Objawy depresji
Depresja to choroba, stan niskiego nastroju u osoby, u której występuje ciągły smutek, melancholia, apatia, lęk, poczucie straty, drażliwość i utrata zainteresowania codziennymi czynnościami. Choroba występuje dwukrotnie częściej u kobiet i zwykle jest epizodyczna. W przeciwieństwie do zwykłego smutku lub żalu, większość napadów depresji trwa przez tygodnie, miesiące, a nawet lata. Niektóre osoby z depresją mają przewlekłą, łagodną postać choroby, zwaną dystymią.Mniejsza liczba pacjentów cierpi na psychozę maniakalno-depresyjną, w której napady depresji zmieniają się na przemian z okresami dobrego samopoczucia.
Chociaż depresja zazwyczaj nie jest uważana za zagrażającą życiu, może prowadzić do myśli o samobójstwie i próbach popełnienia samobójstwa. Aż 70 procent samobójstw wiąże się z depresją, a nawet 15 procent osób w stanie depresji bardzo popełnia samobójstwo. Na szczęście zdecydowana większość osób z depresją może uzyskać pomoc poprzez stosowanie psychoterapii, leków przeciwdepresyjnych lub innych środków zmniejszających ryzyko samobójstwa.
Liczne badania wykazały, że połączenie psychofarmakoterapii i psychoterapii jest najskuteczniejsze w przypadku depresji. Te dwa rodzaje leczenia mogą być stosowane oddzielnie lub jednocześnie. W leczeniu pacjentów z ciężką depresją konieczne jest przede wszystkim stosowanie leków, a następnie można zastosować psychoterapię.Po leczeniu prowadzi do zmniejszenia nasilenia depresji, głównym staje się wpływ psychospołeczny w postaci psychoterapii.
Kluczem do psychoterapii jest kontakt pacjenta z lekarzem, który musi być emocjonalny, w oparciu o odpowiednią wiedzę o chorobie i informacje medyczne na temat pacjenta i jego rodziny.
Praktyczne zastosowanie psychoterapii obejmuje pewien etap.
Na początku psychoterapii pacjent otrzymuje niezbędne wyjaśnienie lekarza na temat nadchodzącego leczenia( nawet jeśli on, z uwagi na ciężką chorobę, rozmawia obojętnie z lekarzem).
Celem początkowego etapu jest nawiązanie partnerstwa terapeutycznego z pacjentem i wsparcie go w procesie dalszego leczenia, lekarz wykonuje następujące zadania.
Jeśli to konieczne, rodzina pacjenta powinna być zaangażowana w proces terapeutyczny.
Bezpośrednie cele głównego etapu psychoterapii:
Znane zagraniczne opcje terapeutyczne uważane za najskuteczniejsze w depresji:
Jest stosowany w leczeniu "miękkich" depresji ambulatoryjnych. Warunki terapii to 12-16 tygodni.
Główne cele: zmniejszenie ciężkości bolesnych objawów za pomocą metod nauczania pacjenta, jak utrzymać własne dobro i rozwiązywanie problemów interpersonalnych.
Techniki wdrażane w procesie IPT:
1. Zbieraj informacje o pacjencie, jego istniejących zaburzeniach i problemach( bezpośrednie i pośrednie).
2. Pomaganie pacjentowi rozpoznać bolesny afekt, w pokonywaniu go za pomocą pozytywnych wpływów interpersonalnych.
3. Wyjaśnienie okoliczności( ogniw), w których pacjent czuje się ograniczony i nie do utrzymania.
4. Pomóż pacjentowi przezwyciężyć nieprzystosowawcze zachowania.
5. Wykorzystanie interakcji terapeutycznej między lekarzem a pacjentem jako modelem dla innych interakcji( związków).
6. Zmiana zachowania pacjenta, który za pomocą lekarza powinien rozwiązać stosunkowo proste problemy( gry typu role itp.).
W oparciu o pogląd, że depresja składa się z triady poznawczej obejmującej negatywną ocenę siebie, świata wokół i przyszłości. Tego rodzaju negatywny typ aktywności poznawczej określa się terminem "schemat".Pacjent z depresją popełnia systematyczne błędy w myśleniu, które karmią negatywne "schematy".
Proponuje się następujące podejścia:
Przyjmuje się, że depresja rozwija się z powodu utraty zdolności do przywracania równowagi psychicznej po różnego rodzaju poważnych zdarzeniach( śmierć bliskich, nagłe zmiany w środowisku).
Celem jest redukcja zarejestrowanych reakcji negatywnych w procesie specjalnie stworzonych eksperymentalnych sytuacji terapeutycznych i pod wpływem odpowiednich okoliczności życiowych.
Strategie:
Zasady psychoterapii depresji Kilgolz
Podstawowe błędy medyczne wykonane podczas psychoterapii Zadania
:
początkowy okres psychoterapii na celu próbę „alienacja” choroby w układzie pacjenta stosunków.świadomość pacjenta musi być utworzona w przekonaniu, że ten warunek nie jest bolesne organicznie nieodłączne w nim, że jest to zjawisko patologiczne obcy, który wymaga leczenia, a oprócz tego codziennego aktu woli.
W początkowym kontakcie psychoterapeutycznym konieczne jest, aby pacjenci wypowiadali się( zwłaszcza jeśli jest w nich lęk), słuchali ich ze współczuciem.
Dalsza psychoterapia ma charakter sugestii w stanie przebudzenia i jest prowadzona imperatywnie, przy dużej intensywności emocjonalnej.
Kierunki sugestia:
W późniejszym okresie, gdy pacjent jest oferowana( początkowo, gdy ich stan jest zadowalający, na przykład, w godzinach wieczornych), w miarę możliwości, aby spróbować wczuć się w różnych zjawisk fizycznych. Podczas wizyty lekarz zapytał powiedzieć, co widzieli, jak stara się wyrwać się z zaklętego kręgu swoich doświadczeniach, które uczyniły wrażenie na nich( poszukiwanie maksymalnego możliwego zachowania ekstrawersja).
Dla każdego pacjenta indywidualny zawód, hobby lub emocjonalnie ważniejsza "strategia" życiowych interesów jest wybierana dla bardziej odległej przyszłości.
szczególne miejsce jest podawany pacjentom szkoleniowych oprzeć ewentualne nasilenie stanu w przyszłości, w tym:
Niewłaściwie prowadzona psychoterapia może nasilać zaburzenia emocjonalne i poznawcze, zwiększa niepokój i depresja, myśli samobójcze aktualizującym.
• Chociaż nie można zapobiec pierwszemu epizodowi depresji, kolejne napady mogą być kontrolowane lub unikane poprzez stałą psychoterapię i / lub leczenie. Im dłużej osoba jest traktowana, tym mniej prawdopodobne jest ponowne wystąpienie ataku.