Dojelitowe( wewnętrzne) podawanie substancji leczniczych

Najpopularniejszym, zarazem względnie prostym i wygodnym sposobem wprowadzania substancji leczniczych jest zabranie ich do środka. Zaletami tej ścieżki są względne bezpieczeństwo i brak powikłań typowych dla podawania pozajelitowego. Leki podawane dojelitowo mogą mieć zarówno miejscowe( niektóre środki przeciwbakteryjne i przeciw robakom), jak i efekty ogólnoustrojowe.

1. Połknięcie doustnie - doustnie .W leczeniu chorób narządów wewnętrznych należy podawać doustnie leki dobrze wchłaniane przez błonę śluzową żołądka lub jelit. Podczas leczenia narządów trawiennych, w przewodzie żołądkowo-jelitowym musi powstać wysokie stężenie leku. W tym przypadku stosuje się leki słabo absorbowane, co umożliwia uzyskanie dobrego efektu miejscowego przy braku bocznych reakcji ogólnoustrojowych. W ciężkich przypadkach niektórych chorób pożądane jest, aby stężenie leku było wysokie miejscowo( na przykład w świetle jelita) i we krwi.

Wewnętrzne substancje lecznicze podaje się w postaci roztworów, proszków, tabletek, kapsułek, pigułek. Aby zapobiec irytującemu działaniu niektórych leków na błonę śluzową żołądka, stosuje się tabletki powleczone powłoką rozpuszczalną w alkalicznym środowisku jelita. Istnieją formy dawkowania( tabletki z wielowarstwowych powłok i tym podobne), zapewnienie stopniowego, przedłużone uwalnianie składnika czynnego, co pozwala na przedłużenie działania terapeutycznego leku. Niektóre tabletki i kapsułki uzyskane przez leżących pacjentów mogą pozostawać w przełyku i powodować jego owrzodzenie. Aby zapobiec temu powikłaniu, tabletki i kapsułki należy popić dużą ilością wody.

2. Wprowadzenie do języka - podjęzykowo. Błona śluzowa jamy ustnej ma obfite zaopatrzenie w krew, co ułatwia szybkie wchłanianie substancji, wnika do układu krążenia. Z podjęzykowo podaniu leku nie jest wystawiony na działanie płynu z przewodu pokarmowego, i wchodzi do krążenia z przełyku żyły, z pominięciem wątroby, dzięki czemu unika się jej biotransformacji. Lek należy trzymać pod językiem aż do całkowitego wchłonięcia. Połknięcie go śliną zmniejsza korzyści z leku. Przy częstym podjęzykowym stosowaniu leków może wystąpić podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej.

3. Wprowadzenie do odbytnicy - doodbytniczo .Odbytnica ma gęstą sieć naczyń krwionośnych i limfatycznych. Wiele substancji leczniczych dobrze się wchłania z powierzchni błony śluzowej. Substancje zaabsorbowane w dolnej części odbytnicy, poprzez dolne żyły hemoroidalne, wchodzą do krążenia ogólnoustrojowego, omijając wątrobę.Podawanie doodbytnicze leków pozwala uniknąć podrażnienia żołądka. Wady

doustnie leków iw razie potrzeby uzyskania efektu systemowego następujący:

• stosunkowo powolny rozwój działania terapeutycznego;

• duże indywidualne różnice w szybkości i kompletności zasysania;

• wpływ pożywienia, stanu przewodu pokarmowego, leków na wchłanianie;

• niemożność stosowania substancji leczniczych są słabo absorbowane lub śluzówkę zwijanie do światła żołądka i jelit, podczas przechodzenia przez wątrobę i zapewnia silne podrażnienia;

• niezdolność do podawania leków przez usta podczas wymiotów i utraty przytomności przez pacjenta.

ten sposób można stosować leki w przypadkach, gdy jest to trudne lub niewykonalne Peros Administrowanie( oznaczone nudności, wymioty, skurczu przełyku lub przeszkody).Wady tej ścieżki obejmują wyraźne indywidualne wahania szybkości i kompletności wchłaniania leków, trudności psychologiczne i niedogodności w ich stosowaniu. Doodbytniczo wstrzykiwane czopki( czopki) i płyn z lewatywami. Tę drogę podawania stosuje się zarówno w celu uzyskania miejscowego( na przykład wrzodziejącego zapalenia okrężnicy) i skutków ogólnoustrojowych.