Komunikacja z dorosłymi - pierwszy miesiąc życia dziecka

Amerykański naukowiec W. Condon odkrył zdolność noworodka do poruszania się w rytm mowy dorosłego pierwszego dnia życia, tak jak robią to dorośli słuchacze. Te pierwsze odpowiedzi są refleksyjne, nie można ich jeszcze nazwać komunikacją w naszym rozumieniu, ale są one bardzo ważne. Pierwsze przejawy związku między matką a dzieckiem, naukowcy nazwali "splicingiem" lub "zachowaniem tuningowym".Polega ona na tym, że sygnały dźwiękowe dziecka wpływają na tonalność i tempo mowy matki, i odwrotnie, mowa matki wpływa na dźwięki wytwarzane przez dziecko.

Nie przegap pierwszego uśmiechu! Uśmiech, który powstaje jako wrodzony, nieuwarunkowany odruch w wieku do 2 tygodni, nie jest uśmiechem w pełnym tego słowa znaczeniu. Obecność pojawia się w wieku od 2 do 8 tygodni i staje się reakcją na ludzki głos lub twarz. Jest bardziej ekspresyjny i trwały. Pojawienie się tego uśmiechu oznacza koniec okresu noworodka.

Podczas karmienia, jeśli dziecko znajduje się w pozycji "pod klatką piersiową", jego spojrzenie pędzi do twarzy matki, czasami się porusza: dziecko, które próbowało spojrzeć na twarz. Początkowo jego oczy często ustalają granicę włosów i czoła matki. Do trzeciego tygodnia oczy dziecka utrwalają oczy matki. Wizualna koncentracja na twarzy dorosłego, skupienie słuchu na jego głosie stanowi orientacyjny element komunikacji.

Okres noworodków jest pierwszym krytycznym okresem w rozwoju dziecka. Jest to przejście od uzależnionego rodzaju istnienia do formy indywidualnego życia. Przejście do nowej formy oddychania, od ciemności do światła, od ciepła do zimna, od jednego rodzaju żywności do drugiego. W grę wchodzą inne rodzaje fizjologicznej regulacji zachowania, a wiele systemów zaczyna funkcjonować od nowa.

Pojawienie się "kompleksu rewitalizacyjnego" jest psychologicznym kryterium końca kryzysu noworodkowego.

• Stwórz uczucie, że go kochasz i dbasz o niego.

• Dowiedz się, jak znaleźć przyczynę niezadowolenia( niewygodne fałdy ubrań lub pieluch, głód, niewygodna pozycja, nagromadzenie gazów).

• Pomóż mu nauczyć się trzymać głowę, kładąc dziecko częściej na brzuchu, kilka razy dziennie.

• Rób częściej ręce: dziecko rozwija różne reakcje na zmiany pozycji ciała.

• Pochylaj się nad łóżeczkiem, uśmiechaj się do dziecka, wołaj, przyciągaj jego uwagę.

• Porozmawiaj z nim podczas karmienia, pieluszki, kąpieli.