Nakłucie lędźwiowe( LP) - przyczyny, objawy i leczenie. MF.
lędźwiowego nakłuwania jest wykonywane w różnych celach: uzyskanie płynu mózgowo-rdzeniowego do analizy, określające ciśnienie śródczaszkowe i przepuszczalność przestrzeń podpajęczynówkowa, mielografii wykonanie, w celach terapeutycznych( w celu wyodrębnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, a przez to zmniejsza się ciśnienie śródczaszkowe do podawania środków terapeutycznych).
Przebicie jest zwykle wykonywane przez specjalną igłę pomiędzy kręgosłupem kręgów LIII-LIV-LV.Pacjent kładzie się na boku ze zgiętymi nogami i opuszczonymi do brzucha. Głowa pacjenta jest również nieco zgięta i znajduje się w tej samej poziomej płaszczyźnie z tułowiem. Przerwa między procesami kolczystymi kręgów LIV-LV znajduje się na poziomie linii łączącej grzbiety jelita krętego. Po traktowaniu skóry w miejscu nakłucia dezynfekcyjnym( alkohol gebitan) wytworzenia znieczulenia skóry i tkanki miękkiej( 2-3 ml 0,5% roztworu Novocaine).Dla
nakłucia wykorzystuje specjalną igłę o średnicy 0,5-1 mm i długości 9-12 cm. Igły z zgłębnik włożoną jest przesuwany w płaszczyźnie strzałkowej ściśle nieco w górę, odpowiednio, przy czym odstępy między wyrostków kolczystych. Moment przebicia opony twardej jest określany przez chirurga po odczuciu "przebicia" igły. Igła przesuwa się o kilka milimetrów głębiej, następnie trzpień jest usuwany, a płyn mózgowo-rdzeniowy wypływa z igły. Kiedy igła przesunie się do przestrzeni podpajęczynówkowej, może wystąpić silny ból, jeśli igła dotknie końskiego ogona. W takim przypadku należy ostrożnie zmienić pozycję igły. Rura pomiarowa jest podłączona do igły. Normalnie, gdy leży, waha się od 100 do 180 mm wody. Jeśli istnieją wskazania, przeprowadzane są testy alkoholowe. Następnie 2-3 ml płynu mózgowo-rdzeniowego ekstrahuje się do testów laboratoryjnych( oznaczanie ilości białka, składu komórkowego, reakcji Wassermana itp.).
W celach medycznych, zwłaszcza po operacjach neurochirurgicznych, można ekstrahować inną ilość płynu( do 10-15 ml).
Przeprowadzane są testy alkoholowe w celu określenia drożności podpajęczynówkowej przestrzeni rdzenia kręgowego. Test
Quakenstedta polega na ściskaniu żył szyi, co powoduje wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego. W przypadku braku jednostkowych mózgowo przestrzeni nad poziomem cieczy nakłucia jednocześnie następuje wzrost ciśnienia w rurce manometru połączony z igłą do nakłuwania( Kvekenshtedta ujemny sondy).
Jeśli występują trudności w krążeniu płynu mózgowo-rdzeniowego, następuje powolny, niewielki wzrost ciśnienia na poziomie lędźwiowym. Przy pełnym bloku przestrzeni podpajęczynówkowej zmiany ciśnienia w rurce manometru w odpowiedzi na ściskanie żył szyjki nie występuje( dodatnia próba Kvekenshtedta).Podobny efekt można uzyskać, gdy zginanie głowy pacjenta, co prowadzi do trudności w CSF wypływu z jamy czaszkowej i zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Dodatkowe informacje na temat
drożności rdzenia kręgowego przestrzeni podpajęczynówkowej można uzyskać przy ciśnieniu na ścianie jamy brzusznej pacjenta - Stukkeya próbki, co prowadzi również do wzrostu ciśnienia w wyniku odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego z trudności venbryushnoy jamy i kanału kręgowego. W bloku przestrzeni CSF na poziomie szyi lub klatki piersiowej w teście Stukkeya ciśnieniem ługu na poziomie lędźwiowego wzrośnie, przy kompresji żył szyjki( Kvekenshtedta próbek) jest stała.