Leczenie zębów arsenem lub znieczuleniem: zalety i wady
Istnieją dwa główne sposoby leczenia zapalenia miazgi - ze znieczuleniem i usunięciem miazgi bez wstępnej martwicy lub za pomocą leku, który powoduje całkowite zniszczenie struktury nerwu zębowego.
Leczenie środkami dewitalizującymi pojawiło się na długo przed pojawieniem się znieczulenia miejscowego. Ta metoda idealnie pozwala na bezbolesne usuwanie miazgi. Jednak w praktyce wszystko może nie być tak gładkie.
Złożoność dawkowania leku polega na tym, że każdy ząb ma indywidualną wrażliwość, w zależności od rodzaju zapalenia miazgi, obecności miazgi i innych niuansów.
W rezultacie, ta sama dawka w jednym przypadku będzie niewystarczająca, aby całkowicie zniszczyć nerw, aw drugiej doprowadzi do toksycznego działania na przyzębie. Pacjent odczuwa powtarzający się ból podczas wielokrotnej wizyty lub skarży się na znaczną i długotrwałą bolesność, gdy zęby są zamknięte, a jedzenie jest żute.
Aby tego uniknąć, składniki przeciwbólowe są dodawane do preparatu, ale nie zawsze są skuteczne. Aby lek działał bardziej niezawodnie, należy go aplikować na otwartą przestrzeń miazgi. Jeśli taki otwór jest nieobecny, jego stworzenie bez znieczulenia zostanie spalone, aby dać pacjentowi dodatkowy ból.
Nowoczesne środki przeciwbólowe pozwalają całkowicie wykluczyć ból podczas leczenia. Pozwalają na częściowe lub całkowite usunięcie nerwu zębowego podczas jednej wizyty, bez rozciągania tej nieprzyjemnej procedury podczas dwóch wizyt. Obróbka biologicznego lub zachowawczego sposobu miazgi, w której przechowywana jest miazga, arsen jest z definicji niemożliwa. W takim przypadku jakościowe leczenie próchnicy i innych zabiegów powinno być wykonywane tylko po dobrej analgezji.
Ponadto, po użyciu arsenu lub podobnego preparatu, dalsze leczenie zębów może być wykonane tylko poprzez mumifikację.Zachowanie żywotności miazgi w licznych gałęziach kanałów korzeniowych staje się niemożliwe, a lekarz może jedynie próbować powstrzymać rozkład tkanek miękkich wewnątrz zęba.
Istnieje kilka powodów, dla których warto go stosować:
Leczenie środkami dewitalizującymi pojawiło się na długo przed pojawieniem się znieczulenia miejscowego. Ta metoda idealnie pozwala na bezbolesne usuwanie miazgi. Jednak w praktyce wszystko może nie być tak gładkie.
Złożoność dawkowania leku polega na tym, że każdy ząb ma indywidualną wrażliwość, w zależności od rodzaju zapalenia miazgi, obecności miazgi i innych niuansów.
W rezultacie, ta sama dawka w jednym przypadku będzie niewystarczająca, aby całkowicie zniszczyć nerw, aw drugiej doprowadzi do toksycznego działania na przyzębie. Pacjent odczuwa powtarzający się ból podczas wielokrotnej wizyty lub skarży się na znaczną i długotrwałą bolesność, gdy zęby są zamknięte, a jedzenie jest żute.
Jednym z pierwszych etapów działania arszeniku na miazgę zęba jest nasilenie obrzęku tkanek miękkich. W takim przypadku ból zęba może znacznie wzrosnąć przez kilka godzin do jednego dnia.
Aby tego uniknąć, składniki przeciwbólowe są dodawane do preparatu, ale nie zawsze są skuteczne. Aby lek działał bardziej niezawodnie, należy go aplikować na otwartą przestrzeń miazgi. Jeśli taki otwór jest nieobecny, jego stworzenie bez znieczulenia zostanie spalone, aby dać pacjentowi dodatkowy ból.
Nowoczesne środki przeciwbólowe pozwalają całkowicie wykluczyć ból podczas leczenia. Pozwalają na częściowe lub całkowite usunięcie nerwu zębowego podczas jednej wizyty, bez rozciągania tej nieprzyjemnej procedury podczas dwóch wizyt. Obróbka biologicznego lub zachowawczego sposobu miazgi, w której przechowywana jest miazga, arsen jest z definicji niemożliwa. W takim przypadku jakościowe leczenie próchnicy i innych zabiegów powinno być wykonywane tylko po dobrej analgezji.
Ponadto, po użyciu arsenu lub podobnego preparatu, dalsze leczenie zębów może być wykonane tylko poprzez mumifikację.Zachowanie żywotności miazgi w licznych gałęziach kanałów korzeniowych staje się niemożliwe, a lekarz może jedynie próbować powstrzymać rozkład tkanek miękkich wewnątrz zęba.
Dlaczego dziś nie zapomina się o używaniu arsenu?
Istnieje kilka powodów, dla których warto go stosować:
- 1) Jeśli pacjent ma alergię na miejscowe środki znieczulające, ich stosowanie staje się niemożliwe. W tym przypadku zwykle preferuje się arsen lub jego analogi, rzadziej anestetyki.
- 2) Paniczny strach przed pacjentem różnych zastrzyków, zwłaszcza w jamie ustnej. Część tego lęku można usunąć za pomocą premedykacji, ale niektórzy pacjenci wciąż nalegają na niestosowanie zastrzyków.
- 3) Niskie kwalifikacje lekarza, który nie zapewnia wystarczająco niezawodnego znieczulenia przy stosowaniu miejscowych środków znieczulających.
- 4) Strach przed lekarzem, strach przed tak potężnymi komplikacjami jak wstrząs anafilaktyczny. Jeśli lekarz już spotkał się z podobnym stanem u swojego pacjenta, może to spowodować nie tylko strach przed jakimkolwiek zastrzykiem, ale także doprowadzić do przerwania aktywności medycznej.