Cukrzyca i tryptofan

Ludzki mózg jest zaprojektowany w taki sposób, że w przypadku braku soli i wody może się odbudować, podnosząc poziom cukru we krwi. To pozwala ustalić równowagę osmotyczną w ciele. Na ogół ciśnienie osmotyczne powstaje w celu regulowania zawartości płynu w przestrzeni pozakomórkowej, co wymaga dostatecznej ilości soli, kwasu moczowego i dużej zawartości cukru.

Jednak z cukrzycą insulinozależną często występuje niedobór soli. Następnie mózg podnosi poziom cukru we krwi, aby zrekompensować brak sodu. Proces ten automatycznie angażuje mózg przy użyciu receptorów kontrolowanych przez tryptofan. Tryptofan ma ogromne znaczenie, ponieważ podczas rozszczepiania tego aminokwasu organizm otrzymuje 4 główne neuroprzekaźniki.

W przypadku cukrzycy insulinozależnej należy zwrócić szczególną uwagę na adekwatność białek w diecie. To rekompensuje brak tryptofanu, który z kolei jest główną przyczyną choroby. Faktem jest, że wraz z niedoborem wody w organizmie spada ilość tryptofanu w mózgu. Aminokwas ten jest również niezwykły pod tym względem, że przy wystarczającej ilości próg bólu u osoby wzrasta i łatwiej toleruje ból. Odwrotnie, przy niskim poziomie tryptofanu i przekaźników powstałych podczas jego rozdzielania próg bólu jest zmniejszony i odnotowuje się niedobór soli.

Sól w ciele może wstrzymywać RAC i histaminę, ale są one stosowane tylko wtedy, gdy zależne od neuroprzekaźnika układy tryptofanu stają się nieaktywne z powodu jego braku. W związku z tym można stwierdzić, że dieta wolna od soli nie jest w ogóle odpowiednia do korygowania poziomu cukru. Jeśli zdecydujesz się doprowadzić cukier do normalnego poziomu, niewielki wzrost spożycia soli jest po prostu nieunikniony.

Tryptofan, podobnie jak lizyna, koryguje również błędy DNA przy podwojeniu, co ma ogromne znaczenie w zapobieganiu podziałowi komórek nowotworowych. Przy optymalnej zawartości tryptofanu histamina działa najlepiej. W takich warunkach reguluje się nie tylko ilość soli lub zwiększa się próg bólu, ale poziom kwasowości soku żołądkowego jest normalny. Ponadto ciśnienie krwi jest znormalizowane, w wyniku czego wszystkie narządy i systemy zaczynają działać bezawaryjnie.

Istnieje związek między uzupełnianiem w mózgu sklepów tryptofanowych a codziennymi godzinowymi spacerami. Faktem jest, że oprócz tryptofanu w organizmie krąży kilka innych rodzajów aminokwasów, próbujących wejść do mózgu poprzez jego barierę ochronną.Jako "transport" i tryptofan oraz inne aminokwasy stosuj białka. Jednak przy fizycznym obciążeniu te aminokwasy wraz z tłuszczami są spalane przez mięśnie, które wydobywają je z krwioobiegu. W rezultacie tryptofan może swobodnie wchodzić do mózgu.

Depresja, stany nerwicopodobne i inne zaburzenia są konsekwencją braku równowagi tryptofanu w tkance mózgowej. Prozac napisany w takich przypadkach jest niczym innym, jak lekiem, który nie pozwala enzymom podzielić jednego z produktów ubocznych tryptofanu - serotoniny. Przy prawidłowej zawartości serotoniny w tkankach mózgu układ nerwowy funkcjonuje normalnie. Niemniej jednak, Prozac nie może całkowicie zastąpić tryptofanu, a aby zwiększyć jego ilość, konieczne jest zwiększenie spożycia wody i utrzymanie dobrze zbilansowanej diety.

Zwolennicy teorii "wody" twierdzą, że istnieje pewien związek między poborem wody a skutecznością systemu "transportu", który pozwala na wejście tryptofanu do mózgu. Przewlekła dehydratacja z podwyższonym poziomem histaminy we krwi prowadzi do rozszczepienia tryptofanu przez komórki wątroby. Odwrotnie, regularne spożywanie optymalnej ilości wody zapobiega tak nieefektywnemu wykorzystaniu tryptofanu. Trudność polega również na tym, że tryptofan nie jest produkowany przez organizm, wchodzi do niego tylko z pożywieniem. Dlatego normalny bilans wodny i obciążenia fizyczne pomagają uzupełnić zapasy tej substancji w tkance mózgowej. Ponadto należy próbować jeść te białka, które zawierają aminokwasy w dużych ilościach.

Niektóre produkty, takie jak zamrożone mięso, tracą niektóre aminokwasy podczas przechowywania. Ich najlepszymi dostawcami są porośnięte ziarna zbóż lub roślin strączkowych, a także jaja i mleko. Rośliny strączkowe są również przydatne w żywności, ponieważ zawierają około 28% białka, w ogóle nie zawierają tłuszczu, a złożone w nich węglowodany są dość wysokie - do 72%.Produkty te zawierają wszystkie aminokwasy niezbędne dla organizmu w idealnej proporcji.

W odniesieniu do nie-cukrzycy niezależnej od insuliny, zwolennicy teorii „woda” zaleca się ją leczyć, zwiększenie dziennego spożycia wody, po przepisanej diety i zaczyna wykonywać.Wszystko to powinno zapewnić niezbędną równowagę aminokwasów. Nie zapomnij o soli stołowej.

Podstawowa cukrzyca rozwija się tylko u osób dorosłych, jej przejawy są odwracalne, ale dzieci z cukrzycą są w „spuścizny” bardziej poważne formy choroby. Cukrzyca w młodym wieku wymaga leczenia, zanim spowoduje to ciało do nieodwracalnej szkody.

cukrzyca insulinozależna

insulinoniezależnej cukrzycy charakteryzuje się tym, że w tym choroby trzustki wytwarzających insulinę przestaje, oraz do monitorowania stanu pacjenta, muszą być codziennie zastrzyk.

Podczas rozpadu białek związanych mechanizmów uwalniających kortyzon. Z ich pomocą organizm wytwarza neuroprzekaźnikiem interleukiny 1. Zatem pomiędzy wytwarzaniem i uwalnianiem interleukiny kortyzon wyraźny związek istnieje: Substancje te uaktywnić wydzielanie siebie. Jednakże, niezależnie od interleukiny 1, w którym proces jest generowany substancję zależną znany jako „interleukina 6”.

W wyniku eksperymentów w hodowlach komórek, naukowcy odkryli, że interleukina-6 jest w stanie zniszczyć DNA w komórkach odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Zatem dotknięte komórki tracą zdolność do wytwarzania insuliny.

wspierające teorii „woda” uważają, że niekontrolowane skutki przewlekłe odwodnienie amino przemianę kwasu w organizmie i jest odpowiedzialne za zniszczenie DNA w komórkach trzustki, które syntetyzują insuliny. Tak więc, brak wody w organizmie, a związane z nimi zaburzenia mogą być główną przyczyną cukrzycy insulinozależnej.