Leukopenia: objawy i leczenie, przyczyny
Co to jest? Skład ludzkiej krwi zawiera ogromną liczbę różnych substancji, które w pewnym stopniu wpływają na pracę całego ciała.
Białe krwinki, zwane białe krwinki, są jednymi z najważniejszych i niezbędnych komórek, które odgrywają ważną rolę w tworzeniu i funkcjonowaniu układu odpornościowego. Czasami liczba białych krwinek spada do krytycznego punktu, w tym przypadku mówią o chorobie zwanej leukopenią.
Warunek ten jest poważną chorobą i jest często porównywany do innych chorób, dlatego każdy przypadek musi leukopenię w diagnostyce i odpowiednich środków leczniczych.
Leukopenia uważana jest za rzadką chorobę.Może to być konsekwencją innych chorób lub powstać samoistnie. W bardzo rzadkich przypadkach leukopenia jest dziedziczona jako mutacja genetyczna autosomalnej dominanty lub typu autosomalnego recesywnego.
najczęściej leukopenia u osób, które znalazły niektórych nowotworów: różnych rodzajów nowotworów złośliwych, przerzutów, niedokrwistość aplastyczna. W większości przypadków występuje w wyniku długotrwałej radioterapii.
Do leukopenii może prowadzić do wielu chorób zakaźnych i wirusowych. W tym przypadku mówimy o poważnych chorób, takich jak AIDS, posocznica, gruźlica, wirus Epsteina-Barr, cytomegalii, różyczki, zapalenia wątroby. Czasami, aby zmniejszyć liczbę leukocytów powodować zaburzenia metaboliczne wrodzone lub nabyte: brak witaminy B, miedzi, kwasu foliowego zaburzeń metabolicznych niektórych rodzajów glikogenu.
Jedną z przyczyn leukopenii może być również długotrwałe stosowanie niektórych leków. Często "winowajcami" takiej patologii są leki przeciwdrgawkowe, leki przeciwhistaminowe, metale ciężkie, niektóre leki przeciwbólowe i antydepresyjne.
Współczesna medycyna rozróżnia kilka odmian leukopenii. Przede wszystkim ta choroba dzieli się na dwie odmiany: absolutną i redystrybucyjną.
W przypadku absolutnej leukopenii zjawisko jest typowe, gdy poziom białych krwinek spada do poziomu 4000 na 1 milimetr sześcienny i poniżej. W postaci redystrybucyjnej, komórki, które normalnie powinny dostać się do tkanek łącznych, krążą w krwioobiegu.
Również leukopenia dzieli się na wrodzoną, autoimmunologiczną i idiopatyczną( taką, która nie ma konkretnej przyczyny).W zależności od terminu izolowana jest ostra leukopenia i przewlekła. Ostra forma trwa nie dłużej niż 12 tygodni, a chroniczna odpowiednio dłużej.
Ciekawostką jest fakt, że choroba nie ma wyraźnych objawów klinicznych. Jego cechą jest stopniowe obniżanie odporności immunologicznej organizmu. Objawia się częstymi przeziębieniami, bólami głowy, osłabieniem, zawrotami głowy.
Wraz z postępem leukopenii mogą pojawić się bardziej poważne objawy. Pacjent ma małe rany w jamie ustnej, wrzody jelita i żołądka, może zwiększyć wątrobę lub śledzionę.Również na późniejszych etapach następuje wzrost temperatury, dreszcze.
Niektórzy ludzie błędnie uważają, że za inscenizację „leukopenia” diagnoza wystarczy wykonać pełną morfologię krwi, co wskazuje na spadek liczby białych krwinek. Ponieważ leukopenia może przybierać różne formy, konieczne są również inne badania laboratoryjne.
W takich przypadkach są następujące testy wiązania: policzyć
Ponieważ leukopenię w większości przypadków nie jest niezależną chorobą, w pierwszej kolejności, wszystkie siły są kierowane do leczenia choroby. W ten sposób pacjent może być leczone antybiotykami, kortykosteroidy, leki i inne leki gepatoprotektory.
Jeśli leukopenia spowodowane onkologii, może zaistnieć potrzeba transfuzji krwi w ciężkich przypadkach - przeszczep szpiku kostnego.
Istnieje również wiele leków, które bezpośrednio wpływają na tworzenie się komórek krwi. Do takich leków należy pentoksyl, leuktogen, batilol, lenograstim i wiele innych. Wymienione środki wykazują wysoką skuteczność w tych przypadkach, gdy leukopenia była spowodowana naruszeniem pracy szpiku kostnego.
Biorąc pod uwagę, że pacjenci z leukopenią mają znacznie zmniejszoną odporność, leczenie choroby odbywa się zwykle w szpitalu. W tym przypadku pacjent zostaje umieszczony w izolatorze, a personel ściśle przestrzega norm aseptycznych.
Białe krwinki, zwane białe krwinki, są jednymi z najważniejszych i niezbędnych komórek, które odgrywają ważną rolę w tworzeniu i funkcjonowaniu układu odpornościowego. Czasami liczba białych krwinek spada do krytycznego punktu, w tym przypadku mówią o chorobie zwanej leukopenią.
Warunek ten jest poważną chorobą i jest często porównywany do innych chorób, dlatego każdy przypadek musi leukopenię w diagnostyce i odpowiednich środków leczniczych.
Przyczyny leukopenii
Leukopenia uważana jest za rzadką chorobę.Może to być konsekwencją innych chorób lub powstać samoistnie. W bardzo rzadkich przypadkach leukopenia jest dziedziczona jako mutacja genetyczna autosomalnej dominanty lub typu autosomalnego recesywnego.
najczęściej leukopenia u osób, które znalazły niektórych nowotworów: różnych rodzajów nowotworów złośliwych, przerzutów, niedokrwistość aplastyczna. W większości przypadków występuje w wyniku długotrwałej radioterapii.
Do leukopenii może prowadzić do wielu chorób zakaźnych i wirusowych. W tym przypadku mówimy o poważnych chorób, takich jak AIDS, posocznica, gruźlica, wirus Epsteina-Barr, cytomegalii, różyczki, zapalenia wątroby. Czasami, aby zmniejszyć liczbę leukocytów powodować zaburzenia metaboliczne wrodzone lub nabyte: brak witaminy B, miedzi, kwasu foliowego zaburzeń metabolicznych niektórych rodzajów glikogenu.
Jedną z przyczyn leukopenii może być również długotrwałe stosowanie niektórych leków. Często "winowajcami" takiej patologii są leki przeciwdrgawkowe, leki przeciwhistaminowe, metale ciężkie, niektóre leki przeciwbólowe i antydepresyjne.
Klasyfikacja
Współczesna medycyna rozróżnia kilka odmian leukopenii. Przede wszystkim ta choroba dzieli się na dwie odmiany: absolutną i redystrybucyjną.
W przypadku absolutnej leukopenii zjawisko jest typowe, gdy poziom białych krwinek spada do poziomu 4000 na 1 milimetr sześcienny i poniżej. W postaci redystrybucyjnej, komórki, które normalnie powinny dostać się do tkanek łącznych, krążą w krwioobiegu.
Również leukopenia dzieli się na wrodzoną, autoimmunologiczną i idiopatyczną( taką, która nie ma konkretnej przyczyny).W zależności od terminu izolowana jest ostra leukopenia i przewlekła. Ostra forma trwa nie dłużej niż 12 tygodni, a chroniczna odpowiednio dłużej.
Objawy leukopenia leukopenia
Ciekawostką jest fakt, że choroba nie ma wyraźnych objawów klinicznych. Jego cechą jest stopniowe obniżanie odporności immunologicznej organizmu. Objawia się częstymi przeziębieniami, bólami głowy, osłabieniem, zawrotami głowy.
Wraz z postępem leukopenii mogą pojawić się bardziej poważne objawy. Pacjent ma małe rany w jamie ustnej, wrzody jelita i żołądka, może zwiększyć wątrobę lub śledzionę.Również na późniejszych etapach następuje wzrost temperatury, dreszcze.
Diagnostyka
Niektórzy ludzie błędnie uważają, że za inscenizację „leukopenia” diagnoza wystarczy wykonać pełną morfologię krwi, co wskazuje na spadek liczby białych krwinek. Ponieważ leukopenia może przybierać różne formy, konieczne są również inne badania laboratoryjne.
W takich przypadkach są następujące testy wiązania: policzyć
- WBC
- erytrocytów liczyć
- płytek
- bezwzględny poziom neutrofili
leczenia leukopenii
Ponieważ leukopenię w większości przypadków nie jest niezależną chorobą, w pierwszej kolejności, wszystkie siły są kierowane do leczenia choroby. W ten sposób pacjent może być leczone antybiotykami, kortykosteroidy, leki i inne leki gepatoprotektory.
Jeśli leukopenia spowodowane onkologii, może zaistnieć potrzeba transfuzji krwi w ciężkich przypadkach - przeszczep szpiku kostnego.
Istnieje również wiele leków, które bezpośrednio wpływają na tworzenie się komórek krwi. Do takich leków należy pentoksyl, leuktogen, batilol, lenograstim i wiele innych. Wymienione środki wykazują wysoką skuteczność w tych przypadkach, gdy leukopenia była spowodowana naruszeniem pracy szpiku kostnego.
Biorąc pod uwagę, że pacjenci z leukopenią mają znacznie zmniejszoną odporność, leczenie choroby odbywa się zwykle w szpitalu. W tym przypadku pacjent zostaje umieszczony w izolatorze, a personel ściśle przestrzega norm aseptycznych.