Cechy wieku dzieci w wieku 2-3 lat - cechy dzieci w wieku 2-3 lat

nauczyć się chodzić( w wieku około jednego roku) w drugim dniu swego czasu urodzenia Pipsqueak znacznie rozszerzyć „Horizons” własny mały świat, tak starannie strzeżonego dla rodziców. Jednocześnie zrozumienie dziecka, a także ukierunkowanie jego naprawdę niewyczerpalnej energii we właściwym kierunku, jest bardzo trudne. Jakie cechy wieku dla dzieci w wieku 2-3 lat powinny być brane pod uwagę, rozwijające się i wychowujące dziecko?

terytorium

W ciągu dwóch lat dziecko już zna go dobrze, a on sam stara się jaśniej wyrazić swoje myśli. U trzylatka umiejętności językowe poprawiają się tak bardzo, że dwukierunkowa komunikacja werbalna zamieni się w pełnowymiarową rozmowę.Dla niego jest to oryginalne osiągnięcie, stawiające na jeden "krok" z dorosłymi. Ponadto miał już czas na zbadanie domu lub mieszkania, w którym mieszka z rodzicami. Teraz to jest jego terytorium, na którym uważa się za mistrza. Kroha również rozumiała równowagę sił w rodzinie. Cała ta wiedza próbuje zastosować "w praktyce", wystawiając swoją matkę, ojca, a także wszystkich innych krewnych, pewne wymagania zgodnie z ich pragnieniami. Czasami jego zachowanie jest podobne do wyświetlacza jedynego dyktatora, zwłaszcza gdy zażądał, stwierdza:( Ie - nie twoje, drodzy bracia i siostry) „Moja matka”.

Zmiana i porządek

Dzieci w tym wieku wciąż zmagają się z nagłymi zmianami we wszystkim, co ich otacza. Są tak pochłonięci swoimi( bardzo ważnymi) sprawami, że nie chcą i wciąż nie wiedzą jak, "poświęcić" je, aby zadowolić swoje. Dlatego w takich sytuacjach, kiedy trzeba "oderwać" dziecko od okupacji, którą obecnie pasjonuje, staraj się robić to stopniowo, powiadamiając z góry nadchodzącą zmianę.Na przykład, jeśli okruchy odegrały się podczas wizyty u babci, nie próbuj powstrzymywać gry gwałtownie i idź do domu. Około pół godziny przed odlotem zadzwoń do siebie okruchami i wyjaśnij, że wkrótce będziesz musiał odejść, ale chociaż wciąż może trochę grać.

Świat dzieci w wieku dwóch lub trzech lat "trzyma" określony porządek działań( budzenie się rano, chodzenie, lunch itp.).Podstawą tego uporządkowania jest praca mózgu dziecka, gromadząca od momentu narodzin całą "kolekcję" modeli asocjacyjnych. Pomagają dziecku orientować się w otaczającym świecie. Jeśli sytuacja nie pasuje zwykły wzór, dziecko może „buntownik”, żądając powrotu do normalnych dla niego( Wszakże w nowej sytuacji, dosłownie wpada w panikę z powodu nieznajomości co musi zrobić).

Bazując na tej wiedzy, można łatwo przywyknąć do okruchów w celu ustalenia porządku( na przykład, aby usunąć rozproszone zabawki).Jedyny warunek - ta zasada powinna obowiązywać wszystkich członków rodziny, a zamówienie powinno towarzyszyć wszelkim działaniom. W przeciwnym razie, rozproszone rzeczy innych ludzi żyjących w domu mogą spowodować, że dziecko będzie miało niekontrolowane pragnienie, aby zrobić to samo ze swoimi rzeczami. Częścią tej sprawy jest także zasada "naśladowania dorosłych", prowadzona przez dzieci, opanowująca nieznany sobie świat.

więc zorganizować życie dziecka:

• spróbować umieścić swoje zabawki na półce, a nie w pudełku( będzie uczyć go wybrać tylko jedno do gry, aby nie wylać je wszystkie na podłodze w tym samym czasie);
• podaje nazwy zabawek i wyjaśnia, dlaczego należy je traktować z ostrożnością;
• wybierz oddzielny narożnik w szafie( lub komodzie) na swoje ubrania;a także miejsce do przechowywania butów( nie zapomnij pokazać, że oba buty powinny być starannie ułożone obok);
• daje mu małe instrukcje dla domu( dzieci w tym wieku mogą już pamiętać miejsca, w których te lub inne rzeczy są przechowywane).

Komunikacja

Dziecko powinno się uczyć wspólnych zabaw z rówieśnikami, demonstrując mu ogólnie przyjęte zasady zachowania. Rodzice z przypisanej roli lidera w procesie, który ma za zadanie doboru maty do gry, rozliczanie kłótni dzieci i innych „drobiazgów”.Jednak nie staraj się całkowicie przestawić uwagi dziecka na inne dzieci( niestety, oprócz przydatnych umiejętności, może on opanować złe nawyki).Pozostańcie dla niego tym samym upragnionym i ukochanym towarzyszem zabaw.

Nie zapomnij nauczyć dziecko porządnego sposobu. Chociaż ocenić czyjś punkt widzenia na okruchy na tym etapie rozwoju - jest to zbyt trudne zadanie, podstawowe „dziękuję” i „proszę” w różnych sytuacjach( na przykład babcia uraczył wnuczka cukierków) jest całkiem „na ramieniu.”Nie zdziw się, jeśli uczą się lekcji „wdzięczności” w odniesieniu do konkretnej osoby, dziecko powie „dziękuję” w takiej sytuacji, na przykład, jego dziadka. Tylko możliwość uogólnienia nie jest jeszcze dostępna dla dziecka( stanie się to bliżej pięciu lat).Ale na twoim przykładzie jest doskonale wyszkolony dzięki uprzejmości.

«ja!»

chęć czuć się świetnie dla dorosłych „sprawia, że” dziecko wymagać od rodziców, aby zwiększyć przestrzeń swojej niezależności. Korzystając z tej funkcji, towarzyszące rozwojowi dzieci 2-3 lat, można „zaszczepić” okruchy poczucie odpowiedzialności i umiejętność samoopieki. Teraz jednak rodzice, którzy oczekują, aby każde wspólne działanie z dzieckiem( np ubrać mu iść na spacer) będą musiały zostać uwzględnione i jego chęć spróbować swoich sił w procesie( jak również czasu potrwa do niego).Pamiętaj, że na okruchy mogą być zbyt trudne do wykonania wszystkich działań na własną rękę, ale nawet częściowe wykonanie( na przykład zakładanie buta) jest godna pochwały. Staraj się nie mylić manifestacji niepodległości dziecka z nieposłuszeństwem.

«Tak» zamiast «Nie»

trzylatka, najprawdopodobniej, już z powodzeniem „przeszedł” stadium, kiedy każda propozycja ze strony otaczających go ludzi słychać było odpowiedzią „nie”.Teraz dziecko zgadza się z prawie wszystkimi swoimi sugestiami, zaczynają rozumieć, że są ważniejsze rzeczy niż ten, który był zaangażowany. Wszystkie zasady obowiązujące w domu już dawno zostały przez nich poznane, a także konsekwencje ich naruszenia. Nie należy jednak zapominać, aby wyjaśnić szczegółowo okruchy, co dokładnie można oczekiwać od niego, pozwalając lub zakazywanie czegoś zrobić( na przykład, dlaczego nie pójść na rowerze na ulicy).Ale nie pochlebiaj się zbytnio i nie przeceniaj swoich zdolności umysłowych. Po tym wszystkim, choć jego rozwój jest naprawdę gigantyczne „kroki”, aby dowiedzieć się pojęcie „dobre” i „złe”, to będzie możliwe tylko do szóstego roku życia.