Kto czerpie korzyści z czarnej herbaty i kto jest zielony?

Głównym efektem terapeutycznym herbaty są alkaloidy. Jest to znane kofeinie i niezbyt słynne - teobromina, nofilina, ksantyna, hipoksantyna i paraksantyna. Te ostatnie są antagonistami kofeiny. Oba są w czarnej i zielonej herbacie. Alkaloid kofeina początkowo wywołuje efekt toniczny, który nie jest trwały, a wkrótce po inaktywacji kofeiny jego antagoniści wchodzą do reakcji. Zmniejszają napięcie naczyń krwionośnych i prowadzą do obniżenia ciśnienia krwi, co jest konieczne w przypadku hipertoników i niepotrzebnego niedociśnienia. Zgodnie z tym schematem działa "zielona herbata".Czarna herbata drugi etap z powodu wysokiej zawartości witamin z grupy B, R i RR jest utrzymywany przez fermentacji utrzymuje napięcie naczyń gospodarstwa „i” ciśnienie. Tutaj jest idealny i odpowiedni hipotoniczny.

Mechanizm działania czarnej i zielonej herbaty jest następujący.

Herbata kofeinowa pobudza kory mózgowe, rozszerza naczynia krwionośne, poprawia dopływ krwi i dostarcza tlenu do mózgu. Dlatego przy użyciu herbaty wiąże się aktywacja działania mózgu, usuwanie uczucia zmęczenia i senności. W tym przypadku ból głowy związany z skurczem naczyń mózgowych znika.

Ze względu na większą zawartość kofeiny, efekt tonizujący jest bardziej aktywny w zielonej herbacie. Czarna herbata działa łagodniej i płynniej, nie powodując uczucia suchości w jamie ustnej.

Praktyczni lekarze często przepisują zieloną herbatę pacjentom z hipotonią.Jednak po zażyciu zielonej herbaty, w wyniku pobudzające działanie kofeiny obecnej w jej skład, na początku nie jest szybsza częstości akcji serca i oddechu. Ciśnienie krwi nieznacznie wzrasta, czując się lepiej. Później, wraz ze wzrostem ilości wypitej mocnej herbaty, zwłaszcza testu 95., osoby z niedociśnieniem mają tendencję do rozwijania poczucia osłabienia i obniżenia ciśnienia krwi. Zjawiska te, Yu N. N. Nuraliev, wyjaśniają inny skład chemiczny zielonej i czarnej herbaty.

Skład obu rodzajów herbat innych niż kofeina jak wiadomo, zawiera więcej alkaloidy, takie jak teobromina, teofilina, ksantyny, gopoksantin, paraksantyna i askorbinowego i kwasu nikotynowego. Wszystkie te związki, z wyjątkiem kofeiny, mają działanie rozszerzające naczynia, tj.są fizjologicznymi antagonistami kofeiny. Czarna herbata zawiera wiele witamin B, P i PP.Ze źródeł literackich wiadomo, że witamina B1 w pewnych dawkach zwiększa napięcie naczyń krwionośnych i może zwiększać ciśnienie krwi. Katechiny, w tym witamina B, zwiększają napięcie naczyń włosowatych. Po otrzymaniu zielonej i czarnej herbaty wynikający efekt toniczny jest bezpośrednio związany z działaniem kofeiny. Kofeina jest jednak szybko dezaktywowana lub usuwana z organizmu i od tego momentu rozpoczyna się drugi etap herbaty. Oznacza to, że jeśli w pierwszym etapie przejaw efektu fizjologicznego, zarówno herbata zachowuje się identycznie, w drugim etapie, po inaktywacji kofeiny, ich działanie farmakologiczne w odniesieniu różni się znacznie ciśnienie krwi.

Po przyjęciu gorącej herbaty pod wpływem witaminy C, teobrominy, teofiliny i innych czynników, ton naczyń spada. U zdrowych osób ta reakcja pozostaje niezauważona. Dla pacjentów z nadciśnieniem tętniczym podobny jest efekt zielonej herbaty, a dla osób z hipotensją jest wręcz niepożądany. W drugim etapie działania czarna herbata jest zdominowana przez farmakologiczne działanie katechin lub witamin substancji typu P.Podnosząc ton naczyń włosowatych, zapobiegają działaniu rozszerzającym naczynia krwionośne teobrominy, teofiliny, a także witamin C i PP.Ponadto, w przejawieniu efektu tonicznego czarnej herbaty, pewną rolę odgrywa witamina B).Dlatego czarna herbata, w przeciwieństwie do zielonej herbaty, nie pogarsza stanu niedociśnienia.

Analiza właściwości terapeutyczne różnych rodzajów herbaty potwierdza prawidłowość stanowiska uzdrowicieli ludowych, którzy wierzyli, zielona herbata jest przydatna dla pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i szkodliwe dla osób z niskim ciśnieniem krwi. Oznacza to, że należy ponownie podkreślić, że u pacjentów z niedociśnieniem lub tych, którzy mają tendencję do omdlenia, należy powstrzymać się od podejmowania silny parzonej zielonej herbaty. Dla nich najwyższe stopnie zielonej herbaty są absolutnie przeciwwskazane.

Przeciwwskazania do przyjmowania zielonej herbaty są hiperkwasową postacią zapalenia żołądka, wrzodu trawiennego żołądka i dwunastnicy. U takich pacjentów odbiór zielonej herbaty towarzyszy występowaniu zgagi, zwiększonego bólu w żołądku, w niektórych przypadkach - występowania kolki jelitowej.

Herbata

to ekscytujący napój, więc przed snem nie można wypić silnie zaparzonej herbaty. Matki karmiące powinny wiedzieć, że część kofeiny jest wydalana z mlekiem, a przyjmowanie dużej ilości parzonej herbaty przez noc może powodować bezsenność u niemowląt. Mocno parzona herbata jest szkodliwa dla pacjentów z podwyższoną czynnością tarczycy( z nadczynnością tarczycy).Nadmierne spożycie herbaty, zwłaszcza zielonej herbaty, powoduje poważne zaburzenia snu, wyczerpanie ciała, kołatanie serca, drżenie rąk i wiele innych negatywnych reakcji.