Niedociśnienie w wieku podeszłym - leczenie i konsekwencje

Niedociśnienie lub obniżone ciśnienie krwi często występują u osób w podeszłym wieku, co nie stanowi zagrożenia w rozwoju choroby sercowo-naczyniowej, jak u tych samych osób w podeszłym wieku z nadciśnieniem. Jednak niedociśnienie tętnicze u osób starszych jest niebezpieczne, ponieważ może powodować tak wiele powikłań, które są nie do pogodzenia z życiem.

Jakie jest niebezpieczeństwo niedociśnienia u osób w podeszłym wieku?

Na starość trudno jest spotkać osobę, która nie ma żadnych chorób. Ogólnie, zmiany zwyrodnieniowe-dystroficzne występują w ciele wraz z wiekiem, które przede wszystkim wpływają na naczynia, serce, stawy, wątrobę, nerki, mózg, to znaczy na narządy docelowe.

W niektórych przypadkach niedociśnienie, które spowodowało wiele problemów, wraz z upływem lat spowodowanym naturalnym wzrostem ciśnienia krwi, powraca do normy. Dzieje się tak, gdy jest mniej chorób współistniejących u pacjentów, a oni sami próbują prowadzić zdrowy tryb życia.

Jeśli tak się nie stanie, niedociśnienie u osób w podeszłym wieku staje się ortostatyczne, co występuje, gdy próbuje się zająć pozycję pionową z pozycji siedzącej lub leżącej. W tym przypadku u pacjentów występują szumy uszne, ciemnienie oczu, zawroty głowy, a czasami stan omdlenia. Nawet jeśli nie ma omdlenia, osoba nie może się oprzeć i spaść, powodując poważniejsze obrażenia.

Z niedociśnieniem krew po prostu nie dociera do wszystkich obszarów mózgu, powodując śmierć komórek i ważnych miejsc odpowiedzialnych za regulację wszystkich czynności nerwowych. Chociaż ryzyko powikłań z niedociśnieniem jest niższe niż ryzyko nadciśnienia, nie uprawnia to do zwrócenia uwagi na niedociśnienie, zwłaszcza u osób starszych. Gdy niedociśnienie może wystąpić powikłania, takie jak udar niedokrwienny, urazy głowy w upadku, demencja starcza( otępienie) i wiele innych niebezpiecznych warunków.

Niedociśnienie może wystąpić po dłuższym przymusowym pobycie w łóżku lub w łóżku szpitalnym, co ma miejsce po przeniesieniu operacji lub chorób. Czasami ten stan prowokuje spożycie leków przyjmowanych przez osoby starsze, na przykład z wysokiego ciśnienia krwi. Przedawkowanie takich leków może spowodować nagły atak obniżonego ciśnienia.

W niektórych przypadkach u osób w podeszłym wieku ciśnienie krwi w hipotensji nie zmniejsza się w obu wskaźnikach, a tylko jeden z nich zmniejsza się.Dzieje się tak, gdy rozwarstwione jest niedociśnienie innych chorób sercowo-naczyniowych.

Leczenie niedociśnienia u osób w podeszłym wieku

Leczenie niedociśnienia u osób w podeszłym wieku nie różni się znacząco od podobnych metod leczenia u innych osób w innych grupach wiekowych. Większość lekarzy uważa, że ​​głównym elementem leczenia niedociśnienia jest zmiana stylu życia. W przypadku choroby niedociśnienie tętnicze u pacjentów w podeszłym wieku jest leczone według następujących prostych zasad:

• Bardziej na zewnątrz, na spacery. Takie spacery można w razie potrzeby zastąpić zestawem ćwiczeń fizycznych, które należy wykonywać codziennie.
• Wyeliminuj czynniki, które mogą powodować niedociśnienie ortostatyczne i choroby poposiłkowe. W tym celu, wstanie z łóżka powinno być stopniowe i powolne, a w diecie żywności przestrzeganie zasad przyjmowania pokarmu i określonej diety.
• Używaj codziennie nalewek lub wywarów z ziół leczniczych, które mogą podnieść ton naczyń krwionośnych i normalizować ciśnienie. Należą do nich eleuterococcus, rhodiolarose, levzeya, żeń-szeń.
• Nie należy stosować napojów silnych zawierających kofeinę( czarna herbata, kawa, kakao).We wszystkim potrzebny jest środek, a 1 -2 szklanki dziennie tych napojów będzie bardzo korzystne, a ich nadużywanie może spowodować spadek ciśnienia.

U wszystkich osób w podeszłym wieku, u których występuje choroba nadciśnieniowa, konieczne jest ostrożne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych w celu zmniejszenia ciśnienia. Aby to zrobić, należy regularnie mierzyć ciśnienie przed i po zażyciu leków, aby zapobiec wystąpieniu ataku niedociśnienia. Pożądane jest przyjmowanie leków przeciwnadciśnieniowych u kardiologa lub terapeuty, bez angażowania się w samoleczenie.