Gimnastyka lecznicza
całkowity czas jednej procedury ćwiczeń terapeutycznych zależy od wielu powyższych punktów, od 10-15 minut w krytycznym okresie spoczynkowym( łóżko po ostrych chorób lub nasilenia chorób przewlekłych powikłań
) na 45-60 minut, w neurologicznych pacjentów klas o paraliżlub inne zaburzenia, z urazem w młodym wieku, otyłość bez wyraźnych zmian w układzie sercowo-naczyniowym.
pomieszczenie, w którym zajęcia fizykoterapii, powinno być dobrze wentylowane, ale konieczne jest, aby wykluczyć możliwość negatywnego wpływu na przeciągi pacjenta. Przed zajęciami w pokoju powinno być czyszczenie na mokro, wytrzeć kurz. Przed wykonaniem ćwiczenia w pacjenta łóżko trzeba odsunąć od ściany lub mebli, tworzenie warunków do pełnego wdrożenia każdej złożonej terapii fizycznej i zapewniają zapobieganie urazów pacjenta. Chodzący pacjenci lepiej wykonują ćwiczenia fizyczne na dywanie, uprzednio dokładnie oczyszczone. Przed kompleksem gimnastycznym, który wymaga pozycji leżącej pacjenta, na dywanie należy umieścić czysty prześcieradło lub specjalnie zaprojektowany cienki flanelowy kocyk. Meble dookoła dywanu - miejsca treningu fizycznego pacjenta - należy przenieść na bezpieczną odległość, aby uniknąć siniaków i innych obrażeń.Osoby opiekujące się pacjentem podczas wszystkich ćwiczeń fizycznych bezotluchno powinien być blisko chorego, chronić ją przed ewentualnymi upadkami, monitorować jego stan zdrowia, aby spełnić wszystkie wymagania lekarza i instruktora w odpowiednim czasie, aby zatrzymać aktywność na pogorszenie stanu pacjenta zdrowia.
sam( lub z pomocą opieki nad chorymi) fizycznej w domu obejmować kilka( 3-5 lub więcej razy dziennie) powtarzanie pacjentom zestaw specjalnych ćwiczeń ćwiczenia terapeutyczne procedury zarobionych wcześniej pod kierunkiem instruktora. Aby uzyskać efekt terapeutyczny, wymagane są liczne ćwiczenia zawodowe, których częstotliwość jest określana przez specjalistów od terapeutycznego treningu fizycznego. Każda procedura gimnastyki medycznej jest budowana zgodnie z pewnym planem, który obejmuje trzy sekcje: wprowadzające, główne i końcowe.
Początkowo wstępie przygotowuje się podwyższony poziom obciążenia wymaganego rozmieszczenia układów funkcjonalnych organizmu, wymaga zapewnienia najlepszego efektu fizjoterapię.Oraz ćwiczenia fizyczne, które promują gwałtowne, ale stopniowe przejście z poziomu obniżenia aktywności fizjologicznej do poziomu niezbędnej ilości ruchu, określone cele terapeutyczne.wprowadzenie procedury w prawidłowy sposób jego realizacji przyspiesza proces adaptacji do stresu, ustala najlepszą relację między układu nerwowego pacjenta, jego aparatu ruchu i różnych procesów, które zapewniają ruch( krążenie, metabolizm, układ limfatyczny, i tak dalej. D.).Do czasu, gdy sekcja jest otwarcie na początku do 20% całkowitego czasu trwania postępowania terapeutycznego ćwiczeń, później skrócone do 10-15 %. Sekcja wprowadzająca wykorzystuje proste ćwiczenia dla małych i średnich grup mięśni w połączeniu z ćwiczeniami oddechowymi.
głównie rozwiązuje poważny problem medyczny jest wpływ zarówno na dotkniętych narządów i układów, a także całego ciała pacjenta. Do ich wdrożenia zalicza się zarówno ćwiczenia specjalne, jak i ogólne w zakresie optymalnej pozycji wyjściowej oraz w optymalnym połączeniu z ćwiczeniami oddechowymi. Całej
podstawowa część musi być obsługiwana przez poziom intensywności aktywności fizycznej( i tym samym napięcia pracuje układy fizjologiczne organizmu), który zapewnia najszybsze problemy przesycanie. Instruktor terapii ruchowej ocenia tolerancję pacjentów na wysiłek fizyczny i kształci osoby opiekujące się pacjentem. Czas trwania głównej sekcji wynosi 60-75% całkowitego czasu trwania procedury.
W końcowej sekcji obciążenie fizyczne stopniowo spada do poziomu odpowiadającego reżimowi silnika, którym jest pacjent.Ćwiczenia powinny odpowiadać przyspieszeniu procesów odzyskiwania. Ponadto, w ostatniej części stosowane ćwiczenia zbrojenia efekt terapeutyczny osiąga się wcześniej, m. E. Stosuje wykonywania elementarnej przemian z oddychaniem w celu zmniejszenia wysiłku fizycznego i sedacji funkcji układu sercowo-płucny. Czas trwania sekcji wynosi 10-20 % całkowitego czasu trwania procedury.
W ćwiczeniach gimnastyki leczniczej ilość wysiłku fizycznego określa się przez prawidłowe użycie różnorodnych technik metodycznych. Najważniejsze z nich są następujące.
1) stopniowo i konsekwentnie zwiększając i zmniejszając obciążenie fizyczne: zwykle na początku i na końcu są przypisane lżejsze ćwiczenia, aw środku - bardziej złożone.
2) Wiązanie z przeplotem grup mięśni zawarte w ćwiczeniach, i „rozpraszania” obciążenie całego organizmu pacjenta. Zasada ta przewiduje konieczność przemian ćwiczenia dla ramion, nóg, ciała i eliminuje stosowanie kilku kolejnych ćwiczeń dla układu mięśniowo-szkieletowego starannością.
3) Włączenie ćwiczeń oddechowych w celu poprawy czynności układu oddechowego, krążenia oraz wstrzymywania i zmniejszania obciążenia. Najbardziej odpowiednie proporcje ćwiczeń oddechowych z innych wskaźników są 1: 3,1: 4, i dla bardziej poważnych przypadkach co najmniej 1: 2 lub 1: 1( szczególnie gdy jest wyrażany zaburzenia krążenia).W zależności od stanu pacjenta, jego nastrój, dynamikę choroby, jak również szereg innych warunków fizykoterapii indywidualizacji w trakcie zatrudnienia powinny być przeprowadzone przy użyciu innych podejść metodologicznych: wybór pozycji początkowej( stojąc, siedząc, leżąc), liczba powtórzeń każdego ćwiczenia, tempoa amplituda ruchów, ich prostoty i złożoności, stopnia wysiłku w wykonywanie ćwiczeń i innych. Troska o chorych ludzi się z pomocą lekarza lub instruktor w fizykoterapii, aby dowiedzieć się powyżejTechniki etodicheskie ćwiczeń terapeutycznych z nich korzystać podczas pracy z pacjentami, aby dowiedzieć się metody kontroli nad stanem pacjenta podczas badania i oceny skuteczności tego ważnego składnika terapii.