Gruczolak prostaty: objawy, przyczyny, leczenie, operacja
Co to jest - łagodny przerost lub gruczolak gruczołu krokowego - prostaty patologii, który rozwija się w wyniku proliferacji komórek nabłonkowych gruczołów kasetonów nieuchronnie prowadzi do ściśnięcia cewki moczowej i naruszenie wypływ moczu.
Choroba mężczyzn należących do kategorii wiekowej powyżej 40 lat jest uważana za najbardziej znany problem urologiczny. Według statystyk z objawami hiperplazji, co drugi mężczyzna przychodzi do specjalisty.
Przyczyny gruczolaka stercza nie są całkowicie ujawnione. Może mieć wpływ wiele czynników, ale do tej pory pojawienie się choroby jest związana ze spadkiem poziomu testosteronu, które wydają się mieć wynik związane z wiekiem zmiany w organizmie.
Prawdopodobnie zwiększa ryzyko rozwoju gruczolaka:
Zobacz także symptomy zapalenia gruczołu krokowego.
gruczolaka gruczołu krokowego, których objawy kliniczne spowodowaną przez wielkość i szybkość wzrostu guza, jego lokalizacji i stopnia zaburzeń czynności skurczowe pęcherza moczowego.
Niektórzy mężczyźni proliferacja gruczolakowatych tkanki prostaty nie powoduje żadnych subiektywnych doznań, podczas gdy inni zablokowany cewkę moczową i problem zaczyna się odpływ moczu.
Gruczolak gruczołu krokowego charakteryzuje się obecnością kilku stadiów rozwoju, których objawy rozpatrzymy bardziej szczegółowo.
Nie otrzymując pomocy medycznej, pacjent umiera w wyniku wysokiej zawartości azotowych produktów przemiany materii we krwi, zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
Leczenie gruczolaka gruczołu krokowego może być zachowawcze i operacyjne. Leczenie lekiem ma wpływ na pierwsze oznaki choroby, w przypadkach, w których pacjent nadal ma zdolność całkowitego usunięcia moczu z pęcherza. Obecne leki w naszych czasach nie tylko znacznie ułatwiają przebieg choroby, ale zmniejszają objętość gruczołu i są odporne na niedrożność cewki moczowej.
Można to osiągnąć, stosując dwa rodzaje leków: inhibitory 5-alfa-reduktazy, zapobiegające tworzeniu się biologicznie aktywnej postaci testosteronu.
- alfa-1-adrenoblockery, rozluźniające mięśnie szyi pęcherza moczowego i prostaty.
Pierwsza grupa leków to finasteryd, dutasteryd, do drugiej - terazosin, alfuzozin, doksazosyna. Długookresowa remisja pozwala osiągnąć również zastosowanie leków przeciwbakteryjnych i produktów biologicznych( permixon, prostomol uno).Metody zachowawcze nie mogą całkowicie wyleczyć tej patologii, dlatego nie można tego zrobić bez interwencji chirurgicznej. Ale w ciężkich przypadkach stosuje się go.
W zależności od zaniedbania procesu wykonuje się chirurgiczne leczenie gruczolaka stercza. W tym celu stosuje się różnego rodzaju operacje, na przykład:
Inne metody diagnostyczne:
Z gruczolakiem gruczołu krokowego, prognozy na całe życie są głównie korzystne ze względu na terminowe wykrywanie i leczenie chirurgiczne patologii.
Choroba mężczyzn należących do kategorii wiekowej powyżej 40 lat jest uważana za najbardziej znany problem urologiczny. Według statystyk z objawami hiperplazji, co drugi mężczyzna przychodzi do specjalisty.
Przyczyny gruczolaka
Przyczyny gruczolaka stercza nie są całkowicie ujawnione. Może mieć wpływ wiele czynników, ale do tej pory pojawienie się choroby jest związana ze spadkiem poziomu testosteronu, które wydają się mieć wynik związane z wiekiem zmiany w organizmie.
Prawdopodobnie zwiększa ryzyko rozwoju gruczolaka:
- dziedziczność;
- waga ciężka;
- to niezdrowa dieta.
Zobacz także symptomy zapalenia gruczołu krokowego.
objawów łagodnego przerostu gruczołu krokowego
gruczolaka gruczołu krokowego, których objawy kliniczne spowodowaną przez wielkość i szybkość wzrostu guza, jego lokalizacji i stopnia zaburzeń czynności skurczowe pęcherza moczowego.
Niektórzy mężczyźni proliferacja gruczolakowatych tkanki prostaty nie powoduje żadnych subiektywnych doznań, podczas gdy inni zablokowany cewkę moczową i problem zaczyna się odpływ moczu.
Gruczolak gruczołu krokowego charakteryzuje się obecnością kilku stadiów rozwoju, których objawy rozpatrzymy bardziej szczegółowo.
- 1) Stopień kompensacji .Pęcherz moczowy opróżnia się w pełni, ale stopniowe oddawanie moczu staje się trudne. Strumień moczu staje się powolny, równolegle występują częste nocne pragnienia. W ciągu dnia akt opróżniania może być zwyczajny, ale proces nie rozpoczyna się natychmiast, ale po pewnym czasie oczekiwania. Stan utrzymuje się niezmieniony przez kilka lat, co tłumaczy się rezerwowym potencjałem pęcherza i nerek.
- 2) Podskompensowany stopień .Charakteryzuje się on pogrubieniem ścianek narządu wydzielniczego, jego niepełnym opróżnieniem i pojawieniem się resztkowego moczu w objętości przekraczającej 100 ml. Objawy, które pojawiają się na poprzednim etapie, wraz z rozwojem ucisku cewki moczowej, nasilają się.Oddawanie moczu jest nierówne, z wytchnieniem, które może osiągnąć kilka minut. Zwiększa ciśnienie dopęcherzowe, a dodatkowym czynnikiem prowokującym jest to, że pacjent musi odciążyć mięśnie brzucha, naciskając podczas oddawania moczu.Ściśnięte usta moczowodów wiązek mięśni i rozciągnięte węzły gruczolaka, które prowadzi do zakłóceń w moczu wprowadzenie górnych dróg oddechowych i funkcje nerek zmniejszyć wodnej.
- 3) Zdekompensowana scena .Z powodu stagnacji moczu, pęcherz po pewnym czasie powiększa się i może być ustalony przez palpację lub wizualnie. Jego górna część czasami osiąga wysokość pępka, wywołując w tym przypadku wrażenie guza. Zdolność do wydalania moczu jest tracona, ponieważ pęcherz przestaje się kurczyć.Natomiast pacjent odczuwa ciągłe pragnienie opróżnienia go, możliwe są bolesne odczucia w dolnej części brzucha. Zjawisko paradoksalnej izurii rozwija się, gdy mocz z wypełnionego pęcherza odruchowo opuszcza się często w kropelki lub małe porcje. Występują nieodwracalne zmiany w drogach moczowych i nerkach, postępująca niewydolność nerek. Z
Nie otrzymując pomocy medycznej, pacjent umiera w wyniku wysokiej zawartości azotowych produktów przemiany materii we krwi, zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
Leczenie gruczolaka stercza
Leczenie gruczolaka gruczołu krokowego może być zachowawcze i operacyjne. Leczenie lekiem ma wpływ na pierwsze oznaki choroby, w przypadkach, w których pacjent nadal ma zdolność całkowitego usunięcia moczu z pęcherza. Obecne leki w naszych czasach nie tylko znacznie ułatwiają przebieg choroby, ale zmniejszają objętość gruczołu i są odporne na niedrożność cewki moczowej.
Można to osiągnąć, stosując dwa rodzaje leków: inhibitory 5-alfa-reduktazy, zapobiegające tworzeniu się biologicznie aktywnej postaci testosteronu.
W zależności od zaniedbania procesu wykonuje się chirurgiczne leczenie gruczolaka stercza. W tym celu stosuje się różnego rodzaju operacje, na przykład:
- 1) Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego. Istota tej metody polega na usunięciu gruczolaka przez kanał cewki moczowej w pierwszym etapie choroby. Najmniej traumatyczna metoda leczenia.
- 2) Gruczolakularna adenomektomia. Gwarantuje lekarstwo na chorobę, chociaż operacja jest bardziej traumatyczna niż poprzednia. Jest wykonywany z niewydolnością nerek i po osiągnięciu gruczolaka dużej wielkości.
- 3) Przezcewkowe rozcięcie gruczołu krokowego. Wykazano to w młodym wieku z zainteresowaniem pacjenta utrzymaniem aktywności seksualnej. Ta procedura może opóźnić konieczność usuwania gruczołu na kilka lat.
- 4) Parowanie laserowe jest delikatną techniką, która jest substytutem przezcewkowej elektroresekcji. Wykonano w znieczuleniu ogólnym przez kanał cewki moczowej za pomocą instrumentów endoskopowych. Istnieje odparowanie tkanki gruczołowej za pomocą lasera, którego głębokość penetracji jest nie większa niż 1 mm, więc nie ma ryzyka uszkodzenia znajdujących się pod nią warstw.
- 5) Emulsja wewnątrznaczyniowa promieni rentgenowskich w tętnicach prostaty. Poprzez wprowadzenie specjalnego zatoru przez tętnicę udową, przepływ krwi do naczyń jest zablokowany, który jest dostarczany do gruczołu. Blokowanie jest selektywne, z czasem pozwala zmniejszyć rozmiary łagodnego rozrostu i normalizuje oddawanie moczu bez naruszania funkcji prostaty i krążenia. Poprawę obserwuje się tylko tydzień po wypisaniu ze szpitala. Hospitalizacja jest pokazana nie dłużej niż jeden dzień.
Inne metody diagnostyczne:
- ogólna analiza krwi i moczu;
- biochemiczne badanie krwi;
- USG prostaty i nerki;
- cystography;
- ultrasonografia przezodbytnicza;
- metromorfometria( pomiar charakterystyki strumienia moczu);
- cystomanometria( określanie ciśnienia wewnątrz pęcherza);
- MRI i CT.
Z gruczolakiem gruczołu krokowego, prognozy na całe życie są głównie korzystne ze względu na terminowe wykrywanie i leczenie chirurgiczne patologii.