Jakie są cechy leczenia autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy?

Niekorzystne i agresywne czynniki środowiskowe, stresy i niezrównoważone odżywianie powodują upośledzenie funkcji układu odpornościowego i tarczycy. Choroby, która występuje w wyniku tych procesów jest nazywany tarczycy, a ponieważ towarzyszy spadek produkcji hormonów tarczycy, nazywa autoimmunologiczną tarczycy.

Ogólne

tarczycy jest rodzajem „dyrygenta” całego układu hormonalnego, który wydziela hormony - tyroksyny, trójjodotyroniny i kalcytonina. Produkcja tych hormonów odbywa się pod kontrolą systemu podwzgórze-przysadka, a same hormony tarczycy są odpowiedzialne za wzrost i rozwój, dojrzewanie i normalnego funkcjonowania wszystkich narządów do metabolizmu.

Szczególnie istotne są te procesy w dzieciństwie i dojrzewania młodzieży, w czasie ciąży i wygaśnięcie funkcji seksualnych, czyli w momentach zmian hormonalnych organizmu.

pierwszy opisał ten stan w 1912 roku, japoński badacz w dziedzinie medycyny i lekarz HashimotoHakaru, którego nazwę później nazwano tę diagnozę.Do końca z powodów, dla których autoimmunologiczną niedoczynność są niejasne, ale okazało się, że w trakcie choroby pojawiają się w komórkach ciała układu odpornościowego( limfocyty), które wytwarzają przeciwciała dla tkanki tarczycy, niszcząc ją.Choroba

występuje u 3-4% populacji Ziemi, jest zwykle rozpoznawana w okresie zaburzeń hormonalnych, gdy z przyczyn naturalnych rozpoczyna restrukturyzację wszystkich funkcji hormonalnych. Na przykład autoimmunologiczna niedoczynność tarczycy u dzieci często występuje w okresie dojrzewania i w czasie intensywnego wzrostu. Wraz z wiekiem zwiększa się liczba pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy i może wynosić 50% populacji.

Również w badaniu przyczyn choroby udowodniono, że istnieją czynniki, które mogą wywoływać pojawienie się choroby. Czynniki te obejmują:

• Heredity( predyspozycje genetyczne) i obecność w rodzinie bliskich osób z tą samą diagnozą.
• Ostra lub przewlekła wirusowa infekcja organizmu.
• obecność w organizmie przewlekłego zakażenia( ubytków zębów, przewlekłe zapalenie zatok, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha środkowego).
• Długotrwałe napromienianie promieniowaniem.
• Niekontrolowane podawanie leków zawierających jodek radioaktywny.
• Częste sytuacje stresowe i negatywne emocje.
• Menopauza u kobiet.

Co to jest autoimmunologiczne zapalenie tarczycy? Limfocytarne

Hashimoto może uzyskać pewne różnice w objawach i jest podzielony na kilka typów:

• lub chłoniaki postaci utajonego autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, w których nie występuje naruszenie tarczycy, a sam żelaza zwiększa rozmiary( rozległe rozszerzenie 1 stopień).Proces ten nabiera przewlekłego przebiegu i czasami towarzyszą mu objawy tyreotoksykozy lub niedoczynności tarczycy. Przerostowa postać
• choroby, w którym nie jest rozproszony lub sferoidalnego wzrost 2-3 stopni i wszystkie objawy nadczynności tarczycy( we wczesnych stadiach choroby) i niedoczynnością tarczycy. Niedoczynność tarczycy na tle autoimmunologicznego zapalenia tarczycy pojawia się w późniejszych stadiach choroby, gdy następuje wymiana tkanki gruczołu przez tkankę łączną.Forma
• Atroficzne w którym wielkość tarczycy jest nie większa niż normalnego, a nawet mniej, i te cechy charakterystyczne choroby są objawy niedoczynności tarczycy. Ta forma choroby jest uważana za najbardziej agresywną, ponieważ następuje masowe niszczenie tkanki tarczycy.

Objawy i charakterystyka choroby

W zależności od postaci choroby objawy choroby mogą się nieznacznie różnić.Tak więc, na przykład, z przerostową postacią choroby, najpierw pojawia się zwiększenie produkcji hormonów tarczycy, a stan nazywany jest tyreotoksykozą.Główne i często występujące objawy tyreotoksykozy to:

• Zaburzenie rytmu serca.
• Zwiększona potliwość.
• Drżenia w kończynach.
• Wybrzuszenia gałek ocznych lub wytrzeszcz.
• Objawy uszkodzenia układu nerwowego - drażliwość, płaczliwość, zaburzenia snu, osłabienie, zmęczenie.
• U mężczyzn występuje spadek pożądania seksualnego.
• Kobiety - wczesna menopauza i miesiączka.
• Utrata masy ciała lub przyrost masy ciała bez wyraźnego powodu.

Jeśli na tym etapie choroby nie rozpocznie się leczenie, to z czasem rozwija się stan niedoczynności tarczycy, której cechami charakterystycznymi są:

• Zespół przewlekłego zmęczenia.
• Szybkie zmęczenie i osłabienie.
• U mężczyzn występuje spadek pożądania seksualnego, au kobiet menstruacja jest upośledzona.
• Depresja i zaburzenia snu.
• Skoki ciśnienia krwi.
• Nawet obrzęk twarzy i ciała.
• Przewlekłe zaparcia. Palność paznokci i włosów.
• Suchość i wiotkość skóry.
• Zaburzenie czynności serca.
• Przyrost masy ciała.

Gdy choroba jest niedoczynnością tarczycy o podłożu autoimmunologicznym, objawy mogą rozwijać się powoli, przez szereg lat i mogą pojawić się nagle, w krótkim czasie.

Leczenie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy

W przypadku rozpoznania autoimmunologicznej niedoczynności tarczycy celem leczenia jest utrzymanie prawidłowej czynności tarczycy lub normalnej ilości hormonów tarczycy krążących we krwi. Dlatego też w przypadku różnych postaci choroby leczenie i terapia zastępcza rozpoczynają się dopiero po badaniu krwi na zawartość hormonów w nim zawartych. Analizę przeprowadza się co najmniej 1 co 6 miesięcy.

Leczenie objawów nadczynności tarczycy jest objawowe, to znaczy leki eliminują objawy choroby. Wszystkie leki są przepisywane indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta.

Leczenie objawów niedoczynności tarczycy odbywa się przez zastąpienie lub terapię hormonalną.Przypisz dawki podtrzymujące L-tyroksyny, eutiroxu, trójjodotyroniny, które pacjent powinien przyjmować przez całe życie. Dawka leków jest dobierana na podstawie wieku pacjenta i stopnia zaawansowania choroby.

Leczenie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy za pomocą środków ludowych nie jest zalecane, ponieważ wymaga regularnego badania hormonalnego. Przepisy ludowe można stosować w połączeniu z podstawowym leczeniem.