Ceruloplazmin( oksidazu koja sadrži bakar) u serumu
Referentne vrijednosti koncentracije ceruloplazmina u serumu kod odraslih su 180-450 mg / l.
Ceruloplazmin je protein s molekulskom masom od 150,000 daltona, sadrži 8 iona Cul + i 8 Cu2 +.Glavni plazma protein koji sadrži bakar pripada a2-globulinima;ona čini 3% ukupne količine bakra u tijelu i više od 95% bakra u serumu. Ceruloplazmin ima izraženu aktivnost oksidaze;plazma također ograničava otpuštanje željeza, aktivira oksidacija askorbino
zavijanja kiselina, norepinefrina, serotonina i sulfhidrilnim spojevi i deaktivira reaktivne vrste kisika, sprečavanje peroksida NOE lipida.
ceruloplazmin nedostatak zbog kršenja njegove sinteze u jetri uzrokuje Konovalov-Wilsonovu bolest( hepatolentikularna degeneracija).S nedostatkom ceruloplazmina, bakreni ioni ulaze u ekstravaskularni prostor( smanjuje se i bakreni sadržaj u krvi).Prolaze kroz membranu u bazalnoj glomerularne bubrežnog filtrata i izlučuje u urinu ili akumulira u vezivnog tkiva( npr rožnice).Posebno je važna akumulacija bakra u središnjem živčanom sustavu. Nedostatak iona bakra u krvi( zbog nedostatka tseruloplazmi-o) rezultira u povećanju koštane resorpcije u crijevu, što dodatno doprinosi njegova nakupljanja u tijelu, a zatim izlaganjem brojne vitalne procesa. Smanjenje koncentracije ceruloplazmi u krvi otkriva u 97% bolesnika s Wilson-Konovalovom bolesti. Redukcija serumskog ceruloplazmin također navedeno kao nefrotski sindrom, bolesti probavnog trakta, teških lezija jetre( 23% slučajeva), zbog gubitka i oslabljene sinteze.
ceruloplazmin odnosi se na protein akutnog( poluživota od 6 dana), a time i povećanje koncentracije u krvi promatrana u bolesnika s akutnim i kroničnim zaraznih bolesti, ciroze jetre, hepatitis, infarkt miokarda, sistemske bolesti, Hodgkinove bolesti. Povećanje razine ceruloplazmina zabilježeno je kod bolesnika s shizofrenijom. Serum
ceruloplazmin u malignih tumora različitih lokalizacije( karcinom pluća, dojke, vrata maternice, gastrointestinalni trakt) povećava( prosječno 1,5-2), posebice tijekom propagacije. Uspješna kemija i radioterapija smanjuje sadržaj ceruloplazmina u krvi, do normalizacije. S neučinkovitom terapijom, kao is napredovanjem bolesti, sadržaj ceruloplazmina ostaje visok.