Zwapnienia nerek: leczenie i diagnoza choroby

Nerkowe zwapnienie jest rozlanym depozycją soli wapnia w tkance nerki, któremu towarzyszy proliferacja tkanki łącznej, proces zapalny i niewydolność nerek.patogenezie choroby

dwa rodzaje zwapnienia nerek:

• podstawowej( rozwój procesu patologicznego uprzednio zdrowej tkanki nerek);
• wtórne( pokonanie już martwiczej tkanki).Podstawowym nefrokalcynoza

( nefro - nerek; zwapnienia - odkładanie się soli wapnia), rozwija się w wyniku zaburzeń metabolizmu wapnia, fosforanu. Zwapnienie nerek może powodować bolesne zwiotczenie spowodowane wrodzonymi lub nabytymi chorobami nerek, w których dochodzi do przerwania głównej pracy kanalików( różnych rodzajów tubulopatii).

Najczęściej ten typ patologii występuje w hiperwitaminozy witaminy D, osteoporozy, cystanolu i nadczynności przytarczyc. Wtórny

nefrokalcynoza rozwój martwicy niedokrwiennej, stwardnienie nerek, sole rtęci zatrucia, amfoterycyna B i leki moczopędne stosowane etakrynowy. Również rozwój wtórnego zwapnienia jest promowany przez naruszenie równowagi kwasowo-zasadowej.

Duża ilość wapnia dostarczanego do nerek gromadzi się w komórkach nabłonka nerkowego. Kiedy pewna ilość tej substancji zostanie przekroczona, następuje degeneracja komórek i to w czasie, gdy wapń zaczyna przesuwać się do światła kanalików lub przestrzeni śródmiąższowej. Utworzone cylindry zasłaniają kanaliki, przyczyniając się w ten sposób do rozwoju zaniku i rozszerzenia. Takiemu procesowi w przyszłości towarzyszy rozwój stwardnienia nerek lub tworzenie się kamieni.

W pierwotnej nephrocalcinosis, wapń jest głównie osadzony w proksymalnym nefronie. Wraz z dalszym rozwojem choroby może on być odkładany w dystalnej i kłębuszkowej. Ale z wtórną nefrokalcynozą wapń deponuje się jednocześnie we wszystkich częściach nefronu.

objawy i obraz kliniczny

W większości przypadków pacjenci skarżą nefrokalcynoza ogólne złe samopoczucie, osłabienie, zmęczenie, świąd, bóle stawów, częste zaparcia, drgawki i zaburzenia psychiczne.

Podczas badania pacjenta i oceny wyników badania lekarz może wykryć różne rodzaje zmian:

• skracający czas skurczu na EKG;Wielomocz
• , izostenuria, polidypsja;
• ból w okolicy lędźwiowej podczas badania palpacyjnego;Kamica
• ;Białko
• ;
• obrzęk kończyn;
• nadciśnienie tętnicze;
• niewydolność nerek.

Diagnoza

Rozpoznanie zwapnienia nerki przeprowadza się przede wszystkim po badaniu i przesłuchaniu pacjenta. Aby wyjaśnić diagnozę, pacjent musi przejść niezbędne testy i przejść badanie rentgenowskie.

To ważne! Na wczesnym etapie nefrokalcyozy, dokładna diagnoza została podjęta na podstawie pobranej biopsji nerki. Biopsja nerki jest najbardziej racjonalną metodą diagnozy, pozwalającą obiektywnie ocenić stopień rozwoju patologii, wybrać właściwą metodę leczenia i uniknąć skutków ubocznych.

W zaawansowanych stadiach zlokalizowanie nagromadzonego wapnia można wykryć za pomocą radiografii nerkowej. Ustalona diagnoza opiera się na takich objawach:

• obecność soli wapnia w miąższu;
• Rozproszony rozstęp wapnia wewnątrznaczyniowego.

Aby określić przyczynę tej patologii, zaleca się analizę biochemiczną moczu i krwi. W wyniku tych analiz określono w obecności wapnia i fosforu, parathormon w krwi, aktywność fosfatazy alkalicznej, wydalania w moczu hydroksyproliny i równowagi kwasowo-zasadowej.

Oczyszczanie zwapnienia nerek w pierwszej kolejności, powinny być ukierunkowane na rozwiązanie przyczyny zaburzenia metabolizmu wapnia, fosforanu w organizmie człowieka.

we wcześniejszych stadiach choroby, leczenie może dozować odpowiednio skorygowane jedynie diety z ograniczoną ilością wapnia i witaminy B.

wykorzystać wiodącą rolę w rozwoju zwapnienia nerek odgrywa naruszenie równowagi wapnia i magnezu. Dlatego, aby znormalizować proces asymilacji tych substancji, specjaliści zalecają wprowadzenie roztworu siarczanu sodu i magnezu.

W najcięższych stadiach choroby wykonuje się hemodializę lub przeszczep nerki. Hemodializa to pozanerkowe oczyszczanie krwi, które jest eferentną metodą pozaustrojowej detoksykacji organizmu.

W ciężkiej postaci odwodnienia pokazano wlewy roztworów wodorowęglanu lub cytrynianu sodu, a w przypadku zasadowicy wskazano roztwór amonu.

Rokowanie zależy od stadium choroby i metod leczenia. Najczęściej na samym początku choroby, przy skutecznym leczeniu, poprawia się stan pacjenta i przywraca się stan czynnościowy nerek. Wraz z postępem zwapnienia nerek możliwe są poważne powikłania i rozwój mocznicy.

Podoba Ci się artykuł?Podziel się z przyjaciółmi i znajomymi: