Prawo dzieci do wyrażania swoich uczuć
Być może myślisz, że dużo łatwiej jest żyć, jeśli dzieci zachowują się cicho - bez żadnych kłótni, łez i wybuchów. Tak, oczywiście, jest to znacznie łatwiejsze. Ale dla dzieci cały czas zachowuje się tak nie zbyt przydatne. Mają silne emocje i muszą jakoś je wyrazić.Jeśli dziecko jest wściekłe, powinien mieć możliwość powiedzenia tego. Twoim zadaniem jest nauczyć ich, aby nie ukrywać swoich uczuć, ale aby wyrazić je w akceptowalny sposób.
Znałem takie rodziny, w których dzieciom nie wolno wyrażać niezadowolenia w jakiejkolwiek formie. To nie prawda - dziecko powinno mieć prawo do wyrażania swoich uczuć, ale robić to bez agresji i prowokacji. Niemniej jednak, jeśli dziecko jest rozgniewane, powinien usprawiedliwić swój gniew, ale wiedzieć, że jeśli jego uczucia są naprawdę uzasadnione, nikt nie zabroni mu go wypowiadać.Powinieneś powiedzieć coś takiego w tej samej sytuacji: "Rozumiem, dlaczego jesteś nieszczęśliwy, ale nadal nie jest dobrze dzwonić do takiej siostry".
Dziecko, które nie potrafi wyrazić swoich uczuć, nie może się ich pozbyć - nie może być łatwe dla osoby dorosłej. Dziecko, które jest z tego zabronione, utrzymuje w sobie coraz więcej negatywnych emocji, które mogą prowadzić nie tylko do problemów emocjonalnych, ale nawet fizjologicznych. Co gorsza, od tych dzieci dorastają dorośli później, którzy nie wiedzą, jak powiedzieć, co czują, co jest bardzo szkodliwe dla każdego związku, szczególnie bliskiego.
Jeśli ktoś dorastał w zupełnie „płaskiej” atmosferze, bez wyraźnej argumentu, może nigdy nie nauczyć się rozumieć, że nawet jeśli ludzie twierdzą, że nie oznacza zerwania stosunków, nawet po kłótni mogą nadal żyć ze sobą, jest całkowicie normalne. Tacy ludzie boją się kłócić ze swoim partnerem, ponieważ poważnie wierzą, że po kłótni mogą rozstać się na zawsze. I takie relacje prowadzić tylko do tego, że wszystkie problemy pozostają undiscussed, niechęć narasta uczucia zamknięte wewnątrz, a wszystko to, jak dobrze wiemy - bardzo niezdrowe.
Pamiętam, że wciąż jesteśmy pod dyscypliny, ale gdy zaczęliśmy rozmawiać o ekspresji emocji, chcę wspomnieć, jak ważne jest dla dziecka, aby móc płakać.A tak przy okazji, dla dorosłego. Niewielu rodziców wyraźnie uczy dzieci płaczu;dużo więcej można usłyszeć: „No, nie zachowuje się jak mały” lub „! No, co ty płaczesz, nie tak to jest straszne” W tym przypadku, dziecko szybko orientuje się, że płacz jest coś nie tak, nie tak, ipłakać, dlatego jest to niemożliwe. Jednak bardzo szybko, w szkole, dziecko uczy się, aby nie płakać, kiedy to naprawdę nie jest konieczne lub gdy tak naprawdę nie jest zbyt dobrze, więc nie trzeba się martwić o to wcześniej. Osobiście, wiele lat temu, na szczęście, dowiedziałem się, że jeśli ktoś płacze z tobą, nie powinieneś mówić "Przestań ronić łzy", ale "No cóż, płacz, płacz. Stanie się łatwiejsze. "