Dzieci z poważnym upośledzeniem umysłowym.

Dziecko, które na przykład jest na pół lub dwa.rok nie wie, jak siedzieć, co wykazuje niewielkie zainteresowanie ludźmi lub rzeczami, jest poważniejszym problemem. Będzie musiał przez długi czas być pod opieką jak dziecko. Niemal nie zauważa otoczenia i dlatego może być mniej uwagi ze strony rodziny, a rodzina może dać mu mniej. Oczywiście nie ma uniwersalnej recepty. To wszystko zależy od stopnia zaległości, temperamentu dziecka, jak on działa na innych dzieci w rodzinie, znaleźć dziecko może, za pomocą których można grać, a rodzaje działalności to trudniejsze, jeśli nie ma specjalnej klasy, gdzie miejscowej szkolemógł zrobić, gdyby w pobliżu była odpowiednia szkoła z internatem. Ale przede wszystkim zależy od zdolności matki do opieki nad nim, od tego, jak bardzo męczy ją fizycznie i emocjonalnie. Niektóre z tych pytań można udzielić tylko wtedy, gdy dziecko staje się kilka lat starsze.

Niektóre matki mają zrównoważony charakter i łatwo radzą sobie z opieką nad upośledzonym umysłowo dzieckiem. Taka matka ma możliwość zaopiekować się nim, aby go nie zmęczyć.Raduje się swoimi dobrymi cechami;] jej trudności jej nie denerwują, a ona nie daje całości troskom dziecka. Inne dzieci w rodzinie mają na to przykład. Dziecko, które jest akceptowane przez rodzinę, budzi najlepsze cechy, a to daje mu dobry początek życia. W tym przypadku dziecko lepiej żyć bez końca w domu.

Inna matka, również oddanym dziecko, czuje, że przeżywa coraz większy stres i bardziej podrażniona, gdy jest to konieczne, aby zwrócić szczególną uwagę na dziecko. Może to wpłynąć na jej relacje z mężem i innymi dziećmi, a nawet dzieci mogą denerwować obecność upośledzonego umysłowo dziecka. W takim przypadku matka będzie potrzebować pomocy pracownika socjalnego. To albo zmieni się na lepsze podejście do dziecka, albo pozwoli na zorganizowanie dziecka, aby było lepiej dla wszystkich.

Wreszcie, są matki, które są w stanie opiekować się dzieckiem upośledzonym umysłowo bez odczuwania napięcia, a nawet z radością.Osoba z zewnątrz może zauważyć, że oddanie takiej matki dziecku uniemożliwia jej opiekę nad mężem, innymi dziećmi, jej własnymi normalnymi zainteresowaniami. W ostatecznym rozrachunku szkodzi całej rodzinie, a nawet samemu dziecku. Taka matka musi pomóc zachować poczucie proporcji i uzyskać inne zainteresowania.