zachowaj listę szczepień Twojego dziecka.
Dobrze jest mieć listę szczepień, które są składane dziecku( poświadczone przez lekarza) i informacje o jego wrażliwości na leki. Weź to, listę z tobą, gdy rodzina wyrusza w podróż.Lista jest przydatna także w przypadku przeprowadzki lub zmiany lekarza. Oczywiście, zawsze możesz zadzwonić lub napisać do lekarza, który zrobił szczepienia, ale czasami informacje są potrzebne w trybie pilnym. Najczęstszym przypadkiem jest sytuacja, gdy dziecko znajdujące się w odległości od domu doznaje obrażeń i potrzebuje surowicy przeciwtężcowej. W takich przypadkach lekarz, który zajmuje się dzieckiem, jest bardzo ważny, aby natychmiast wiedzieć, czy dziecko wcześniej otrzymało tę szczepionkę.Błonica, krztuszenie, tężec. Szczepienia z tych trzech chorób są zwykle wykonywane razem, w postaci złożonej( po trzy szczepionki jednocześnie).Musisz zacząć bardzo wcześnie, najlepiej w wieku jednego miesiąca. Szczepienie wykonuje się trzy razy( każde wstrzyknięcie zawiera szczepionki przeciw błonicy, krztuścowi i tężcowi) w odstępie jednego miesiąca. Jeśli jednak przerwy między wstrzyknięciami są dłuższe niż miesiąc, efekt utrzymuje się.
Te trzy iniekcje dają bardzo wysoki stopień ochrony, ale po kilku miesiącach osłabiają się.Dlatego też wykonuje się powtarzane szczepienia( w wieku 12 i 18 miesięcy) w celu przywrócenia odporności. W ciągu 4 lat szczepionka jest ponownie wykonywana.
Ta szczepionka skojarzona często powoduje reakcję( z powodu szczepionki przeciw krztuścowi): temperatura wzrasta, dziecko pasuje, traci apetyt. Miejsce wstrzyknięcia jest w stanie zapalnym. Reakcja rozpoczyna się trzy do czterech godzin po wstrzyknięciu. Lekarz może przepisać wszelkie środki łagodzące objawy. Następnego dnia dziecko powinno poczuć się lepiej. Jeśli temperatura w nim lub w nim ciągle wzrasta lub rośnie, nie jest konieczne przypisywanie jej kosztem inokulacji: najprawdopodobniej każda nowa choroba lub choroba jest winna. To szczepienie nie powoduje objawów kaszlu ani przeziębienia.
Lekarze zazwyczaj nie są szczepieni, jeśli dziecko jest przeziębione lub na ogół chore. Nie należy szczepić dzieci poniżej roku w czasie epidemii polio z obawy, że czasowo osłabią odporność na tę chorobę.Po roku ryzyko jest znacznie mniejsze.
Zwykle w miejscu pierwszego wstrzyknięcia - na pośladek lub ramię - następuje stwardnienie. Może trwać kilka miesięcy, ale nie musisz się tym martwić.
Teraz omówimy każdą ze szczepionek zawartych w tej szczepionce skojarzonej.
Szczepionka przeciw krztuścowi jest częścią połączonej szczepionki. Jest przygotowany z zabitych bakterii krztuścowych. Nie daje pełnej odporności na krztusiec, ale jeśli dziecko, które otrzymało szczepionkę, zachoruje, choroba jest łagodna. Krztusiec jest niebezpieczną chorobą dla dzieci i jest to jeden z powodów, dla których szczepienie rozpoczyna się tak wcześnie.
Wymagane są dwie lub trzy iniekcje, aby zapewnić wysoką odporność szczepionki na organizm. Dlatego też dziecko, które już zachorowało na krztusiec, pierwsza szczepionka może nie pomóc.
Toksoid błoniczy jest kolejnym składnikiem połączonej szczepionki. Trująca substancja, która wytwarza bakterie błonicze, zwana toksyną błoniczą( działa szkodliwie na organizm w przypadku choroby), jest poddawana obróbce chemicznej, która staje się nietoksyczna - anatoxin. Toksyna błonicza wstrzyknięta do organizmu daje mu odporność na działanie toksyny błoniczej. Zaleca się wykonanie trzech szczepień dla dziecka we wczesnym dzieciństwie, a następnie powtarzanie w wieku jednego roku, a następnie co trzy lata. W tym przypadku jest prawie na pewno gwarantowana przeciwko błonicy.
Toksoid tężca jest trzecim składnikiem połączonej inokulacji. Jest on przygotowywany z trującej substancji( toksyny tężcowej) wytwarzanej przez bakterie tężca, a po kilku wstrzyknięciach organizm wolno tworzy swoją własną długotrwałą ochronę przed tężcem. Ta ochrona( toksoid tężcowy) nie powinna być mylona z surowicą przeciwtężcową( surowicą końską), która zapewnia szybką, ale tylko krótkotrwałą ochronę.
Tężec to niebezpieczna choroba związana z otwartymi ranami. Bakterie tężca znajdują się niemal wszędzie w glebie, w której znajdowała się stajnia dla koni i krów. Możesz je spotkać na ulicach miasta. Im głębsza rana, tym bardziej prawdopodobne jest zakażenie tężcem. Dlatego najbardziej niebezpieczną raną jest głęboki gwóźdź w szopie. Wielu uważa, że tężcem jest rdza na paznokciu. To nie jest prawda. Ważne jest, gdzie był gwóźdź.
W dzisiejszych czasach, jeśli organizm rozwinął odporność na tężec, lekarz robi kolejną szczepionkę, aby go wzmocnić.Ale jeśli nie ma dowodów na to, że dziecko otrzymało szczepionkę przeciwko tężcowi, wstrzykuje on anty-tężcowi surowicę( paragraf 338) w celu zabezpieczenia. Dlatego musisz mieć przy sobie listę szczepień dla swojego dziecka, jeśli jesteś daleko od lekarza.
Odporność na tężec powstaje bardzo powoli i osiąga wymagany stopień bezpieczeństwa dopiero po drugim szczepieniu. Dlatego , aby rozpocząć do zaszczepienia, gdy dziecko otrzymało niebezpieczną ranę, jest bezużyteczne. Natychmiastowa immunizacja wymaga inokulacji surowicą końską.
Drugie szczepienie po serii początkowej odbywa się za rok, a następnie co trzy lata. Ponadto, w przypadku niebezpiecznej rany, dziecko otrzymuje anatoksyny przeciwtężcowej. To natychmiast zwiększa jego odporność, doprowadzając go do wymaganego poziomu bezpieczeństwa.
Antytetanowa antytoksyna( końska surowica). Na długo przed otrzymaniem anatoksyny tężcowej użyto surowicy przeciwgruźliczej. Koń jest zakażony bakteriami tężca, a surowica jest produkowana we krwi, co zapewnia odporność na tę chorobę.Taką surowicę podaje się osobie, która otrzymała niebezpieczną ranę.Tak więc osoba, jak gdyby, pożycza od konia jej odporność, ale ta odporność trwa tylko kilka tygodni. Negatywną cechą surowicy jest to, że powoduje bolesne objawy( temperatura i zaczerwienienie skóry) kilka tygodni po inokulacji. Ponadto wstrzyknięcie może spowodować, że dana osoba będzie bardzo wrażliwa na surowicę końską.A następnym razem taka szczepionka doprowadzi do poważnej choroby, jeśli nie podejmie odpowiednich środków ostrożności.
Jeśli zraniony dorosły lub dziecko nie ma odporności lub jeśli nie ma dowodów na szczepienie, trudno jest zdecydować, czy przeciwnowotworowe jest konieczne, na przykład, jeśli rana jest płytka i istnieją wątpliwości co do istnienia bakterii tężca. W każdym przypadku decyzję podejmują wspólnie lekarz i rodzice. Jeśli dziecko rozcina lub zadrarza podczas gry na podwórku, zwykle nie wstrzykuje się żadnej surowicy. Szczepienie przeciwko ospie prawdziwej. Jest obowiązkowe dla wszystkich dzieci. Lepiej zrobić to do roku, wtedy dziecko będzie łatwiejsze. Ospa jest poważną chorobą, a szczepionka jest całkowicie przez nią zagwarantowana. Szczepionka zawiera wirusy lub bakterie tzw. krowiej ospy, , a po zaszczepieniu dziecko rozwija ospę krowią w łagodnej postaci. Niezwykłą cechą krowianki jest to, że jest to bardzo łagodna choroba, ale daje odporność na poważne choroby - ospę.
Niektóre dzieci nie są szczepione przeciwko ospie prawdziwej w pierwszym roku życia. Jeśli u dziecka występuje wyprysk lub inna choroba skórna, szczepionkę należy odroczyć do czasu oczyszczenia skóry( z wyjątkiem przypadków, gdy ospa jest zarejestrowana na danym obszarze).Dzieci z wypryskiem i wysypką czasami mają silną reakcję na inokulację.Szczepienie należy również odłożyć, jeśli dziecko jest chore lub ma słabe zdrowie. Dobrze jest nie szczepić się w upale lub gdy inni członkowie rodziny mają przeziębienie lub gdy dziecko ma przeziębienie lub inną chorobę.Nie należy szczepić się, jeśli w rodzinie chorego na egzemę i nieszczepionego jest inne dziecko. Może przypadkowo się zarazić.Aby zapewnić dziecku całkowite bezpieczeństwo, szczepionkę należy powtarzać co pięć lat. Jeśli w okolicy są przypadki ospy prawdziwej, każdy powinien natychmiast dokonać ponownej inokulacji.
Lekarz nanosi niewielką ilość szczepionki na skórę dziecka, a następnie zadrapania skóry w tym miejscu. Natychmiast po tym nic się nie dzieje. Trzy dni później pojawia się mały czerwony pryszcz, na którym wkrótce powstaje biała głowa( krostkowa).Stopniowo wzrasta pryszcz, jest on otoczony zaczerwienioną skórą.Najtrudniejszym warunkiem jest ósmy lub dziewiąty dzień.Jeśli reakcja jest umiarkowana, wrzód osiągnie wielkość monety( rubla), jeśli jest ciężki - duży( pięćdziesiąt rubli).W najprostszym przypadku nie będzie żadnej reakcji. Jeśli reakcja jest przeciętna, dziecko nie czuje się dobrze, jest kapryśne, traci apetyt, jego temperatura wzrasta. Nie zaszczepiaj swojego dziecka, jeśli podróżujesz lub jesteś bardzo zajęty w przyszłym tygodniu.
Po szczycie reakcji, owrzodzenie wysycha, tworzy się twardy brązowy parch, który znika po kilku tygodniach.
Miejsce szczepienia nie powinno być zablokowane przed dostępem do powietrza. Nigdy nie używaj powłoki celuloidowej. Najlepszym miejscem do szczepienia jest nie pokrywanie niczego, poza ubraniami, jeśli dziecko nie drapie tego miejsca. Jeśli szczepionka jest podawana w górnej części ramienia i dziecko drapie miejsce, trzymaj się wewnątrz koszuli jałową gazę kwadrat Leżał na górze strony szczepień.Jeśli dziewczyna umieścić szczepienia w udo( w celu uniknięcia wygląd blizny na rękę) odzież i nie pokrywa się z drapania, stosuje się sterylną gazą kwadrat nad przeszczepem i dołączyć go z dwoma paskami taśmy klejącej, w górę iw dół po udzie. Nie wiązać ręki ani nogi opaską.Może to utrudnić krążenie krwi.
w pierwszych trzech lub czterech do niczego po szczepieniu nie jest konieczne. Po pojawieniu się ropnia dziecka są zazwyczaj nie kąpać, bo lepiej jest nie do zwilżenia rany. Gdy strup nie odpadnie, wytrzyj dziecko wilgotną gąbką.
Chociaż ciężka reakcja na szczepionkę są bardzo rzadkie i nie prowadzą do żadnych komplikacji powinien skontaktować się z lekarzem, jeżeli w miejscu szczepienia znacznie zapalny, czy gorączki, czy reakcja jest kontynuowane po dziesiątym dniu.
Jeśli szczepionka nie zapuści korzenia, nie oznacza to, że dziecko ma odporność.To tylko wskazuje, że szczepionka była słaba lub nie wnikała w skórę.W takim przypadku szczepionkę należy powtórzyć i wykonać, dopóki szczepionka nie zostanie wszczepiona.
Jeśli szczepionka powtórzy się po kilku latach, reakcja powinna pojawić się ponownie na skórze. Jeśli działanie poprzedniego szczepienia zostanie osłabione, reakcja będzie w przybliżeniu taka sama jak po raz pierwszy. Jeżeli odporność jest zachowana, to tworzą małą ranę, która odbyła się kilka dni i zgasnąć bez ropienia. Jeśli nic, to znaczy, że szczepionka była słaba lub nie przenikała przez skórę.W takim przypadku szczepionkę należy powtórzyć.
Szczepienie przeciwko poliomyelitis. Szczepionka Salk do rozwoju odporności przeciwko poliomyelitis( paraliż dziecięcy) jest obecnie powszechna, a szczepienia są wykonywane dla wszystkich dzieci. To znacznie zwiększa prawdopodobieństwo, że twoje dziecko nie zachoruje na tę groźną chorobę.Lekarz powie Ci, w jakim wieku najlepiej zacząć i jaka jest najlepsza przerwa między szczepieniami.
Świat czekał na tę szczepionkę przez długi czas. Każda szczepionka powinna pochodzić od bakterii tej samej choroby. Zapalenie poliomyelitis jest spowodowane wirusem, a wirus ten, podobnie jak wszystkie inne wirusy wywołujące choroby ludzi, jest niezwykle trudny do wzrostu, a nie w ciele ludzkim. Trzech lekarzy - John Anders, Frederick Robbins i Thomas Weller - udało się w końcu wyhodować wirusa w komórkach małp. Kiedy ten krok został podjęty, dr Jonas Salk zdołał przeprowadzić najbardziej skomplikowaną pracę, aby stworzyć skuteczną i bezpieczną szczepionkę.