Nieśmiałe i nieśmiałe dzieci i "synowie matki".

Pierwsze dziecko w rodzinie, które nie miało okazji bawić się z innymi dziećmi w wieku dwóch lat, może pozwolić innym dzieciom na zabieranie zabawek i krzątanie się pod każdym względem. Po prostu nie rozumie, co się dzieje, i ze łzami biegnie, aby złożyć skargę swojej matce. Może to przeszkadzać ojcu i matce. W większości przypadków takie zachowanie jest tymczasowe i tłumaczy się brakiem doświadczenia w komunikacji. Jeśli takie dziecko ciągle bawi się z innymi dziećmi, najprawdopodobniej za kilka miesięcy nauczy się gniewać i dochodzić swoich praw. Ze strony matki mądrzej będzie nie okazać zbytniej troski i współczucia, nie wygrać dla dziecka swojej bitwy, nie powiedzieć mu, że musi dzielić się z innymi, ale po prostu zaoferować iść i zabrać swoją zabawkę.

Drugie i trzecie dziecko w rodzinie rzadko ma takie problemy, prawdopodobnie dlatego, że muszą bronić swoich praw w ciągu roku.

Jeśli pojawi się wojownicze dziecko, które nieustannie cię obraża, a twoje staje się bardziej nieśmiałe, to rozsądniej jest zabrać go w inne miejsce, przynajmniej na kilka miesięcy;tam będzie miał więcej okazji, aby stać się odważniejszym.

Jeśli po trzech lub czterech latach dziecko nie wie, jak dokonać zmiany, należy skonsultować się z psychiatrą dziecięcym i spróbować dowiedzieć się, co jest nie tak.

Ojciec może być zaniepokojony, jeśli jego dwuletni syn woli grać lalki i wózki kukiełkowe. Ale jest zbyt wcześnie, aby się zaniepokoić.W tym wieku dziecko nadal nie rozróżnia zawodów męskich i żeńskich W ciągu trzech lat , w większości przypadków już pokazuje preferencję dla klas na podstawie płci, a przez cztery ta preferencja staje się jeszcze bardziej zauważalna. Dla chłopca w wieku trzech lub czterech lat jest całkiem naturalne, aby bawić się z dziewczynami, zwłaszcza jeśli nie ma chłopców w wieku stu lat, ale jeśli grają w rodzinie, chłopiec woli zachowywać się jak ojciec lub syn.

Jeśli chłopiec boi się bawić z chłopcami w ciągu trzech do czterech lub pięciu lat i woli spędzać czas z matką lub z dziewczynami, prawdopodobnie obawia się bycia chłopcem i potrzebuje pomocy. Potrzebuje przyjaznej relacji z ojcem. Czasami matka za bardzo opiekuje się swoim synem, nie pozwalając mu odejść o krok.

Gryzące dzieci. W wieku jednego roku naturalne jest, że dziecko gryzie policzek matki. Cięcie zębów sprawia, że ​​chce się ugryźć cały czas, a kiedy jest zmęczony, chcę ugryźć jeszcze bardziej. Nie sądzę, że warto się martwić, jeśli dziecko będzie gryźć drugiego w przyjazny lub wściekły sposób między rokiem a dwoma.

Po dwóch lub dwóch i pół roku wszystko zależy od tego, jak często dziecko gryzie i jak zachowuje się w inny sposób. Jeśli na ogół jest szczęśliwy i towarzyski, ale czasami walczy w pojedynkach, nie ma to znaczenia. Ale jeśli przez większość czasu jest zdenerwowany lub czuje się nieszczęśliwy, jeśli gryzie inne dzieci bez powodu, jest to znak, że coś jest nie tak. Może w domu są zbyt rozkazywani, ciągle nauczani, a zatem zawsze jest spięty. Może nie miał okazji przyzwyczaić się do innych dzieci, a on wydaje się im niebezpieczny i groźny. Może on jest zazdrosny o dziecko w domu i niesie ze sobą strach i zazdrość wobec wszystkich dzieci, tak jakby były również jego rywalami. Jeśli sprawa jest bardziej skomplikowana, a przyczyna pozostaje niejasna, należy zwrócić się o pomoc do psychiatry dziecięcej.

Niektóre matki ukąszone przez dziecko są pytane, czy muszą się odegrać.Matka zachowa lepszą kontrolę nad dzieckiem, jeśli jest przyjazna i protekcjonalna, i nie schodzi na swój poziom z ukąszeniami, wrzaskami i walkami. Ponadto, jeśli ugryziesz lub uderzysz roczne dziecko, weźmie to jako grę lub walkę i będzie chciał kontynuować.A jeśli tylko spojrzysz na niego z wyrzutem, będzie na ciebie zły. Po prostu nie pozwól dziecku ugryźć cię ponownie;kiedy zauważysz podejrzany błysk w jego oczach, odsuń się na bok i wyjaśnij mu, że ci się nie podoba i nie powinno się powtórzyć.