Praca dzieci

Dziecko uczęszczające do szkoły będzie chciało otrzymać tam pewne oceny. Na egzaminach i obecnych, ze względu na prestiż lub ze względu na rzeczywistą korzyść w procesie uczenia się - będzie musiał( a może będzie) jakoś sobie poradzić.

A dzieci o tym wiedzą.Ciągle o tym mówią nauczyciele. I przyjaciele. I oni sami. I absolutnie nie potrzebują ich, aby ci o tym wielokrotnie przypominać.Zbyt duży nacisk może wywołać efekt odwrotny i spowodować rzeczywiste uszkodzenie psychiczne dziecka.

Zastanów się, jak egzaminy wpływają na Twoje dziecko. Możliwe, że już nie odczuwasz zbyt dużej presji bez twojego udziału. Lepiej nie naciskaj tego jeszcze bardziej, ale wręcz przeciwnie - lekko podnieś ten ciężar, zwiększ kąt widzenia. Jako dziecko trudno jest spojrzeć w przyszłość poza szkołą i to ty musisz przekonać dziecko, że w życiu jest jeszcze wiele ważnych rzeczy. I nawet ci, którzy nie zdawali egzaminów, mają także wszelkie szanse na szczęście. Tak, oczywiście, jeśli pomyślnie przejdzie egzaminy, będzie dobrze, ale jeśli nie, świat się nie rozpadnie. Jeśli biedne dziecko już się nadwyręża, powinieneś znaleźć właściwe słowa, aby zmniejszyć presję i jakoś pomóc zwiększyć szanse na sukces. A jeśli do tego trzeba zapewnić dziecku, że wszystko będzie dobrze, bez względu na wynik, oznacza to, że to jest twoja rola.

Ale na przykład wydaje się, że dziecko, przeciwnie, nie robi sobie zbyt wiele, że nie bierze wszystkiego wystarczająco poważnie i nie widzi żadnych rzeczywistych perspektyw w innym sensie. Następnie musisz mu wyjaśnić znaczenie dobrego studium, nie opierając się na fakcie, że musisz pracować ciężej i nie kwestionować możliwości oglądania telewizji lub wyjść z przyjaciółmi. Najlepiej zadać sobie pytanie: "Jak myślisz, co możesz zrobić na egzaminie?" Albo: "Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co by się stało, gdybyś go nie oddał?"

Ale ostatecznie dziecko musi sam zdecydować, jak bardzo musi pracować.Nie możesz go zmusić, nawet jeśli zamkniesz pokój podręcznikami. Więc zamiast wywierać na niego dodatkową presję, daj mu większą szansę na pozbycie się nadmiernego obciążenia. Kiedy dziecko widzi, że nie zmusisz go do nauki, jest bardziej prawdopodobne, że nauczy się samodyscypliny.

ALE W WYNIKU KOŃCOWYM, DZIECI MUSZĄ MIEĆ ROZWIĄZANIE W JAKI SPOSÓB POTRZEBUJĄ PRACY.

Będą musieli żyć z konsekwencjami swojego wyboru( i to jest normalne)

W wieku 16 lat zdecydowałem, że chcę pracować w komisji leśnej. Zabrano mnie, a ja miałem przejść szkolenie, gdy nagle ogłosiłem, że naprawdę chcę wstąpić do szkoły artystycznej. Nieoczekiwany zwrot. Moja mama musiała coś powiedzieć na ten temat, ale rozkosznie zostawiała swoją opinię sobie i głośno mnie wspierała. Wciąż nie wiem, czego naprawdę dla mnie chciała( jeśli miała konkretne pragnienia).

Najprawdopodobniej masz pewne zdanie na temat decyzji twoich dzieci. Martwisz się, że wybiorą dla siebie bardzo trudną specjalność, albo żałujesz, że jeden z nich rzuca się po hiszpańsku, albo wiesz, że twój syn chce pójść do wydziału fizyki wyłącznie dlatego, że lubi nauczyciela szkolnego na ten temat. Ale nic nie możesz z tym zrobić.Możesz tylko pomóc( ostrożnie, bez wywierania nacisku i nie wyrażając swoich myśli), aby dokonać najlepszego wyboru, a następnie po prostu musisz go poprzeć, nawet jeśli Twoim zdaniem nie jest najlepszy.

Zadaj sobie pytanie: Cóż, co się stanie, jeśli dziecko nie wybierze tego, co musiał wybrać z twojego punktu widzenia? A dla kogo, twoim zdaniem, powinien dokonać tego wyboru - dla ciebie lub dla siebie? Rozumiem, że żaden prawy rodzic świadomie nie popycha dziecka na ścieżkę, której nie wybrał dla siebie, ale tak łatwo dać się złudzeniom, które znasz najlepiej! Ale nawet jeśli wydaje ci się, że chcesz sprawić, by dziecko zrobiło to, co jest dla niego lepsze( a on po prostu tego jeszcze nie rozumie), nadal jesteś w błędzie.

Nie będę zmęczyć powtarzaniem, że twoja rola jako rodzica jest znacznie większa niż rola szkoły. Uczysz dzieci nie tylko chemii, muzyki czy języka ojczystego, uczysz ich podstawowych umiejętności. W tym proces decyzyjny. Jeśli nie pozwolisz im tego zrobić, to naprawdę nie pomożesz im.

Tak się złożyło, że nie dostałem strażnika leśnego ani artysty. Zanim w końcu się uspokoiłem i zostałem pisarzem, próbowałem wielu różnych działań.Mój znajomy w latach szkolnych nie mógł wybrać języka do nauki - łacińskiego lub rosyjskiego, a ostatecznie zarządza agencją rekrutacyjną.Kolejna przyjaciółka myślała przez długi czas, działała filozoficznie lub socjologicznie. Obecnie zajmuje się działalnością charytatywną w zakresie ochrony środowiska. Dwaj znani chemicy dyplomów odnieśli sukces: jeden w bankowości, drugi w sztuce klaunowej( szczerze mówiąc, nie wymyślam!), Znam nawet jednego mężczyznę, który ma teraz 72 lata i opuścił szkołę w wieku piętnastu lat, aby pójść do celników, ipo 60 powrócił na biurko i otrzymał dyplom prawniczy.

Tak więc, jak widać, nasz wybór wpływa na przebieg naszego życia, ale niekoniecznie dokładnie tak, jak się spodziewaliśmy. Pozwól więc swoim dzieciom dowiedzieć się, czego chcą.Jeśli zapewnisz im pewność siebie i niezbędne umiejętności do dorosłego życia, z pewnością będą mogli zbudować własne szczęście dzięki wynikom egzaminów i edukacji.