Mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek: rozpoznanie i leczenie

mesangiocapillary kłębuszków nerkowych inaczej zwane płatowe - nie może spotkać bardzo często, ale ma wpływ na choroby, zarówno dorosłych jak i dzieci. Jeśli chodzi o rokowanie choroby, gatunek ten można uznać za najbardziej niekorzystny. Postać idiopatyczna manifestuje się w osobie w wieku od 8 do 30 lat.

Charakterystyka kliniczna różnić w zależności od ciężkości patologii, generalnie jest to moczowego zespół z białkomoczu oraz niewielką domieszką krwi w moczu lub ostrym zespołem nerczycowym - obrzęk, krwiomocz, ostrych białkomocz, często towarzyszy powstawanie niewydolności nerek.

Istnieją trzy rodzaje mesangiocapillary zapalenie nerek. Według objawów klinicznych są one identyczne, ale różnią się nieznacznie parametrami laboratoryjnymi i wynikami transplantacji. Zasadniczo pacjenci są diagnozowani z pierwszym i drugim typem. Przyczyny

patologii

mesangiocapillary Przyczyny zapalenia kłębuszków nerkowych są infekcje bakteryjne lub wirusowe.

Istnieją przypadki, w których uszkodzenie organizmu skorelowana z zakażenia paciorkowcami, zapalenie wsierdzia formy infekcyjnej, a przypadkach patologii malarii lub gruźlicy płucnej.

Również w pojawieniu się mesangiocapillary kłębuszkowego zapalenia nerek pewna rola należy do czynników dziedzicznych.

Choroba często wpływa na męskie ciało w młodym wieku, jak i ciało dziecka, a więc choroba jest rzadko diagnozowana u osób starszych. Przejawy choroby

objawy tej choroby nie wyróżnia w rozwoju różnych wariantów morfologicznych choroby. Dla

mesangiocapillary znamienny kłębuszków nerkowych, białkomocz i krwiomocz zespołu nerczycowego, często bardzo ostrym przebiegu, jak i niewydolności nerek.

W 10% przypadków u osób dorosłych oraz w 5% przypadków u dzieci mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek przyczyny zespołu nerczycowego. Często występuje stały wzrost ciśnienia krwi. Połączenie cech, takich jak zespół nerczycowy, krwiomocz i wysokim ciśnieniem krwi powinny zaalarmować lekarzowi zdiagnozować mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek. Anemia może również rozwijać się, skorelowana z obecnością aktywnego dopełniacza na erytrocytach.

Wraz z rozwojem patologii typu 2 często obserwowano symetryczny uszkodzeń siatkówki ocznej w postaci niezapalnym nabierała żółtego zabarwienia.

Często podczas mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek zaczyna się wraz z rozwojem ostrym zespołem nerczycowym z nagłym przejawem krwiomocz, białkomocz, obrzęki ciężkim i wysokim wskaźnikiem ciśnienia krwi. Czasami lekarze w tej sytuacji błędnie diagnozują ostrą formę jadeitu. U jednej trzeciej wszystkich pacjentów patologia przejawia się szybko rozwijającą się niewydolnością nerek.

Prawie zawsze mesangiocapillary kłębuszków nerkowych połączone na choroby układowej lub infekcji, a więc dokładnego wyszukiwania współistniejących chorób jest wymagana dla każdego poszczególnego przypadku choroby. Patologia ciągle się rozwija i tylko sporadycznie można osiągnąć spontaniczną remisję.

Mazangiokapillyarny kłębuszków nerkowych jest uważana za najbardziej niekorzystny kształt, w przypadku braku obróbki niezbędnej niewydolności nerek występuje po upływie 10 lat w 50% przypadków, a po upływie 20 lat - w 90% przypadków.

jako charakterystyczne tym, że patologia jest możliwe przyporządkowanie krokowego progresji i ostrego zaburzenia czynności nerek u niektórych pacjentów. Sposób leczenia patologii

leczenia postęp choroby jest niepełna i wystarczająco skuteczne. Najbardziej niekorzystne prognozy na znakach są uważane za naruszenie nerkach, a odkrycie zespołu nerczycowego od samego początku rozwoju choroby.

Ponadto, zawsze istnieje ryzyko wtórnego zapalenia kłębuszków nerkowych formy mesangiocapillary wymagających leczenia terapeutycznego. Przy takich manifestacjach pacjentom przepisuje się terapię przeciwbakteryjną, chemioterapię i plazmaforezę.

Pacjenci z łagodnym białkomoczem nie wymagają aktywnego leczenia. Wraz ze wzrostem ciśnienia krwi wymaga ścisłego monitorowania przez specjalistę i przyjmowania specjalnych leków. W ciężkim białkomoczu zwykle stosuje się terapię cytostatyczną i prednizolonową lub połączenie leków, takich jak dipirydamol i aspiryna.

W przypadku pierwszych objawów zespołu nerczycowego i utrzymania prawidłowej czynności nerek leczenie rozpoczyna się od podania kortykosteroidów. Dzięki takiej terapii wyniki leczenia są lepsze u pacjentów, którzy byli leczeni preparatami steroidowymi przez długi czas.

W ostatnich latach lekarze, u których wykryto zespół nerczycowy i pogorszenie czynności nerek na początku choroby, częściej preferują leczenie immunosupresyjne na organizm. W przypadku dorosłych monoterapia kortykosteroidami nie jest tak skuteczna w porównaniu z dziećmi, więc stosuje się je tylko w przypadku pierwszego zaostrzenia zespołu nerczycowego, z prawidłową czynnością nerek i bez wzrostu ciśnienia krwi.