Różnice płciowe i nagrody społeczne w rodzinie amerykańskiej

W tym rozdziale przyjrzymy się przyczynom nierównego podziału świadczeń socjalnych między mężczyznami i kobietami. Przeanalizujmy trzy aspekty związane z tym tematem: życie rodzinne, edukacja i zatrudnienie.

Życie rodzinne

Tradycyjna rodzina, w której ojciec pracuje całkowicie poza domem, a matka jest całkowicie zajęta obowiązkami domowymi, już przestała być najbardziej rozpowszechnionym systemem społecznym w naszym społeczeństwie. Ponad połowa wszystkich zamężnych kobiet pracuje poza domem. W związku ze wzrostem liczby rozwodów wzrasta liczba dzieci wychowywanych w rodzinach samotnych rodziców. Ponieważ w większości przypadków opieka nad dziećmi przypada na udział rozwiedzionych matek, mówiąc o "samotnym rodzicu", często mamy na myśli "samotną matkę".

W związku z tymi zmianami pojawiły się nowe problemy i możliwości. Jeśli chodzi o problemy, gdy oboje rodzice pracują poza domem, muszą w pierwszej kolejności w jakiś sposób przywiązać swoje dzieci do dnia pracy. Ponieważ tylko kilka przedsiębiorstw posiada ośrodki opieki dziennej dla dzieci lub elastyczny plan pracy dla rodziców, są one zmuszane do zatrudniania gospodyń domowych i opiekunek do dzieci lub organizowania dzieci w przedszkolu. Innym problemem jest to, że nawet jeśli zarówno mąż, jak i żona pracują poza domem, żona zazwyczaj wykonuje podstawowe obowiązki domowe. Badania pokazują, że ten trend jest szczególnie zauważalny, gdy mąż ma dobrze płatną i prestiżową pracę, a żona zajmuje niskopłatną pozycję z niskim prestiżem. Gdy poziom wykształcenia żony jest wyższy niż poziom męża, wzrasta tendencja do równomiernego rozłożenia obaw rodzinnych między małżonkami. Na podstawie innych badań okazało się, że im wyższe zarobki żony w porównaniu z dochodami męża, tym więcej siły ma ona w rodzinie, wzrasta jej rola w podejmowaniu decyzji dotyczących spraw rodzinnych.

Jeśli chodzi o możliwości, jeśli istnieje płatna praca, kobiety prawdopodobnie zyskują poczucie wartości i wolności, której pozbawiono w domu. Badania wykazały, że pomimo podwójnego ciężaru obowiązków biurowych i domowych, żony pracujące są szczęśliwsze niż gospodynie domowe. Nawet jeśli praca jest nieinteresująca i nisko płatna, ich poczucie własnej wartości jest wyższe niż kobiety, które zawsze są w domu. Według badań przeprowadzonych przez Instytut Gallupa w 1982 roku, liczba kobiet, które chcą mieć dzieci i pracę w pełnym wymiarze czasu wzrosła od 1975 roku o 25 procent. Liczba kobiet, które wolą być tylko gospodyniami domowymi, w latach 1975-1982 spadła o 27 procent.

Edukacja

Jak już wspomniano, przynależność do płci męskiej lub żeńskiej może wpływać na postęp w nauce. Różnice są szczególnie widoczne we wczesnym okresie dojrzewania, kiedy dziewczęta charakteryzują się zdolnościami językowymi, a chłopcy częściej wykazują wyobraźnię wizualną i przestrzenną i skutecznie rozwiązują problemy matematyczne. Ale podczas gdy chłopcy, którzy pozostają w tyle w czytaniu, są często przenoszeni na zajęcia korekcyjne, dziewczęta zazwyczaj nie organizują dodatkowych zajęć, aby rozwinąć wyobraźnię wizualną i przestrzenną, nawet jeśli jej potrzebują.

Struktura procesu uczenia się może mieć również niekorzystny wpływ na chłopców i dziewczęta. Badania sugerują, że w wieku przedszkolnym dziewczęta są zachęcane, gdy są w pobliżu czytelnika;w szkole podstawowej są chwaleni za posłuszeństwo. Chłopcy są zwykle karani za łamanie zasad, ale najwyraźniej są mniej nagradzani za to, że są bierni i posłuszni niż dziewczęta. Chociaż osiągnięcia zarówno chłopców, jak i dziewcząt są nagradzane, zachęca się chłopców do rozwijania ich osobistych cech, podczas gdy dziewczęta wychowywane są w duchu konformizmu.

W okresie poprzedzającym okres adolescencji dziewczęta uczą się z większym powodzeniem niż chłopcy. Ale gdy dziewczęta stają się młodymi kobietami, "kobiecy" ideał, do którego muszą się dostosować, jest sprzeczny z dążeniem do osiągnięcia i duchem rywalizacji. Być kobiecym często oznacza, że ​​na pierwszy plan wysuwa się pragnienie, by zachęcić chłopców, a nie sukces akademicki. Dziewczyny starają się nie pokazywać swoich zdolności intelektualnych i aktywności, bojąc się "odstraszyć" potencjalnych fanów. Tracą zainteresowanie takimi trudnymi tematami, jak fizyka;nawet dawni wyróżnieni uczniowie czasami słabo reagują na quizy z matematyki.

Pomimo tych pozornie niekorzystnych czynników, liczba kobiet kończących studia i weszła prawnych, medycznych i ekonomicznych wydziały uniwersytetu, na przestrzeni ostatnich 30 lat znacznie wzrosła. W latach 1950 i 1980 liczba kobiet studiach znacznie wzrosła. Jednak w okresie studiów podyplomowych w kobiety zwykle specjalizują się w takich „kobiecych” dziedzinie pedagogiki, angielskim, publicystyka, drobne i sztuki użytkowej, języki obce, literatura, medycyna, nauki i biblioteka. Prace w tych obszarach są płacone mniej niż w zawodach technicznych, takich jak inżynieria i informatyki.

Jednym z powodów niechęci kobiet do zdobycia zawodu w dziedzinach zdominowanych przez mężczyzn prawdopodobnie jest rodzajem „lęku przed sukcesem”.Matina Horner zasugerował, że sukces jest identyfikowany z działalnością i „męskie” i kobiety obawiają się, że zostaną one uznane w pewnym stopniu mniej kobiece, jeśli im się to uda. Aby sprawdzić swoją hipotezę Horner zasugerował, że student, aby napisać historię, która rozpoczyna się w następnym zdaniu: „Po egzaminów na koniec pierwszego semestru, Anna stała się najlepszą uczennicą swego roku szkoły medycznej.”To samo zadanie zostało podane do studentów płci męskiej, a imię Anna został zastąpiony przez Johna. W analizie studentów płci męskiej historie Horner stwierdził, że 80 procent badanych przepowiedział powodzenie Jana. Co do opowiadań napisanych przez studentek, około 65 procent badanych wykazało rodzaju „strach przed sukcesem”.Przewiduje się, że Anne oni będą musieli zapłacić za ich osiągnięcia w niewydolności akademickiego w swoim życiu osobistym.

W następnym etapie badań Horner patrzył popadenii przedmiotów. Kobiety w historii, które są bardziej odczuwalne „strach sukcesu” z powodzeniem pracować sam niż w grupach, w których obserwuje się konkurencja;mężczyzn i kobiet, którzy nie boją się sukcesu, sukcesu, a atmosfera konkurencji. Horner stwierdził, że 11rasskazah studentów wykazały głęboki niepokój, uniemożliwiają kobietom aktywności intelektualnej.

Podczas dalszych badań okazało się, że Hoffman więcej mężczyzn( 77 procent) niż kobiety( 65 procent) martwić się o sukces, ale być może wynikało to z różnych powodów. Podczas gdy kobiety bały się społecznymi konsekwencjami sukcesu( czyli niemożnością znalezienia lub zachowania męża, jak również prawdopodobieństwo niezadowolenia ze strony mężczyzn i kobiet na stanowiskach stosunkowo nisko opłacanych), mężczyźni martwić jak sukces wpłynie na ich życie osobiste - czy będą one w stanie zapłacićrodzina wystarczająco dużo czasu lub do zaspokojenia własnych interesów, nie związane z pracy. Jest to trudne do interpretacji tych wyników, ale prawdopodobnie dotyczy kobiet było ze względu na obawy społeczne, natomiast męska niepokój spowodowany był głównie poczucie winy.

zatrudnienie w 1985 roku kobiety stanowiły prawie 45 procent siły roboczej w Stanach Zjednoczonych. W tym samym roku, 58,6 procent kobiet pracujących byli małżeństwem, a 60 procent stanowiły dzieci poniżej 10 lat.

Dane te pokazują wyraźny wzrost liczby pracujących kobiet po II wojnie światowej. Ale jaki rodzaj pracy robią?Schemat przedstawia działania prowadzone przez kobiety. Większość kobiet pracujących przytrzymaj „kobiece” nisko opłacanych stanowisk, związanych głównie do pracy biurowej. W roku 1980, 54 procent kobiet pracowników zaangażowanych w pracy biurowej, podczas gdy 71 procent męskich pracowników były wykwalifikowanych specjalistów technicznych lub zarządcy. W uzupełnieniu do dokumentacji, kobiety często stają się głównymi nauczyciele i pielęgniarki - te miejsca pracy są również uważane za „kobiece”, odnoszą się one do opieki i edukacji, a zarabiają mniej niż pracy w innych zawodach, które wymagają stosunkowo wysokiego poziomu wyszkolenia i zdolności intelektualnych.

Jak dla zawodów związanych z pracą fizyczną, że nieproporcjonalnie duża liczba mężczyzn tutaj zajmują stosunkowo wysokie pozycje, takie jak pana. Schemat

z pracy wykonywanej przez kobiety( w%)

oraz - specjalistów profilu technicznym, handlowym i pracownikom administracyjnym

45,6

B - menedżerowie i wysoko wykwalifikowani specjaliści

22,5

in - pracownicy służby 18,7

g - operatorzymonterów i inni pracownicy 9,6

itp - produkcji instrumentów precyzyjnych, rzemiosło, remontowych

2,4

e - robotników rolnych w pracowników leśnictwa i rybołówstwa

1,2

nawet w tych gałęziach przemysłu, który zatrudnia głównie kobiety, często nie przepisują panom. Na przykład w Bostonie 66% pracowników w przemyśle elektronicznym to kobiety, ale tylko 7% kobiet ma stosunkowo wysoki status mistrzów.

Ostatnio nastąpiły pewne( choć niezbyt zauważalne) zmiany w specjalizacji kobiet.

W 1970 roku kobiety stanowiły 40 procent siły roboczej, ale wśród nich nie było tylko 8 procent lekarzy( ogólnopolskich), 4 procent prawników i sędziów, a mniej niż 2 procent dentystów. W 1980 r. Liczby te wzrosły odpowiednio o 13,4;12,8 i 4,3 procent.

Dyskryminacja w

praca kobiet nabywających zawodów, w których dominują mężczyźni, często mają do czynienia z problemami, które nie zostały rozwiązane aż do teraz. Dla większości zawodów charakterystyczny jest wewnętrzny system stratyfikacji. Na przykład, w medycynie, kobiety stanowią większość w dziedzinach takich jak pediatria, psychiatria, edukacji zdrowotnej, - snop mówić o czysto „kobiecych”, stosunkowo nisko płatnych zawodów związanych z troski o ludzi. I są mniejszością w innych dziedzinach medycyny, na przykład w chirurgii różnych profili. Kvadragno( 1976) przeprowadzili badania i stwierdzili, że samce lekarzy uważane chirurgia najbardziej prestiżowy zawód o najwyższym statusie jak pediatrzy i psychiatrzy byli wśród lekarzy najniższy prestiż i status. Chirurdzy byli najwyżej opłacani, pediatrzy i psychiatrzy mieli stosunkowo niskie wynagrodzenie. Kvadrugno przeprowadziło również wywiady z 25 kobietami, próbując dowiedzieć się, dlaczego wybrały swoje specjalności. Otrzymała dwie odpowiedzi:

1) w okresie szkolenia na wydziale medycznym Uniwersytetu, chirurdzy często wykazywali wobec nich wrogość;

2) częściej będą wspierane w zawodach "żeńskich".

Tylko kilka kobiet spotkało się z otwartą dyskryminacją, chociaż zaobserwowano to od czasu do czasu. Jednak ich poczucie negatywnego stosunku do nich w niektórych dziedzinach medycyny i wsparcia w innych powodowało chęć uniknięcia potencjalnie konfliktowych sytuacji.

Starając się uniknąć odrzucenia, kobiety wybrały pracę, w której czuły się komfortowo i potrzebowały. Na przykład doktorka powiedziała: "Słyszałem, że w niektórych placówkach medycznych nie zachęcano kobiet do pracy w medycynie i niechętnie zabierały je do pracy;Myślę, że powinniśmy unikać miejsc, w których można napotkać trudności. "

krótki koniec gospodarczego baton

niesprawiedliwości płac i podziału prestiżowych zawodach istnieje nie tylko w medycynie. Dochody kobiet i mężczyzn są nierówne w innych obszarach. W 1980 roku średnia pensja dla mężczyzn wynosiła 322 USD na tydzień, a kobiety średnio tylko 204 USD na tydzień.

Dlaczego praca mężczyzn jest bardziej pożądana niż praca kobiet? Przyczynia się do tego wiele czynników. Jak już wspomniano, kobiety przez długi czas zajmowały się wyłącznie wychowaniem dzieci i domowników. Chociaż kult Prawdziwego kobiecość zniszczone, pozostaje jakiś pomysł o „tajemniczej kobiecej duszy”( oznaczonego przez Betty Friedan), pod wpływem których kobiety są mniej chętni do materiału i sukcesu zawodowego niż mężczyźni. Kolejny czynnik związany jest z oczekiwaniami zawodowymi kobiet i mężczyzn. Mężczyzna tożsamość opiera się na przekonaniu, że mąż powinien być żywicielem i główny sens jego życiu jest praca;praca żony spoza domu może wywołać niezadowolenie męża, ponieważ jest to sprzeczne z jego męskimi ideałami. Mniej niż zarabia, tym mniej wydaje się, sprzeczności.

Samotne kobiety mogą spodziewać się zapłacić trzy razy płac kobiet zamężnych z tymi samymi kwalifikacjami, ale zarabiają mniej niż mężczyźni wykonują tę samą pracę z nimi. Jest to prawdopodobnie spowodowane bezpośredniej i pośredniej dyskryminacji - w pierwszym przypadku, kobiety nie są dozwolone w zakresie działalności o wysokich zarobków w drugim przypadku, zapewniają one tylko niskie płatnych stanowisk w niektórych zawodach.

Przerwanie zatrudnienia

Kolejnym czynnikiem wpływającym na zarobki kobiet jest fakt, że doświadczenie zawodowe kobiet jest przerywane z powodów rodzinnych częściej niż w przypadku mężczyzn. Schemat 2 pokazuje znaczne różnice w tym zakresie między kobietami i mężczyznami. Zwróć szczególną uwagę na "przyczyny rodzinne" przerwania stosunku pracy przez 6 miesięcy lub dłużej( 64,1% dla kobiet i 1,5% dla mężczyzn).Badanie przeprowadzone w 1970 roku( kiedy kobiety i mężczyźni zadano ile lat pracowali w całej karierze), wykazała, że ​​74,4 procent mężczyzn i tylko 28,1 procent kobiet nigdy nie przerwał swoje doświadczenie zawodowe. Ponadto ujawniono zadziwiający fakt - 29,1% kobiet, z którymi przeprowadzono wywiady, a tylko 3,1% mężczyzn stwierdziło, że nie pracują dla połowy swojego potencjalnego doświadczenia zawodowego. Oczywiście brak pracy wpływa na różnicę w wynagrodzeniu, ponieważ ten, kto nie pracuje, niczego nie otrzymuje. Specjaliści ocenili, że ten czynnik powoduje 15% różnicę między zarobkami kobiet i mężczyzn.

Kobiety i promocja

Rosabeth Moss Kanter twierdzi, że struktura organizacji przyczynia się do powstania niekorzystnej sytuacji w pracy i za to trzeba zapłacić, zarówno mężczyzn jak i kobiet. Ponieważ kobiety zajmują się głównie pracą biurową, ich możliwości awansu są ograniczone, a chęć osiągnięcia sukcesu jest osłabiona. Problem ten znalazł odzwierciedlenie w feministycznym powiedzeniu z początku lat 70.: "Kobieta musi pracować dwa razy więcej niż mężczyzna, aby zarobić co najmniej połowę".

Jazdy różnic w wynagrodzeniach w USA dla mężczyzn i kobiet

Kanter twierdzi również, że kobiety sekretarki i pracownicy biurowi muszą poruszać się w górę po szczeblach kariery, ponieważ nabyć rodzaju pośrednich prestiżowych Dzięki połączeniu z wyższych lub wpływowego szefa. Moc sekretarza wykonawczego, kontrolowanie dostępu osób w biurze szefa, może być bardziej korzystne niż moc dyrektora instytucji, zmuszony być świadomy wszystkich przypadkach( z rachunku do spinaczy).Kiedy kobiety poruszają się po szczeblach kariery, zwykle mają mniejszy prestiż i władzę nad podwładnymi niż mężczyźni zajmujący te same stanowiska. Zarówno dla mężczyzn jak i kobiet, szef często wydaje się surowy, drobny, wybredny;to prowadzi do podważenia jej siły - niezastosowania się do rozkazów i niechęci do wysłuchania jej wartościowych pomysłów, dopóki nie zostaną powtórzone przez jej męskiego kolegę.Warto zauważyć, że mężczyźni są dręczeni przez te same problemy. Według Kanter, kiedy ludzie „wpaść w pułapkę” i stać się „przełożeni średniego szczebla( co jest najwyższym osiągnięciem dla większości kobiet), zaczynają zachowywać się jak” typowy szefa. "

"Just a housewife"

Wreszcie, co z kobietą, która nie pracuje poza domem i jest uważana za "tylko gospodynię domową"?Na początku rzadko zdarzają się "tylko gospodynie domowe".Oprócz obowiązków domowych, wiele żon są zaangażowani w działalność energicznym na zewnątrz domu - praca w organizacjach społecznych, są zaangażowane w działalność polityczną, troska o chorych krewnych, są członkami klubu, kontynuował naukę itdPonadto wiele żon pomaga mężom pracować bez otrzymania jakiejkolwiek bezpośredniej nagrody pieniężnej. Kobiety drukują i edytują manuskrypty swoich mężów;są świadome spotkań biznesowych i społecznych męża;zarządzać sprawami finansowymi rodziny( w naszych czasach praca ta wymaga kalkulatora i dość szerokiej wiedzy o gospodarce);w zawieruchy świąt Bożego Narodzenia pomagają jej mężowi pracować w sklepie;wymień go w biurze, jeśli jest chory.Żony polityków przemawiają przemówieniami poparcia tej lub innej kampanii.Żony wyższych urzędników organizują wieczory i zbierają prezenty dla kolegów swoich mężów.Żony księży aktywnie uczestniczą w życiu Kościoła - opiekują się parafianami, kierują komitetami kościelnymi i wykonują pracę w dziedzinie usług publicznych. Papenek nazwał ten rodzaj udziału w sprawach swojego męża "jedną karierę dla dwojga".