Historia ołówka

Tej nocy w 1565 r. W angielskim hrabstwie Cumberland wybuchła burza. Cały czas padało, a podmuchy wiatru były tak silne, że nawet młode, silne drzewa pochyliły się nad ziemią.Nic dziwnego, że rano mieszkańcy musieli usunąć wiele starych drzew wyrwanych z korzeni. Pod jednym z nich odkryto czarny kamień, którego wcześniej nie widziano.

Nie minęło wiele czasu, a dzięki dekretowi królewskiemu ten kamień był kategorycznie zabroniony do wywozu z Anglii. Ponadto kamień mógł kopać tylko sześć tygodni w roku. Pogromcy czekali na karę śmierci. .. Jaki kamień kosztował więcej niż ludzkie życie? Nie był klejnotem ani diamentem, chociaż był z nim w "stosunkach rodzinnych".I był ceniony za jedną cechę: zaskakująco miękki, pozostawił wyraźne czarne ślady na tkaninie, papierze, jasnej skórze. Znaleziono więc grafit, który stał się głównym materiałem do produkcji ołówków.

Bardzo znana kombinacja słów - prosty ołówek. Jak się urodził?Co oznacza słowo "proste"?Projekt samego ołówka lub wygląd tego czarnego śladu, który pozostawia ołówek? Ale czy to proste, ten prosty ołówek? Wszakże w języku specjalistów nazywa się to inaczej: czarny grafit.Życie tego pozornie bezpretensjonalnego urządzenia do pisania i rysowania było również bardzo trudne.

Jego dalekiego przodka można uznać za ognistą kulę ognia, który prymitywny człowiek stworzył pierwsze arcydzieła malarstwa na ścianach jaskiń.

Wraz z pojawieniem się papieru potrzebne były nowe narzędzia do pisania i rysowania. Tu narodził się atrament i atrament. Ale nosić wszędzie bańką z atramentem, czekać, aż wyschną, cierpią z powodu plam i złej jakości piór - zajęcia nie są dla artystów. Dlatego od niepamiętnych czasów malarze próbowali użyć różnych improwizowanych środków.

Zachowały się informacje, że grafitowe pręty do pisania i rysowania były już znane w starożytnej Grecji. Ale wraz z upadkiem starożytności pręty, jak i wiele innych, zostały zapomniane przez ludzkość.A kiedy ludzie mieli problem, niż remis, został rozwiązany po prostu przez prosty węgiel drzewny. Można było wziąć zwęglony pręt z paleniska i narysować.Ale to jest sposób dla dzieci. Specjaliści potrzebowali lepszych narzędzi. Zalecono wyciąć suche i cienkie patyki wierzbowe, zaplanować, wyostrzyć z obu stron, zawiązać w pęczki, a następnie: "Wziąć nową doniczkę i włożyć ją tak, aby naczynie było pełne. Następnie zdejmij pokrywkę i przykryj ją gliną, aby garnek nie był odporny na dym. Wieczorem idź do piekarza, kiedy kończy pracę, włóż to naczynie do piekarnika i zostaw tam do rana, a rano sprawdź, czy węgle są dobrze spalone i czy są wystarczająco czarne. Jest to zalecenie z "Traktatu o malowaniu" Cennino Chenniniego, włoskiego malarza renesansu.

Ale mimo wszystkich lew, węgiel nadal pozostał węgiel - spadł z papieru, brudne ręce, łatwo rozmazane na rysunku.

Masters wymyślił różne metody walki z tym. Na przykład papier pokryto wodnym roztworem kleju i wysuszono. Potem malowali na tych arkuszach węgiel drzewny. Kiedy prace dobiegały końca, rysunek był trzymany nad parą.W rezultacie warstwa kleju została zwilżona i wchłonięta przez węgiel. A kiedy wyschło, węgiel okazał się całkiem dobrze zamocowany.

Innym sposobem - do rysowania za pomocą metalowych patyczków - szpilek. Jest również znany od dawna. Ołów dał linie jasnoszarego koloru. Nie nadawały się do rysowania, ale nadawały się do łączenia linii tekstu. Kiedy kołek został wykonany z materiału, do którego dodano ołów, uzyskano ciemniejszą linię, która ostatecznie pociemniała pod wpływem powietrza. Można go jednak łatwo wytrzeć bułką tartą lub pumeksem. Srebrna szpilka pozostawiła ciemnoszarą linię, która zbrązowiała w powietrzu. Ale żeby go usunąć, nic nie mogło zrobić, srebrna szpilka nie wybaczyła błędów. Oczywiste jest, że mogli z niego korzystać tylko tacy mistrzowie rysunku, którzy nie wydali ani jednej dodatkowej linii. Do tej pory zachowały się srebrne rysunki Dürera, Leonarda da Vinci, Lucasa Cranacha.

Wzór jaskini.

Leonardo da Vinci był nie tylko świetnym artystą, ale także świetnym eksperymentatorem w malarstwie. To on znalazł sangwinię - "czerwoną kredę".Do dziś wiele czerwono-brązowych ołówków bez obręczy jest używanych przez wielu artystów. W okresie renesansu we Francji wynaleziono pastel - "kolorową kredę".Pastele przygotowywano przez prasowanie różnych farb, mieszanie z żywicą, mlekiem i sproszkowanie na drobny proszek. Czasem wciąż dodaje się kredę, gips, talk. Pastel do rysowania charakteryzuje się miękkością, aksamitnością, gładkością przejść tonalnych. Prawdopodobnie dlatego to spodobało się malarzom.

Autoportret Leonarda da Vinci.

okresowo w różnych krajach złoża grafitu, na przykład w wieku XV w Piedmont. Grafit został szybko doceniony przez artystów. Ale pola zostały wkrótce wyczerpane. Jak być?We Francji, gdzie złoża grafitu nie zaczęły mylić się zwykłą sadzę z lamp z białej gliny, odwrócił tzw Paris ołówek lub „sos”.On, w przeciwieństwie do naturalnego włoskiego, był bardziej miękki i mniej porysowany. Dziś sticks karandashi- „sos” z miału proszku i sadzy, w którym dodatek bardzo słaby klej.

złoża grafitu w Anglii, z historią odkrycia, które zaczęliśmy historię, prowadził przez dwa stulecia. I znowu w trakcie poszły metalowe szpilki.

wynalazek znane nam prosty ołówek ludzkość zawdzięcza okazję.Gdy właściciel czeskiej fabryki do produkcji wyrobów ze szkła chemicznego - Josef Hartmut widział gotowego produktu. Nieumyślnie upuścił jeden z tygli filiżanek. Niektóre odłamki, przelatujące obok, pozostawiły wyraźny czarny ślad na papierze. Hartmut zainteresował się tym i odkrył, że proszek grafitowy został dodany do gliny. Zaczął eksperymentować, mieszając w różnych proporcjach proszek glinowy i grafitowy. W rezultacie narodziły się pręty do pisania, których twórca nazwał "Kohinor" - "bez równości".Stało się to pod koniec XVIII wieku.

Jednocześnie, niezależnie od Hartmut inżyniera francuskiego malarza i N. Conte oferowane zrobić pisanie wynika z mieszaniny proszku grafitowego z gliny i umieścić je w drewnianej obudowy. Więc ołówki rodziły się dla nas w zwykły sposób. Od tego czasu, ponad 200 lat temu, technologia tworzenia ołówków praktycznie się nie zmieniła.

W Rosji proste ołówki przed rewolucją zostały przywiezione głównie z Niemiec. Domestic nie miał dobrej jakości i nie mógł konkurować z Niemcami. Ale po 1917 r. Zapasy ołówków ustały i musieliśmy stworzyć własną produkcję.Pierwsza fabryka ołówków została otwarta w 1926 roku w Moskwie z inicjatywy amerykańskiego przemysłowca Armanda Hammera. W 1932 r. Państwo kupiło fabrykę, a dziś nazywa się ją "Moskiewską fabryką akcesoriów do pisania".Sacco i Vanzetti. "W 1926 r. Otwarto fabrykę ołówków imienia Wernadskiego. LB Krasina. W tym czasie cały kraj usiadł przy biurku i bardzo ważny slogan brzmiał Majakowski: „Daj ołówki są dobre!” Pierwszy rok został wydany 38 milionów ołówki, i po pewnym czasie, nasz przemysł został uwalniając je od roku ponad miliard sztuk!

Tak więc ołówki składają się z drewnianej koszuli i ołowiu. Ale aby uzyskać istniejące 21 rodzajów stopni twardości, trzeba poświęcić dużo wysiłku. Po pierwsze, jest konieczne szlifowanie grafitu w takim stanie, że najbardziej miałkiego proszku kosmetycznych wyglądał pod mikroskopem gruboziarnistych w porównaniu z grafitu, a następnie wymieszać z gliny( twardszej ołówka, tym bardziej, że glina), aby przesunąć do masy przez otwory i suchym otrzymanych prętów w specjalnych piecach.

Istnieje wiele trudności z "ubraniami" do ołówków. W końcu nie wszystkie drewno jest odpowiednie. Najlepszy cedr, ale stało się drogich i rzadkich surowców, a więc w przypadku są topola, lipa, olcha. Najpierw zobaczyłem rozmiar dłoni. Muszą dojrzałej, suchej, to drewno( jeśli nie jest cedr) uszlachetnić( impregnowany specjalnego związku), aby płyta sześć szczelin, w których umieszczone są przewody. Ale najpierw płyty przykleja się klejem. Powyżej umieść tę samą tabliczkę i przyciśnij je do siebie. Po wyschnięciu kleju płyty są cięte na sześć półfabrykatów, które są szlifowane. Następnie cztery razy są pokryte farbą, dwa razy lakierem. Wreszcie ołówek otrzymuje "paszport" - jest oznaczony etykietą.W naszym kraju, umieścić litery: M - miękkie, T - firma, TM - twardość średnio - i dane pokazujące stopień twardości lub miękkości.

Jakie ołówki nie są produkowane na świecie! Najbardziej zróżnicowane pod względem wielkości i przekroju są okrągłe, sześciokątne, ośmiokątne, trójkątne, płaskie, eliptyczne. Są ołówki ze szczotkami, gumowe ołówki. Albo ołówek, który można wyostrzyć bez noża - wystarczy rozerwać gwóźdź między otworami na papierze, w kilku warstwach ciasno nawiniętych na graficie. Na końcu są ołówki z lupą, ołówki z dzwoneczkami. Dzwony się skrzywi, a pisanie staje się zabawniejsze. Są to ołówki z kalendarzem, tabliczka mnożenia, portrety artystów filmowych, flagi państw, z alfabetem, znakami drogowymi lub tekstami reklamowymi. Nawet aromatyczne ołówki są produkowane. Możesz na przykład narysować pomarańczę, która zadowoli nie tylko oko, ale także zmysł węchu. A jakie są złe kredki dla dzieci w wieku szkolnym, które są przyzwyczajone do ich gryzienia?

Ołówki wiernie i niezawodnie służą ludziom przez wiele lat. Zabierają ze sobą nurków na notatki i szkice pod wodą.Ołówek jest nienaganny w warunkach braku grawitacji. Na stacjach polarnych i lodowcach może dojść do "wiecznych" lub długopisów - do zamrożenia. Ołówek - nie.

Ołówek uwielbiał pisać: A. Tołstoj, W. Faulkner, L. Leonov, J. Verne, J. Rainis. Jego fantastyczne prace zostały napisane ołówkiem

przykutym do łóżka A. Belyaev. Dzięki ołówkowi dotarła do nas "Historia mojego życia" przez naukowca i rewolucjonistę N. Morozowa, który spędził 23 lata w więzieniu. Udało mu się nie tylko pisać, ale także renderować to, co zostało napisane podczas jego wydania. Wymyślił taką sztuczkę: pokrył strony rękopisu roztworem żelatyny, złożył go w pęczki i mocno nacisnął.Był to gęsty karton, na który nikt nie zwracał uwagi.

Chcesz wiedzieć, jak ważysz swoje imię i nazwisko? Pomnóż liczbę liter przez 0,00033 grama - tyle waży jeden list pisany ołówkiem. Prosty ołówek o średniej twardości może pomieścić linię o długości 55 km lub napisać 45 tysięcy słów.

Czy wiesz?

Dlaczego ołówek zostawia ślad na papierze? Dlaczego nie kruszy się, a jednocześnie można go łatwo wymazać gumką?

Wynika to z krystalicznej struktury grafitu. W płaszczyźnie kryształu atomy węgla są połączone ze sobą bardzo silnymi siłami chemicznymi. W kawałku grafitu oddzielne warstwy-samoloty są utrzymywane nie przez chemiczną, ale przez znacznie mniej silne siły molekularne. Ze względu na tę strukturę grafit jest łuszczący się, jest miękki i śliski w dotyku. Dlatego jest tak prosty - nawet z kontaktu z papierem - i rozwarstwia się.Jednocześnie bardzo trudno jest rozbić płytkę grafitową w kierunku poprzecznym, w tym przypadku działa wiązanie chemiczne.

Usunięcie ołówka za pomocą gumowej gumki jest łatwe, ponieważ podczas mechanicznego działania( tarcia) powstają siły oddziaływania między cząsteczkami gumy i grafitu, a jednocześnie siły, które przywierają do cząstek grafitu, są zrywane. W rezultacie gumka wyciąga z papieru grafitowe cząsteczki.