Tabletki zmniejszające ilość cukru
Leki te są stosowane w leczeniu cukrzycy typu II.W celu zastosowania ich nie ma przeciwwskazań, takie jak ostre powikłania cukrzycy, ciężką niewydolnością wątroby i nerek z naruszenia ich funkcji, ciąża, poród, laktacji, choroby krwi, ostre choroby zapalne, powikłania naczyniowe związane z cukrzycą, chirurgii, postępujące zmniejszenieciężar ciała. Tabletkowane leki redukujące poziom cukru są podzielone na podstawie ich wpływu na stadium rozwoju cukrzycy. Te etapy są następujące: błędów wyrzucania insuliny we krwi, tkance ciała oporność na insulinę, zwiększone wytwarzanie glukozy w wątrobie, toksycznych skutków nadmiernej ilości glukozy.
Na tej podstawie wyodrębniono trzy grupy leków.
1. Leki, które zwiększają uwalnianie insuliny do krwi. Stymulują powstawanie i wydzielanie insuliny β -komórki trzustki. Takie leki obejmują preparaty sulfanylomocznika i wydzielanie nie sulfonylomocznika( glinka).
2. Leki, które zmniejszają oporność tkanek na insulinę.Zmniejszają tworzenie się glukozy w wątrobie, a także zwiększają wykorzystanie glukozy przez tkanki. Do tej grupy należą biguanidy i tiazolinediony.
3. Leki hamujące wchłanianie węglowodanów w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Ta grupa obejmuje inhibitory glukozydazy.
4. Sulfonylomoczniki. Należą do nich glibenklamid, glikazyd, glimepiryd, glipizyd, glicydon. Leki z tej grupy ustawy o β komórkom b trzustki, powodując uwalnianie insuliny do krwiobiegu z nich. Przy odpowiednim leczeniu sulfonylomocznika wrażliwość β komórek beta do zwiększonego wzrostu poziomu glukozy. W tym przypadku produkcja insuliny będzie zbliżać się do fizjologicznej, to jest do stanu zdrowia osoby. Motywacji do odbioru zbyt duże dawki leku, a także przewlekłe zaburzenia, które powodują trwałych komórek beta diety nadmierna β trzustki, co z kolei powoduje wzrost oporności tkanek na insulinę, wzrost poziomu glukozy we krwi. Skutki uboczne stosowania sulfanylomocznika są bardzo zróżnicowane. Może być to stan nadmiernego zmniejszania poziomu cukru we krwi, która występuje w momencie otrzymania wystarczających ilości pokarmu, obecność niewydolności nerek akumulacji leku w organizmie, podczas stosowania długo działających leków, a także w przypadku braku utraty masy na diecie tła. Występują skutki uboczne krwi. Powikłania te występują w bardzo rzadkich przypadkach. Mogą wystąpić reakcje alergiczne. W postaci rzadkiego wariantu alergii można zauważyć rozwój żółtaczki.
Glibenklamid. Ten lek jest najczęściej stosowany. Efekt pojawia się po 40 minutach od podania, osiągając maksimum po 2 godzinach. Efekt utrzymuje się na 10-12 godzin. Lek jest całkowicie przetwarzane w wątrobie i 50% było wydzielane w moczu, a druga 50% wyświetlane żółci. Leczenie rozpoczyna się od powołania 2,5 mg glibenklamidu 30 minut przed posiłkiem. Jeśli efekt jest nieobecny przez kilka dni, to dawka leku jest stopniowo zwiększana. W przypadku braku efektu po pojedynczej dawce 5 mg glibenklamid powinien przyjmować lek w dawce 2,5 mg przez 30 minut przed obiadem. Jeśli dawka jest większa niż 15 mg, dalsze zwiększanie dawki w celu zwiększenia efektu nie nastąpi.
gliklazyd. Zaczyna działać 30 minut po spożyciu. Wydajność szczytowa obserwuje się po 2-3 h. Całkowity czas działania 12 godzin. Lek jest on całkowicie przetworzony przez wątrobę.Jest wydalany przez nerki. Na początku leczenia dzienna dawka wynosi 40-80 mg. Maksymalna możliwa dawka wynosi 320 mg. Dzienna dawka leku podzielona jest na dwie podzielone dawki. Gliklazyd obniża poziom glukozy we krwi, a także korzystny wpływ na przepływ krwi w małych naczyniach. Glipizyd
zaczyna działać po 10-30 minutach, pik skuteczność obserwowano w czasie 1,5 godzin. Efekt trwa 8-10 godzin. Lek przetwarzany przez wątrobę całkowicie wydalany przez nerki. Prawdopodobieństwo nadmiernego obniżenia poziomu cukru we krwi na tle jego spożycia jest minimalne. Początkowa dawka wynosi 2,5-5 mg, przy maksymalnej dziennej i nie powinien przekraczać 20 mg. Dzienna dawka podzielona jest na 2-4 przyjmowanie.
Glikvidon. Lek ten może być stosowany w chorobach nerek, ponieważ jest w 95% wydalany przez jelita. Efekt po upływie 40 minut po spożyciu, osiągając maksimum po 2 h czas -. . 6-8 godzin minimalna dawka 30 mg 180 mg maksymalne. Lek przyjmuje się 2-3 razy dziennie, w zależności od dawki.
glimepiryd β stymuluje trzustkowych komórek beta poprzez zwiększanie wydzielania insuliny do krwi, a także zmniejsza oporność tkanek na hormon. Lek można przyjmować 1 raz dziennie. Początkowa dawka wynosi zwykle 1 mg, maksymalna dzienna - 8 mg.
Środki pobudzające Nesulfanilurea( glinki) to nowa grupa tabletkowanych leków redukujących cukier. Leki te stymulują uwalnianie trzustkowej insuliny. Istnieje szereg wskazań do stosowania tych leków: nowo rozpoznaną cukrzycą typu II w połączeniu z objawami braku insuliny;starość i wiek starczy;nietolerancja innych leków obniżających poziom cukru w tabletkach. Powszechne stosowanie takich leków jak repaglinid i nategelid. Działania niepożądane są podobne do działań niepożądanych podczas stosowania preparatów sulfanylomocznika.
Biguanides. Metformina jest najpowszechniej stosowaną w tej grupie leków. Zmniejsza intensywność glukozy w wątrobie. Pod jego wpływem wzrasta wrażliwość tkanek na insulinę.Ponadto lek ma wyraźny wpływ na zmniejszenie apetytu. Podczas stosowania tego leku spowalnia wchłanianie węglowodanów w jelitach, jest obniżenie poziomu cholesterolu we krwi. Zasadniczo metformina jest stosowana w cukrzycy typu 2 z otyłością lub wysoką zawartością tłuszczu we krwi. W niektórych przypadkach istnieje szereg skutków ubocznych, takich jak wzdęcia, nudności, biegunka, uczucie dyskomfortu w żołądku, zmniejszenie apetytu i metaliczny smak w ustach. Zaburzenia trawienne pojawiają się w wyniku spowolnienia wchłaniania glukozy w jelitach, co prowadzi do zwiększonych procesów fermentacji. Czasami rozwijają się reakcje alergiczne. Istnieje wiele przeciwwskazań do stosowania metforminy. Należą stan niedotlenienia( niedostateczne nasycenie tlenu w tkankach), wątroba, nerki, płuca, niewydolność serca, podeszły wiek. Leczenie metforminą wymaga monitorowania stężenia hemoglobiny raz na 6 miesięcy.
Tiazolidynodiony lub sensybilizatory. Jest to nowa grupa tabletkowanych leków redukujących cukier. Leki te eliminują oporność tkanek na insulinę, która jest główną przyczyną cukrzycy typu II.Ponadto uczulacze przyczyniają się do obniżenia poziomu tłuszczów we krwi. Zatem, jednocześnie z leczeniem cukrzycy, zapobiega się chorobom sercowo-naczyniowym. Najczęściej stosowanymi są dwa leki z tej grupy: rozyglitazon i pioglitazon. Stosowanie tych leków nie powoduje nadmiernej redukcji poziomu cukru we krwi. Leczenie glitazonami wymaga kontroli badań krwi raz w roku. Może sformułowania następujących objawów niepożądanych, zaburzenia czynności wątroby, obrzęk, przyrost masy ciała. Istnieje szereg wskazań do zastosowania leków w tej grupie po raz pierwszy zidentyfikowany w cukrzycy typu II w obecności śladów insulinooporności tkanek, brak efektu leczenia za pomocą diety, brak wpływu na preparatach odbioru sulfonylomocznika i biguanidów nietolerancji saharoponizhayuschih innych preparatów w postaci tabletek. Przeciwwskazania: zmiany we krwi, niewydolność serca III, stopień IV.
Inhibitory a-glukozydazy. Glucobay( akarboza) jest głównie używany. W jelicie nie występuje wchłanianie złożonych węglowodanów. Początkowo są one rozkładane na prostsze związki, które mogą być wchłaniane do jelita. Rozszczepianie następuje pod wpływem specjalnych substancji - a-glikozydaz. Glucobay blokuje a-glukozydazę, co prowadzi do zmniejszenia wchłaniania węglowodanów w jelicie. Blokowanie jest odwracalne. Pod wpływem glukobii nie ma wyraźnego wzrostu poziomu cukru we krwi po spożyciu. Efekt ten osiąga się, jeśli tabletki nie są żute i przyjmowane bezpośrednio przed posiłkami lub podczas posiłków. Możliwe powstawanie następujących działań niepożądanych: wzdęcia, biegunka, reakcje alergiczne. Zaburzenia trawienia wynikają z tego, że niestrawne węglowodany dostają się do jelita grubego, gdzie są przetwarzane przez florę bakteryjną, czemu towarzyszy znaczne nagazowanie. Przeciwwskazania: choroby jelitowe z zaburzeniami wchłaniania, ostre i przewlekłe zapalenie wątroby, owrzodzenia, zwężenia i pęknięcia w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Nie zaleca się stosowania leku podczas ciąży, karmienia piersią, a także osób poniżej 18 roku życia.