Spalić wstrząs

W przypadku, gdy 15-20% powierzchni ciała jest dotknięte oparzeniami powierzchownymi i 10% - z głębokimi oparzeniami rozwija się wstrząs poparzeniowy. Rozwija się w wyniku efektów termicznych na środek, którego skutkiem jest stymulację zakończeń nerwów czuciowych, co prowadzi do wyraźnego odczucia bólu, które prowadzą do zmian w ośrodkowym układu nerwowego współczulnego. Ponadto, efekty czynnika termicznego tkaniny zapewnia przenikalności kapilarnej, która prowadzi do wyjścia z tkanki naczyniowej i białka płynu. Duża ilość płynu utracone przez organizm podczas wypacania do powierzchni spalania, a ponadto część cieczy pochodzących z łożyska naczyniowego, jak oparzenie otaczającego obrzęku tkanki. Przy oparzeniach stopnia II-IIIA obserwuje się największą utratę płynu, z głębokimi oparzeniami ciało traci mniej płynu. Strata plazmy w przypadku oparzeń bezpośrednio zależy od całkowitej powierzchni dotkniętej powierzchni i może wynosić do 6-8 litrów lub więcej dziennie.

Szok poparzeniowy charakteryzuje się zmniejszeniem objętości krążącej krwi, natomiast w wyniku utraty osocza wzrasta lepkość krwi, spowalnia przepływ krwi w naczyniach włosowatych. Ponadto, w wyniku działania czynnika termicznego, dochodzi do zniszczenia erytrocytów. W wyniku zaburzeń mikrokrążenia w organizmie zachodzą zmiany metaboliczne i biochemiczne;rozwija się kwasica. W ten sposób zapewnienie opieki przedszpitalnej nad poparzeniem jest zredukowane do eliminacji bólu i zaburzeń krążenia, głównie w celu uzupełnienia objętości krwi krążącej.

Szokowa akcja występuje w 2 etapach.

Pierwszy etap charakteryzuje się wzburzonym stanem ofiary, podczas gdy on skarży się na silny ból, jest "wstrząśnięty" przez dreszcze i dreszcze;impuls jest rytmiczny, przyspiesza do 120 uderzeń na minutę.Ciśnienie tętnicze zwykle wzrasta lub może pozostać na początkowych danych.

Drugi etap porażenia poparzeniami rozwija się w nieobecności przedszpitalnej opieki nad ciężkimi oparzeniami po 6-12 godzinach, w tym czasie ofiara nie odczuwa już bólu;jego oddech staje się płytki;ciało pokrywa zimny pot;w takich przypadkach pacjent może doświadczać ataków wymiotów i wymiotów przypominających fusy z kawy;puls jest częsty, ciśnienie krwi spada.

Przed rozpoczęciem udzielania pierwszej pomocy poszkodowanemu, należy się dowiedzieć:

• działanie którego czynnik termiczny spowodował oparzenie;

• dokładny czas spalania;

• ilość dotkniętej powierzchni."Reguła dziewiątek" Wallace'a pozwala na najdokładniejsze określenie rozmiaru dotkniętej powierzchni. Powierzchnia głowy i szyi wynosi 9% całkowitej powierzchni ciała;kończyna górna - 9%;przednia powierzchnia tułowia - 18%;tylna powierzchnia pnia - 18%;biodra - 9%;cholewki - 9%;zewnętrznych narządów płciowych - 1%.

Podczas udzielania pierwszej pomocy należy kierować wszystkimi działaniami ratownika:

• do znieczulenia. W tym celu pacjentowi wstrzyknięto dożylnie morfinę, omnopon, promedol, fentanyl. Starszych i dzieci, aby zapobiec niewydolności układu oddechowego, leki te podaje się powoli, w rozcieńczeniu 1 ml narkotyczny środek przeciwbólowy w 5 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu. Dobry efekt przeciwbólowy zawiera kombinację narkotycznych środków przeciwbólowych i leków przeciwhistaminowych( difenhydraminy 1 ml Pipolphenum 1 ml), którą można podawać w jednej strzykawce w rozcieńczeniu i bardzo wolno;

• odzyskiwania objętości krążącej krwi, który zaczyna się z wprowadzeniem poliglyukina dożylnie w objętości 800 ml, pod warunkiem, że czas transportu wpływa wynosi od 4 do 30 minut, wprowadza się 800 ml poliglyukina, gdy transport trwa dłużej, a potem dodatkowy 400 ml 4%roztwór wodorowęglanu sodu;

• Transport, który w każdym przypadku powinien być przeprowadzony bardzo ostrożnie. W tym przypadku ofiara położona jest w pozycji leżącej na nieuszkodzonej części ciała. Wszystkie ofiary, które są w stanie wstrząsu poparzeniowego, powinny zostać zabrane do ośrodków spalania lub do oddziałów intensywnej terapii.