy je? To zależy od tego, do czego dziecko jest przyzwyczajone i czego dziecko chce i jak dobrze matka może kontrolować swój niepokój. Jeśli zawsze z nim siedzi, nie może nagle zniknąć bez niepokoju dziecka. Jeśli może być towarzyska, spokojna i nie myśleć o jedzeniu, może zostać( niezależnie od tego, czy ona sama je).Ale jeśli widzi, że nie może oderwać się od umysłu dziecka przestać jeść ani się go przekonać, bo lepiej jest pozostawić w czasie posiłku - nie ze złością, a nie nagle, lecz stopniowo i taktownie, brakuje codziennie trochę dłużej, tak, że dziecko nie zauważył zmiany.

Bez przekupstwa. Oczywiście, nie należy próbować przekupić dziecko jak obietnice bajkowe dla każdego łyżeczkę albo że tata będzie na głowie, kiedy to się skończy szpinaku. W tym momencie wydaje się, że dziecko zostało nakłonione do zjedzenia czegoś więcej. Ale na dłuższą metę stopniowo pogarsza to apetyt. Rodzice muszą zwiększyć rozmiar łapówki, aby osiągnąć pewne rezultaty. Kończy się godzinnym męczącym wodewilem na pięć łyków.

nie oferują dziecko ma zarobić na deser lub cukierki, albo złotą gwiazdę lub jakąkolwiek inną nagrodę.Nie pytaj się jeść w ciotki Maszy, albo że moja matka była szczęśliwa, czy rośnie duży i silny, czy nie chorują, lub oczyścić płytę.Sformułować regułę w skrócie: nie pytaj dziecka do jedzenia.

nie zaszkodzi zwłaszcza, jeśli matka na obiad, aby opowiedzieć historię, lub włączyć radio, czy to jest w zwyczaju w rodzinie, ale nie powinno to być spowodowane faktem, że dziecko zjada, czy nie.

Nie trzeba być "pod piętą" dziecka. Powiedziałem tak bardzo, że dziecko powinno jeść, ponieważ chce, aby niektórzy rodzice wpadli na zły pomysł.Pamiętam matkę, która cierpiała na brak apetytu siedmioletniej córki, którą namawiała;błagał, zmuszony. Kiedy zdała sobie sprawę, że, najprawdopodobniej, apetyt dziewczynki normalne, że chce otrzymać normalne zbilansowaną dietę i czy jest lepszy sposób, aby to zrobić - przestać walczyć dla każdego obiadu, rzuciła się w drugą skrajność i udał się o córkę.W tym czasie moja córka była pełna niezadowolenia. Gdy tylko zdała sobie sprawę, że jej matka jest teraz posłuszna, natychmiast skorzystała z tego. Zrzuciła owsiankę z talerza na stole, obserwując milczącą zgrozę matki z kącika oka. Matka przed każdym posiłkiem spytała córkę, czego chce. Jeśli dziewczyna mówiła "hamburger", matka posłusznie ją kupiła lub ugotowała. Dziewczyna, oczywiście, powiedział: „Nie chcę hamburgera, chcę Frankfurter”, a matka natychmiast pobiegł do sklepu ponownie.

Istnieje możliwość kompromisu. Uzasadnione jest wymagać dziecka do czasu, gdy był przy stole, byłem grzeczny z reszta tabeli nie robić nieprzyjemne uwagi na temat potraw i nie deklarują, że nie będzie jeść, jeść ostrożnie, obserwując decorum odpowiedni do jego wieku. Matka naturalnie może brać pod uwagę jego upodobania, o ile to możliwe, lub z przyjemnością zapytać go, co by chciał.Ale dla dziecka jest źle, jeśli dasz mu znać, że jest jedynym, z którym wszyscy powinni się liczyć.Racjonalne i poprawne, jeśli matka umieścić granicę użycia cukru, słodyczy, ciast, owoców wody, a drugi nie jest bardzo przydatny żywności. A jeśli matka zachowuje się pewnie i demonstruje swoim wyglądem, że wie, co robi, wszystko to osiąga się bez kontrowersji.

Jeśli dławi dziecko. dziecko starsze niż jeden rok, który nie chciał jeść nic poza puree żywności, zwykle na siłę karmione albo przynajmniej mocno zmuszeni do jedzenia. Nie chodzi o to, że nie bierze bitów. Zmusza go do tego fakt, że do niego dociera jedzenie. Matki takich dzieci zwykle mówią: "To dziwne. Jeśli coś mu się podoba, połyka je doskonale. Potrafi nawet odgryźć duże kawałki mięsa z kości i połknąć.Istnieją trzy etapy leczenia zmiażdżonego dziecka. Po pierwsze - w celu zapewnienia, że ​​zjadł całkowicie niezależnie. Drugim jest przezwyciężenie podejrzeń o jedzenie w ogóle. A trzeci - powoli i stopniowo spraw, by jedzenie było bardziej szorstkie. Niech tygodnie - nawet miesięcy, jeśli to konieczne - jeść tylko pokarmy puree dopóki nie stracić strach przed jedzeniem i nauczyć się nim cieszyć.Nie dawaj mu w tym momencie, na przykład mięsa, jeśli może je jeść tylko posiekane.

Innymi słowy, poruszaj się w takim tempie, w jakim dziecko było wygodne.

Niektóre dzieci mają tak wrażliwą łyk że zadławić nawet puree żywności. W niektórych takich przypadkach przyczyną jest lepka konsystencja żywności. Spróbuj lekko go rozcieńczyć mlekiem lub wodą.Lub drobno posiekaj owoce i warzywa, zamiast je wycierać.