Tylko ostre serce

Pomiędzy matką a dzieckiem jest krwawa, nierozerwalna więź, uwarunkowana przez samą Naturę.Dlaczego ta nić jest tak często rozdarta, dlaczego najbliższe istoty doświadczają nieporozumień, alienacji, a nawet wrogości? Może matka dziś zapomnieć, że aby zrozumieć duszę dziecka, aby pokazać prawdziwą troskę o dziecko jest niemożliwe bez kosztów siły psychicznej, samozaparcia, poświęcenia. To jest dzieło duszy.

"Tylko ostre serce. Najważniejszą rzeczą, której nie zobaczysz. "Te słowa z "Małego Księcia" A. Saint-Exupery'ego, naszym zdaniem, wyrażają esencję macierzyńskiej miłości.

Zadam ci pytanie: „Czy kochasz swoje dziecko” z pewnością większość czytelników będzie to spowodować oszołomienie, a nawet zranić drugiej: jak można nie kochać własnego dziecka!

A teraz spróbujmy porozmawiać konkretnie: w jaki sposób objawia się twoja miłość do dziecka? Jak możesz udowodnić jego istnienie? Co odniesiesz do swoich argumentów i wrażeń lub ocen i warunków dziecka? Jakie fakty będziecie operować - od przeszłości, kiedy dziecko było całkowicie bezradne, lub z teraźniejszości, kiedy stał się całkowicie niezależny? Z czym w zasadzie łączysz swoje uczucia z dzieckiem - z zadowoleniem z jego życiowych potrzeb lub z troską o jego duchowy świat?

Miłość macierzyńska jest wielorakie. Jest zaangażowana w pragnienia biologiczne przez chętną kobietę i manifestuje jej gotowość do protekcjonowania, ochrony, ochrony, zaspokajania wszelkich potrzeb swojego dziecka. Matka podporządkowuje się sobie, poświęca swoje życie osobiste, karierę, zgadza się znosić upokorzenie i być zależnym. Wydawałoby się, że nie ma bardziej szczerej miłości niż to, instynktowne. Jednak ślepe uczucie zwykle prowadzi do powstania samolubstwa dziecka, a po powiększeniu często płaci jego niewdzięczność rodziców.

Nieświadome przywiązanie innej matki dodaje intuicyjne wyczucie całego dziecka. Urodziło się dziecko i powstało poczucie nierozerwalności z nim, krwi i duchowej jedności. Bez względu na dziecko - zdrowe czy chore, szczęście lub pecha, wdzięczny lub łagodny, bez względu na to, co robił w życiu, ona wczuwa z całej duszy, on bierze to, co zawsze jest w stanie zrozumieć i uzasadnić go. W radości i smutku powtarza sobie: "Moja krew, moje ciało".To jest istota psychologicznego rodzicielstwa, w których mieszane uczucia relacji biologiczną i zaostrzony intuicji zastępuje intelekt i dyplom psycho-pedagogicznej.

Są kobiety, które odczuwają samolubne uczucia wobec dzieci. Oni nie kochają ich za to, co one są i na czym one są, co chcą zobaczyć - posłuszny, schludny, wrażliwy, utalentowany, a co najważniejsze - wygodne i bezproblemowe. I kiedy, z powodu pewnych okoliczności, dziecko przestaje być "właściwe", matka jest rozczarowana, dramatycznie doświadczając załamania się jej nadziei.

Czasami matka kocha dziecko za to, że ją kocha. Szuka dziecięcych uczuć, uwielbienia i uczuć.A jeśli dziecko jest obojętny, zimny, płaczliwy, nastrojowy, nieposłuszny, to embitter kobietę, służy jako dowód, że dziecko jest złe, nie jest godne szczególnej uwagi.

Niektóre matki mają społeczną miłość do dziecka. W synu lub córce chcą widzieć osobę zdolną, erudycyjną, utalentowaną, czyli taką, z której można być dumnym. W przyszłości musi stać się sławny, osiągnąć znaczące wyżyny. Ma to na celu edukację, ze względu na to dziecko jest przyznawane specjalnej szkole, zmuszone do czytania, nauczania muzyki, jazdy do muzeów i teatrów. A jeśli tak się stanie, że później nie usprawiedliwi oczekiwań rodzicielskich, może powstać rozczarowanie, równoznaczne ze zdradą rodzimej istoty.

A są kobiety, które są tylko liczone jako matki. Przeważnie zajmują się sobą lub żyją bez zmartwień i problemów, zajętych rutyną dnia codziennego, z tym, że nie płacą za bezdzietność.

Biologiczna, psychologiczna, samolubna, społecznie określona, ​​formalna miłość do dzieci - to tylko niektóre odmiany matczynych uczuć.Istnieją inne odcienie ich manifestacji. Często kobieta nie zdaje sobie sprawy z natury swojego stosunku do syna lub córki, trudno jej zrozumieć, dlaczego traktuje dziecko w ten sposób, a nie inaczej.

Tak więc, drodzy czytelnicy, rozmawiamy o miłości matki.

Matka pozostaje zawsze matką.Dziecko rośnie, dojrzewa - teraz był nastolatkiem, młodym człowiekiem, który wszedł w pobliżu dzieci, gdy matka jest nadal martwi się o niego troszczy, jest zajęta. .. W każdym wieku jego trudności, jego problemy, a kobieta musi wziąć to pod uwagę, jeśli chce być przyjacielem syna lub córki, utrzymywać dobre relacje z dziećmi przez całe życie. Podstawa tej przyjaźni, tych stosunków, jest oczywiście położona, narodziło się zaledwie jedno dziecko. Chodziło o ten okres - okres niemowlęctwa i dzieciństwa, i charakteru zachowań matek chcemy mówić bardziej szczegółowo. W trakcie rozmowy będziemy musieli zwrócić się do mężczyzn, ponieważ ojciec również bierze udział w wychowywaniu dziecka wraz z matką.Nie zawsze można wyznaczyć ich funkcje i czy należy to zrobić?. .