Markery surowicy
Ocena biochemiczna składnika białkowego statusu odżywiania troficznego polega na określeniu stężenia różnych białek w surowicy krwi pacjenta. Głównym organem syntezy markerów białka serwatki jest wątroba, jest to również pierwszy z narządów, które są dotknięte zespołem niedożywienia. W tabeli. Przedstawiono spektrum białek surowicy stosowane jako wskaźniki w ocenie stanu odżywienia. Wszystkie te białka pełnią funkcje transportowe.
idealnym markerem dla oceny zmian w krótkim czasie w statusie białka powinny mieć małą pulę surowicy krwi dużej prędkości syntezy, krótki okres półtrwania, konkretnej odpowiedzi
do braku białka i braku odpowiedzi na czynniki nie związane z odżywianiem.
Tabela białka surowicy stosowanych białek surowicy
Tabela estymacji mocy wykorzystywane do estymacji mocy
albumina - pierwszy marker biochemiczny z niedożywieniem, takie jak zdefiniowano dla długiego czasu używane w praktyce klinicznej. W ludzkim ciele znajduje się stosunkowo duża pula albuminy, której ponad połowa znajduje się poza łożyskiem naczyniowym. Stężenie albuminy w surowicy krwi odzwierciedla zmiany zachodzące w łożysku naczyniowym. Ze względu na stosunkowo długi okres półtrwania( 21 dni) nie należą do wskaźników uwzględniających niedoborem albumin krótki białka w organizmie lub korygowania efektywności zasilania znacznik. Redystrybucja albuminy z przestrzeni pozanaczyniowej do przestrzeni wewnątrznaczyniowej również zmniejsza jej możliwości wskaźnikowe. Albumina pomaga zidentyfikować pacjentów z chronicznym niedoborem białka prowadzącym do hipoalbuminemii, pod warunkiem odpowiedniego spożycia kalorii niebiałkowych.
Stężenie albuminy w surowicy zależy od choroby wątroby i nerek, a także od nawodnienia pacjenta. Wiek również wpływa na stężenie albuminy, która zmniejsza się wraz ze wzrostem, prawdopodobnie ze względu na spadek szybkości syntezy.
Transferrin - p-globulin, które w przeciwieństwie do albuminy, jest prawie całkowicie w wewnątrznaczyniowej linii, gdzie w zależności od transportu żelaza. Transferrin ma krótki okres półtrwania( 8 dni) i znacznie mniejszą pulę w porównaniu z albuminą, co poprawia jego zdolność jako wskaźnika statusu białka. Niemniej jednak na stężenie transferryny w surowicy wpływa niedobór żelaza w organizmie, ciąża, choroby żołądkowo-jelitowe, wątroba, nerki, doustne środki antykoncepcyjne, antybiotyki w dużych dawkach i procesy nowotworowe.
Witamina A-białko wiążące ma bardzo krótki okres półtrwania( 12 h) i niskiej basen, jednak jego stężenie spada gwałtownie na niedobór białka i kalorii i szybko reaguje na dostarczanie korekty. Jednak stężenie witaminy białko wiążące we krwi syvo zmian
ROTKO w chorobie wątroby, niedoboru witaminy A, ostrych stanów katabolicznymi po operacjach chirurgicznych do pręta pertireoze.
prealbuminę transtyretyny lub pół-okres 2 dni i nieco większą pulę surowicy niż witamina wiązania białko-yuschy;ale charakteryzuje się taką samą wrażliwością na niedobór białka i poprawę wartości odżywczej. U pacjentów z ostrą niewydolnością nerek, można zwiększyć stężenie prealbuminę w surowicy z powodu roli nerki jej katabolizmu. Prealbuminę - negatywnego białka ostrej fazy, procesów zapalnych( stężenia w surowicy krwi jest zmniejszony w zapaleniu).W związku z tym, w celu odróżnienia zapalną zmniejszonym stężeniu prealbuminę odżywcze łamania stanu muszą równocześnie określić inne białko ostrej fazy( takie jak CRP lub orosomukoid).Jeśli stężenie CRP jest prawidłowe, to niskie stężenie prealbuminy jest najprawdopodobniej spowodowane niedoborem białka. Wręcz przeciwnie, gdy podwyższony poziom CRP niskim stężeniu Prealbumina nie można uznać za oznakę niedożywienia. Podczas kontroli przeprowadzonej przez siły korekcyjnej pacjentów ze spadkiem stężenia CRP i zwiększyć zawartość Prealbumina mogą być uważane za prawdopodobne, mają tendencję do poprawy stanu białka i energii. Gdy tylko stężenie CRP wraca do normy prealbuminę staje obiektywny wskaźnik stanu odżywienia pacjenta. Oznaczanie stężenia prealbuminę szczególnie użyteczne u krytycznie chorych pacjentów w stanie trudno na początku sztucznego odżywiania pozajelitowego i monitorowania odpowiedzi na takie leczenie. Oznaczono stężenia prealbuminę powyżej 110 mg / l, są traktowane jako wskaźnika wskazującą możliwość przenoszenia pacjenta z żywienia pozajelitowego podawania dojelitowego. Jeśli stężenie prealbuminę w odżywiania pozajelitowego nie zwiększa się lub utrzymuje się poniżej 110 mg / l, konieczne jest rozważenie sposobu podawania ilości składników odżywczych lub wygląd powikłań, choroby [G. Davies, B. i wsp., 1999].
Fibronektyna - glikoproteina znaleźć w chłonnych, krwi błony podstawnej-nia i na powierzchni wielu komórek, pełniących funkcję konstrukcyjną i ochronną.Oznaczanie stężenia fibronektyny osocza w kompleksie z innymi wskaźnikami dostaw jest ważne, ponieważ jest to jeden z nielicznych wskaźników, nie tylko syntetyzowane w wątrobie. Przy odpowiedniej jelitowego / odżywiania pozajelitowego stężenie fibronektyny w osoczu zwiększa się po 1-4 dniach leczenia.
somatomedyna C lub insulinopodobny czynnik wzrostu( IGF) I ma strukturę podobną do insuliny oraz ma wyraźny wpływ anaboliczny. We krwi, somatomedyna C krąży, będąc związaną z białkami nośnikowymi;jego okres półtrwania wynosi kilka godzin. W związku z tak niską półtrwania i podatność na stan odżywienia somatomedyna C jest uważana za najbardziej czułą i specyficzną znacznik stanu odżywienia. Zmniejszenie jego stężenia możliwych u pacjentów z niedostatecznym funkcji tarczycy( tarczycy), oraz wprowadzenie estrogenu.
Pomimo faktu, że definicja stężenia fibronektyny i sum-tomedina C ma przewagę w ocenie stanu odżywienia w porównaniu z innymi markerami, ich zastosowanie w praktyce klinicznej jest obecnie ograniczona ze względu na wysoki koszt tych analiz.
Aby ocenić subkliniczną niedoborem białka i szybką kontrolę skuteczności leczenia może być stosowane jako metody oznaczania współczynnika niektórych aminokwasów w osoczu aktywności cholinoesterazy i surowicy.
Oprócz tych wskaźników pozwalających na ocenę ciężkości niedoboru białka, proste i pouczające wskaźników dotyczy określenia bezwzględnej liczby limfocytów we krwi. W ich zawartości można ogólnie opisać stan układu odpornościowego, którego ekspresja koreluje ze stopniem depresji niedoboru białka. Gdy brak białka ilości kalorii żywność malarii limfocytów we krwi obniża się rzadziej 2,5h109 / l. Zawartość limfocytów 0,8-1,2h109 / l wskazuje umiarkowane siły deficytu i mniej 0,8h109 / l - wyraźny deficyt. Widoczna absolutnym limfopenia w braku innych przyczyn upośledzenia odporności umożliwia lekarzowi zakładać niedożywienia. Zmiany
parametrów laboratoryjnych w różnych stopniach niedożywienia przedstawiono w tabeli Tabela. . Kryteria laboratoryjne
niedożywienia kryteriów laboratoryjnych Tabela
niedożywienie dodatek do markerów stanu białek stosowanych w praktyce klinicznej i innych parametrów laboratoryjnych oceny stanu węglowodanów, lipidów, mineralnych i innerodzaje metabolizmu.
Zastosowanie cholesterolu jako wskaźnika stanu odżywienia jest teraz bardziej użyteczne niż wcześniej sądzono. Obniżenie stężenia cholesterolu w surowicy krwi poniżej 3,36 mmol / L( 130 mg / dl) jest istotne klinicznie, a stężenie poniżej 2,33 mmol / L( 90 mg / dL) może być wskaźnikiem ciężkiego niedożywienia i czynnikiem prognostycznymniekorzystny wynik.