Badanie pacjenta przez pielęgniarkę

badanie pacjent jest zebranie informacji o pacjencie, który obejmuje skargi pacjenta, historię medyczną, historię osobistą, badanie fizykalne. Ważnym elementem w badaniu każdego pacjenta jest możliwość przesłuchania go, zbieranie informacji za pomocą ustnego dialogu.

Przesłuchanie pacjenta obejmuje trzy główne punkty.

1. Skargi pacjenta dotyczące choroby, z którą przybył na pomoc lekarską.

2. Historia choroby, z którą pacjent wszedł w leczenie.

3. Historia życia.

Skargi pacjenta. Pielęgniarka powinna zebrać dokładnie te skargi, które przeszkadzają pacjentowi po przyjęciu. To określi poprawność diagnozy, a zatem bezpośrednie leczenie pacjenta. Najczęściej pacjent zwraca się do lekarza, ale wiele klinik poruszają się w ostatnich latach na europejskim modelu, gdzie zajmuje się pielęgniarka, która przekazuje lekarzowi wszystkie dane. Przesłuchanie przeprowadza się na oddziale lub w biurze, oddzielnie od innych pacjentów. Głos pielęgniarki powinien być spokojny, gładki, średnio głośny. Ważne wrażliwe, cierpliwe podejście do pacjenta. Jeśli jest to niemożliwe do przeprowadzenia przesłuchania osobiście z pacjentem( pacjent jest nieprzytomny, jest niewystarczające, ma chorobę psychiczną), że informacje uzyskane od krewnych lub bliskich przyjaciół.Konieczne jest właściwe scharakteryzowanie każdej skargi.

Najczęstszą skargą na wiele chorób chirurgicznych jest ból. Ból charakteryzują się następującymi cechami: Lokalizacja( lokalizacji), napromieniania( co daje), czas występowania i czasu trwania i intensywności. Ważne jest, aby dowiedzieć się związek bólu z pewnymi czynnikami( np pracy fizycznej, urazy, jedzenie, stres psychiczny).Ból może być związany z szeregiem objawów, takich jak zawroty głowy, utrata przytomności, wymioty i innych. Jest to konieczne, aby określić, czy ból jest zmniejszona, jeśli pacjent podjął żadnej wymuszonej pozycji( leżącej, pół-siedzącej, stojącej).Jeśli wymioty należy określić, jak często miało to miejsce, charakter wymiotów, jeśli to przynosi ulgę, co towarzyszyło skarg.

Historia choroby( aNisis esis morbi).Celem wywiadu lekarskiego - jest uzyskanie informacji o początku i dalszego rozwoju choroby w porządku chronologicznym. Historia choroby powinna szczegółowo opisywać rozwój choroby od początkowych objawów do chwili obecnej. Ważne jest, aby określić, ile czasu upłynęło od rozpoczęcia leczenia do pacjenta opieki medycznej. Konieczne jest, aby znaleźć przyczynę choroby( uraz, aktywność fizyczna, narażenia na działanie czynników chemicznych, dziedziczności, itp. .), objawy są objawy tej choroby w okresie rozwoju choroby, ich zmiany, skierowana czy pacjent o swojej chorobie o pomoc medyczną, jeśli tak, to kiedyza pierwszym razem. Konieczne jest, aby wiedzieć, które diagnostyczny egzamin zdał( laboratorium, instrumental), wyniki tych badań, jakie leczenie stosowano przed wejściem do jego skuteczność( na lepsze lub gorsze pacjent czuje się po wyznaczonym leczenia lub jego stan się nie zmienił).Jeżeli pacjent nie pamięta nazwy leków, które są podejmowane, pozwól mu wziąć leki z nim lub sprowadzić go blisko. Konieczne jest zbadanie informacji dostępnych dokumentacji medycznej pacjenta: wydzielina z historii medycznej, dokumentacji medycznej testów( testy laboratoryjne, prześwietlenia).

Historia życia( aNam esis vitae).Historia życia jest krótką medyczną biografią pacjenta. Jego celem jest wyjaśnienie związku między warunkami życia pacjenta a wystąpieniem i rozwojem choroby.

Anamneza życia idzie zgodnie z pewnym planem.

1. Narodziny i rozwój w dzieciństwie. Jeśli to możliwe, dowiedzieć się historii ginekologicznych matkę, ona przetrwała ciąży, w jakim przedziale czasowym otworem. Konieczne jest ustalenie, jakie choroby dziecko poniosło jako dziecko, rozwój fizyczno-motoryczny i umysłowy w dzieciństwie.

2. przeszłości życia medyczne( zakaźne wenerycznych, gruźlica, przewlekła choroba), przewlekła choroba, czas przepływu i okresami zaostrzenia. Ważnym punktem w historii życia jest kwestia poprzednich operacji i urazów.

3. Historia ginekologiczne u kobiet: fizjologia i patologia żeńskich narządów rozrodczych, historia ciąży i podczas porodu.

4. Historia pracy. Najważniejsze jest, aby dowiedzieć się profesjonalnych czynników szkodliwych w pracy. Zawodowe szkodliwe czynniki obejmują fizyczne i mechaniczne( wibracje, hałas, długotrwałe lub siedzenie), chemiczne( praca z substancjami chemicznymi, substancjami), biologiczne( światło, sierść zwierząt).

5. Historia rodziny. Głównym zadaniem w gromadzeniu historii rodziny jest informacja o chorobach najbliższych krewnych pacjenta( rodziców).Jeśli rodzice nie żyją, musisz znaleźć przyczynę śmierci. Konieczne jest określenie obecności znanych chorób genetycznych( takich jak zespół Downa, hemofilia).

6. Historia gospodarstw domowych. Aby dowiedzieć się, w jakich warunkach żyje pacjent: obecność wody, ciepła, ścieków, ilość wolnej przestrzeni na osobę, sposób przestrzegania higieny osobistej i domowej.

7. Obecność złych nawyków u pacjenta: palenie, picie alkoholu, narkotyki. Ważne jest, aby wyjaśnić, ile papierosów pacjent pali dziennie, jakie papierosy znajdują się w twierdzy, jakie napoje alkoholowe wykorzystuje pacjent, ile razy w tygodniu, dzień iw jakiej ilości. Jeśli pacjent używa narkotyków, ważne jest, aby dowiedzieć się rodzaj leku, czas stosowania tych leków.

8. Alergiczne anamnezy. Pielęgniarka musi dowiedzieć się, czy pacjent ma alergię.Jeśli u pacjenta wystąpiły reakcje alergiczne, należy dowiedzieć się, co dokładnie. Ważnym punktem jest alergia na leki. Pacjent powinien wymienić wszystkie nazwy leków lub grupy leków, które wywołały reakcję alergiczną.Pomoże to uniknąć komplikacji podczas leczenia i podczas znieczulenia.

9. Analiza infekcji: jakie choroby zakaźne poniosła dana osoba przez całe życie, niezależnie od tego, czy pacjent kiedykolwiek otrzymał transfuzję krwi.

Badanie przedmiotowe pacjenta .Obiektywna metoda badania opiera się na badaniu danych fizycznych pacjenta i obejmuje ocenę i opis różnych parametrów fizycznych. Dla każdego pacjenta obiektywne badanie jest ważnym krokiem w ogólnym schemacie i służy ustaleniu prawidłowej diagnozy i wyboru metody, rodzaju leczenia. Po przeprowadzeniu obiektywnego badania przeprowadza się ogólne badanie pacjenta i samego narządu lub narządu, a także skargi dotyczące pracy, o którą pacjent ubiegał się o pomoc lekarską.Inspekcję najlepiej wykonywać w obecności naturalnego światła, w ciepłym, wentylowanym pomieszczeniu. Ręce pielęgniarki muszą być ciepłe, z krótkimi paznokciami.

Ogólne badanie pacjenta. Podczas ogólnego badania określa się stan świadomości, stan pacjenta, jego ogólny wygląd, stan skóry zewnętrznej i błon śluzowych.

Świadomość pacjenta .Świadomość u pacjenta jest wyraźna, zdezorientowana, może być nieobecna. Naruszenie świadomości następuje stopniowo, w kilku etapach: osłupienie, sopor, śpiączka. Kiedy odrętwienie się rozwija, pacjent jest zaburzony orientacją w przestrzeni. Osoba staje się powolna, powolna i nie od razu odpowiada na pytania, zmniejsza ogólną reakcję i lokalne odruchy. Kiedy pytasz pacjenta w osłupieniu, musisz zapytać kilka razy, podnieś głos, gdy mówisz. Sopor jest stanem patologicznym, gdy pacjent jest mocno zahamowany, odpowiada na pytania tylko wtedy, gdy płacze lub gdy lekarz go wyhamowuje fizycznie, jest jakby w stanie hibernacji. Odruchy są depresyjne. Coma to całkowita utrata świadomości dla chorych. Osoba nie reaguje na silne bodźce zewnętrzne. Odruchy są depresyjne lub nieobecne.

Sytuacja pacjenta. Ustalenie położenia pacjenta jest ważne w wielu terapeutycznych, chorób chirurgicznym( na przykład, choroby kręgosłupa, chorób organów wewnętrznych).Pozycja pacjenta jest aktywna, pasywna, wymuszona. Aktywny - gdy dana osoba może samodzielnie, łatwo łatwo zmienić swoją fizyczną pozycję( wstać, usiąść, pochylić się, podnieść rękę lub nogę itp.).Aktywna pozycja jest obserwowana u zdrowych osób lub w obecności pacjenta z łagodną chorobą, na początku jego rozwoju. Pasywny - gdy pacjent jest w stanie wykonywać określone działania fizyczne za pomocą siły lub nie może samodzielnie zmienić swojej pozycji. Dzieje się tak w chorobach kręgosłupa, w obecności przykurcze, porażenie lub niedowład, pęknięć lub dyslokacji, choroby wewnętrzne. Wymuszone - pacjent zajmuje tę pozycję, aby złagodzić ból lub inny patologiczny dyskomfort. Na przykład, pacjent przyjmuje przymusową sytuację z astmą - pozycja orthopnoë: pacjent w celu ułatwienia stan siedzi, pochyla się z naciskiem na rękę.Często pacjent przyjmuje wymuszoną sytuację z niewydolnością serca, zapaleniem opłucnej, astmą oskrzelową.Po złamaniu kończyny pacjent przyjmuje także pozycję wymuszoną, co zmniejsza ból.

Definicja konstytucji pacjenta. Konstytucja osoby jest rodzajem budowy. Konstytucja pacjenta, w zależności od rodzaju konstytucji, jest asteniczna, normosteniczna, hyperstheniczna. Asteniczny karoseria charakteryzuje dominacji wymiarach wzdłużnych na płycie: wąskiej klatki piersiowej, żebra są usytuowane skośnie do dołu i podobojczykowej dół nadobojczykowy przestrzenie międzyżebrowe i dobrze zdefiniowany, przy czym ostrza są odsunięte od piersi, nadbrzuszu ostrym. Postać hiperstheniczna charakteryzuje się szeroką klatką piersiową z wyraźnymi parametrami poprzecznymi, kąt nadżebrza jest tępy. Osoba z hiperstheniczną sylwetką jest dobrze rozwiniętą masą mięśniową, jest niski, ma krótką szyję i kończyny. U osoby o normalnej sylwetce wszystkie parametry w ciele są proporcjonalne. Klatka piersiowa ma postać stożka, łopatka ściśle przylega do klatki piersiowej, kąt nadbrzusza linii prostej.

Stan skóry i błon śluzowych. Ważne informacje na temat stanu pacjenta mogą dać pielęgniarce i lekarzowi badanie skóry i błon śluzowych. Podczas badania skóry pielęgniarka powinna zwracać uwagę na kolor, czystość, temperaturę, turgor( elastyczność), suchość lub wilgotność skóry.

Skóra, w zależności od koloru, jest blada, przekrwiona, cyjanotyczna, żółtawa. Blada skóra występuje z niedokrwistością( na przykład, gdy dana osoba ma krwawienie wewnętrzne lub zewnętrzne).Skórę o cyjanotycznym odcieniu obserwuje się u pacjentów z niewydolnością serca lub układu oddechowego. Z żółtaczką - z chorobami wątroby. Czasami skóra pacjentów ma brązowy odcień, co odnotowano w chorobach nadnerczy. W przypadku raka lub sepsy( zakażenie krwi) skóra staje się szara z ziemistym odcieniem.

Czystość skóry. na ludzkiej skórze mogą wystąpić różne wysypki, takich jak popękane, wybroczyny objawów alergicznych jak pokrzywka, krwiaków i siniaki. Ważna jest również obecność zmian po urazach, oparzeniach, odmrożeniach. Pielęgniarka musi zbadać skórę całego ciała pacjenta, a nie poszczególne jego części. Turgor skóry dostarcza informacji o ich elastyczności. Dzięki odwodnieniu skurcz skóry zmniejsza się, elastyczność maleje. Mokra skóra może wystąpić z gorączką, niewydolnością układu krążenia i suchą - z odwodnieniem( z ciężkimi wymiotami, biegunką).Badanie pacjenta kończy się przez określenie obrzęku. Obrzęk może być zewnętrzny i wewnętrzny, lokalny lub może rozprzestrzeniać się na całe ciało( anasarca).Obrzęk jest bardziej powszechny w chorobach układu sercowo-naczyniowego lub układu nerkowego. Wewnętrzne obrzęki są niebezpieczne, trudniej je określić.Aby określić obrzęk wewnętrzny, stosuje się test śródskórny. Organy kontrolne

i układy narządów u pacjentów

organy kontrolne i narządów u pacjentów pielęgniarka posiada specjalnych technik egzaminacyjnych. Metody te obejmują badanie palpacyjne, perkusję, osłuchiwanie.

Palpacja( palpacja). Palpacja wykonywana jest palcami prawej i lewej dłoni. Ręce pielęgniarka powinna być ciepła i sucha skóra - gładka, krótko obcięte paznokcie. Palpacja zaczyna się od miejsca urazu lub miejsca bólu, stopniowo zbliżając się do niego. Palpacyjne jest powierzchowna( uczucie skóry i skórka podskórnie) i głębokie( więcej niż uczucie głęboko leżącego podskórnych formacje: narządów wewnętrznych, węzły chłonne).Z palpacyjnym pielęgniarka może ujawnić lokalizację, kształt, wielkość guza lub obrzęk na skutek zapalenia. Ważnym elementem badania palpacyjnego jest badanie obwodowych węzłów chłonnych. Omacywanie węzłów chłonnych przeprowadzane w określonej kolejności: najpierw zbadać guz i ślinianki, następnie szyi, podżuchwowych i nadobojczykowych, pachowe, łokieć, pachwinowe i podkolanowej. Normalnie, w zdrowych ludzkich węzłów chłonnych bezbolesne, do 1 cm, a nie połączone z sąsiednimi osłonami, komórkę.

z palpacyjnym pielęgniarka może określić puls pacjenta. Impulsów ustala się na promieniowej tętnicy ramiennej naczyń tętnicy udowej do tętnicy podkolanowej, tętnicy szyjnej. Puls charakteryzuje się wypełnieniem, napięciem, częstotliwością, czasem trwania. Obmacywanie brzucha odgrywa ważną rolę w rozpoznawaniu ostrych chorób( zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie jelit, niedrożność jelit, ostrego zapalenia otrzewnej).Do badania palpacyjnego w jamie brzusznej stosuje się metodę Obraztsov-Strazhesko. Za pomocą badania palpacyjnego pielęgniarka może ustalić obecność lub brak zewnętrznego obrzęku. Po przyciśnięciu skóry palcem w obecności zewnętrznego obrzęku powstaje depresja.

Percussion jest obiektywną metodą badania pacjenta chirurgicznego.perkusja perkusja oparte na konkretnych obszarach ciała i definiowania Ale jest dźwięk nieobecności lub obecności zmian patologicznych w organizmie. Perkusyjny określić dokładne parametry narządów wewnętrznych i / lub patologicznej siedliskiem( serca, płuc, wątroby).Perkusja żołądek wykorzystywane do wykrywania płynu w jamie brzusznej z wodobrzuszem.

osłuchiwanie - obiektywna metoda badania pacjenta, słuchając dźwięków funkcjonujących narządów. Osłuchiwanie jest dwojakiego rodzaju - bezpośrednie i pośrednie. Pośrednie osłuchiwanie odbywa się za pomocą specjalnego urządzenia - stetoskop, linia prosta jest bezpośrednio przez pracowników służby zdrowia ucha, którą stosuje się do ciała pacjenta. Osłuchiwanie służy do słuchania serce, płuca, pustych narządów jamy brzusznej. Osłuchiwanie serca determinuje częstotliwość, rytmy serca, hałas. Po osłuchaniu płuc ujawniają się patologiczne odgłosy i odgłosy. Osłuchiwanie perystaltyczne jelita określone dźwięki, ich obecność lub nieobecność.