Na skrzyżowaniu nowego ze starym

Wiele matek dzisiaj skarżą - trudno było kształcić dzieci, nie pomógł wiedzy czy pedagogiki lub psychologii, coś, co można zobaczyć w powietrzu jest noszona. .. Martwić kobiet ma obiektywnej podstawy. We współczesnej rodzinie nastąpiły zmiany, które nie mogły nie wpłynąć na związek między starszymi i młodszymi pokoleniami. Myślę, że mówienie o tych cechach dzisiejszej rodziny pomoże matkom wybrać właściwą linię zachowania.

nie przekroczył próg mieszkania w mieście, dziś możemy śmiało powiedzieć, że rośnie jedno lub dwoje dzieci -( mamy już dotknął na temat przyczyn tego zjawiska), głównie rodzina stała się mało dzieci. Stało się ono jednym pokoleniem, czyli innymi słowy nuklearnymi, nuklearnymi. W jej życiu mieszka z reguły matka, ojciec i ich dzieci. Na przykład w RSFSR takich rodzin, 76 procent. Czasami w rodzinie są starcy - babcia, dziadek w linii współmałżonka, a jeszcze rzadziej - rodzice obojga małżonków.dzisiaj

rodzina Odnopokolennaya jest tak typowe, że nie jesteśmy nawet przypomniał wielopokoleniowych rodzin, raz zjednoczeni pod jednym dachem dziadków i dziadków, wujków i ciotek, siostrzeńców i siostrzenice, kuzynów, starsze, w średnim i młodsze dzieci i ich spadkobierców.

Wydawałoby się, że rodzina wielopokoleniowa zatonęła na wieczność i nie ma się czego żałować - takie jest żądanie czasu. Niestety, konsekwencje tego są znacznie poważniejsze niż na pierwszy rzut oka wydaje się.

Z jednej strony, nuklearyzacja jest zjawiskiem postępującym: członkowie rodziny są mniej zależni od swoich niezliczonych krewnych, od tradycji zasadzonych przez starszych ludzi. Zmniejszenie presji psychologicznej na osobowość innych. Z drugiej strony, w odnopokolennoy rodzina miała takie zmiany, które miały negatywny wpływ na charakter jego relacji członków

najpierw zwrócić uwagę na fakt, że różni się długością i substancji łańcucha związku istniała w wielopokoleniowej rodzinie. Na przykład kontakty, dzieci z seniorem. Były intensywne i wielokierunkowe, ponieważ dzieci wchodziły w interakcje z krewnymi i kuzynami, ze starszymi członkami rodziny różnej płci i wieku.

Z różnorodnością umysłów, postaci, temperamentów, przyzwyczajeń, umiejętności, dziecko napotykało każdego dnia! Możliwość obserwować bogactwo ludzkich obrazów - bardzo istotny psychologiczny fakt dzieciństwa, a wartość to szczególnie zwiększa podczas aktivnogo- imitacji: Zwiększona selektywną reakcję na twarzy, głosy i emocje innych. Stając się starszym, dziecko łatwiej i szybciej rozpoznaje i rozpoznaje różne cechy ludzi, a następnie uczy się je oceniać, odróżniać dobro od zła, nabywa nawyku komunikacji.

Obserwując naturalny przebieg starości, dzieci nauczyły się rozumieć to, współczuć, pomagać słabym, doceniać mądrość.W tej atmosferze starzy ludzie też czuli się dobrze. W jednym z badań, przeprowadzonych przez radzieckich naukowców w górzystych regionach Abchazji, gdzie pozostaje wielopokoleniowa rodzina, wyrażona, ciekawy założenie Ethnopsychological 6 długowieczność.Najważniejszym powodem jest psychologicznie przytulna atmosfera, w której przebywają starzy ludzie. W końcu są szanowani, kochani, im więcej, tym dłużej podróż życia minęła.

Dziś młodzi ludzie nie rozumieją i nie szanują starości. Przede wszystkim, myślę, ponieważ kontakty ze starszymi członkami rodziny w dzieciństwie były poważnie ograniczone. Skąd wziąć wnuka posłuszeństwo, szacunek, wdzięczność wobec dziadków, czy osoby starsze mieszkają na drugim końcu miasta i odwiedzić krewnych z okazji urodzin i głównych świąt? A ponieważ do ich dziadków nie ma szacunku, to obcy, a nawet więcej niż ktokolwiek nie będzie szanował.Brak doświadczenia w komunikacji pokoleń z naukami moralnymi nie może być zastąpiony.

wielopokoleniowej rodziny, starsi z kolei realnie pomóc w opiece nad wnukami i prawnuków, zrozumieć ich potrzeby i aspiracje. Niemożliwe było, aby starsza osoba pozostała obojętna na wychowanie dziecka lub na szkolenie umiejętności zawodowych nastolatka. Teraz niektórzy dziadkowie zajął pozycję poza obserwatorów, mówiąc: „nyanchitsya wnuki nie zamierzamy rozwiązać ich problemy. Nikt nam nie pomógł. "Według radzieckiego socjologa VD Shapiro orientacja na wnuki jest słaba zarówno wśród pracujących, jak i niepracujących emerytów. Tylko trzy procent tych i innych przypisywało swoim wnuczkom wartości ich życia.

patrząc uważnie w stosunku do średniego pokolenia - rodziców, wujków, ciotki, dzieci z wielopokoleniowej rodziny dowiedział ABC codziennego dyplomacji, zyskał zdolność do budowania kontaktów psychologiczne, poczuć dystans w komunikacji, uczenia się do wzajemnej pomocy i wsparcia.

Starsze dzieci opiekowała się młodszym, który produkuje podstawowych umiejętności pedagogicznych i zwyczaj cierpliwie traktować naturalnych potrzeb dzieci, ich kaprysy, hałaśliwe zachowanie. Teraz człowiek, który dorastał jedynaczką nieśmiały płacz dziecka, pieluchy, garnki i inne atrybuty niemowlęctwie. Dlatego narodziny własnego dziecka są często postrzegane jako nieprzyjemne wydarzenie.

Kontakt z licznymi dziećmi wzbogaconymi dorosłymi. Jeśli kobieta urodziła 8-12 dzieci, większość czasu spędziła z następnym dzieckiem. Powiedzmy, że co 1,5-2 lata w rodzinie pojawił się noworodek. Jeśli pomnożymy odstęp od liczby dzieci urodzonych, okazuje się, że w kontakcie z matką dzieci spędził 12-24 lat. To tylko z ich własnymi, nie licząc dzieci krewnych mieszkających w pobliżu.

Taki kontakt był również ważny dla mężczyzn. Nawet jeśli ojciec okazał się być człowiekiem nieczuły, rude, na uboczu, stopniowo stała się bardziej cierpliwy, łagodny, miły. Po tym wszystkim, jest on prawie zawsze nawiązywał kontakty z dzieckiem, przytulił go, trzymając w ramionach, patrzył w różnych stanach.

obecne matki i ojcowie, wychować dziecko, nie masz czasu na przystosowanie się do niemowlęctwa, aby czuć pełną gamę uczuć rodzicielskich, rozwijać zwyczaj komunikowania się z dzieckiem.

W młodości wiele koncentruje się na codziennych problemach, są zajęte studia lub, na przykład, budowa kompleksu mieszkaniowego młodzieży. .. Dlatego niemowlęctwa własne dziecko jest pamiętany głównie dla jakichś nieprzyjemnych aspektów chorób wieku dziecięcego. Skupiając się na siebie tłumił nasze uczucia rodzicielskie, możliwość cieszyć się i podziwiać małe stworzenie.

humanistyczny doświadczenie jedyne dziecko dorasta w odnopokolennoy rodzinnej, ogranicza się głównie do kontaktów z ojcem i matką, Czasami, jeśli będzie miał szczęście - z dziadków. Charakter tych stosunków nałożone: chce lub nie chce dziecka, musi uchwycić kilka wykazać się przed nim w rodzinnych wzorców zachowań.

W tych warunkach zwiększa prawdopodobieństwo „twardego imitacja”, gdy dziecko uczy się i powtarza swoje zalety zachowanie lub wadach ograniczonego kręgu krewnych. Im mniejszy rozmiar rodziny, tym sztywniejsza imitacja. Jednolitość obserwowane w bieżącym rodziny znaków, umysłów, zwyczajów, zmęczony umysł dziecka, gdyż poszukuje nowych wrażeń i doświadczeń.Barwnie efekt „zmęczenia” przejawia się w przypadkach, gdy dzieci nie rozumieją, nie akceptują lub potępienia zachowań i skłonności swoich rodziców. Napełnianie próżni wrażeń wynika obrazów z zewnątrz - dziecko ma tendencję do rówieśników, władze poza rodziną, przypadkowy znajomy.

Bohater telewizyjny odgrywa szczególną rolę w przezwyciężaniu ubóstwa wrażeń.Warunkowe, zbiorowy, daleki od rzeczywistości, on chwyta wyobraźnię dzieci i młodzieży. Dziewczęta często próbują naśladować jakąś gwiazdę pop, jaskrawo wymodelowaną, błyszczącą jak zabawka na choinkę.

Chłopcy kopiowania maniery i styl znanych gitarzystów, perkusistów i wokalistów trafień.W okresie dojrzewania i wczesnej młodości malokritichen ludzi, daje wrażenie wszystko co niezwykłe, chwytliwe, a to jest coś, zwykle przemijające i sztuczne. Jest wiek szesnastu chłopiec rozumie, że na przykład bohaterowie bitów kwartetu „The Secret” na etapie wykonawczym malowniczy obraz, stworzony w duchu wniosków czasowych i młodzieży, a życie to normalni ludzie, którzy mają żony i dzieci, którzy mieszkają w sprawy doczesne? Niestety, fanatyczni fani modnym zespołem próbuje naśladować go w życiu: nosić krawaty, marynarki, włosy i uśmiech a la „Tajemnica”.Ale to, co jest istotne i rozrywkowe na scenie, jest absurdalne i prymitywne w codziennej rzeczywistości.

«Navyazannost” stosunki w nowoczesnej rodziny to nie tylko ze względu na małą liczbę członków, ale również specyfikę domu. W przeszłości kontynuacją domów były budynki gospodarcze, ogród, a nawet okolicznych ulicach. Znaczna część czasu dzieci była poza domem i pozostawiono je własnym urządzeniom.

Kolejna sytuacja dzisiaj. Ograniczona przestrzeń mieszkaniowa, słaba izolacja akustyczna, często brak pokoju dziecięcego - wszystko to prowadzi do tego, że granica między życiem dorosłych a dziećmi jest zatarta, dzieciństwo zostaje rozpuszczone w prozie życia. Dzisiaj dzieci odradzają codzienne "odtajnianie", konflikty rodziców łatwo docierają do strefy uwagi dziecka i przykłady obojętności, gniewu, agresji starszych. Dorośli muszą ściśle kontrolować swoje słowa i czyny.

Gdy członkowie rodziny wchodzą w interakcje na kilku metrach kwadratowych, każdy z nich jest do pewnego stopnia pozbawiony niezależności, będąc pod presją obecnych. Zwłaszcza dzieci. Są żądani od nich, uczeni, wzywają do porządku. Wszyscy starają się dowodzić - matka i ojciec, babcia i dziadek. Presja psychologiczna na dzieci dorosłych członków rodziny znacznie wzrosła dzisiaj.

Wzrósł stopień przystosowalności dzieci do dorosłych mieszkańców mieszkania, stopień wzajemnej asymilacji, duchowej i fizycznej zależności. Dzieci są często zmuszane do powstrzymywania swoich naturalnych emocjonalnych impulsów, niezależnych działań, życia umysłem dorosłych. W takich warunkach rodzice mimowolnie tłumią "ja" dziecka, sprawiają, że jest on zależny i niestabilny.

Oceniając wyżej wymienione zalety psychologiczne rodziny wielopokoleniowej, oczywiście nie trzeba ich wyolbrzymiać, a jeszcze bardziej idealizować.Nie ma kwestii powrotu ani nawet częściowego powtórzenia starego sposobu życia, ponieważ wyczerpał się on funkcjonalnie. Oczywiście, w dawnych czasach rodzina karmiła także różnych ludzi - dobro i zło, altruistów i egoistów, ale przejawianie negatywnych cech indywidualnych było nadal ściśle ograniczone do moralności rodzinnej i społecznej.

Uświadomiwszy sobie, co zostało utracone, musimy spróbować zrekompensować straty moralne. W szczególności dobrze byłoby, gdyby przemyślane środki edukacji tworzyły bardziej fundamentalny humanistyczny potencjał dla osoby.

Rodzina jednopokoleniowa zapewnia społeczeństwu ludzi o ograniczonym potencjale humanistycznym, ponieważ, jak już powiedzieliśmy, komunikacja między członkami jest ograniczona z różnych powodów. Później z pewnością odczuwa się to w różnych sferach ludzkiego życia. Podobnie jak bumerang, ograniczenia humanistycznego doświadczenia powracają do rodziny - i do tej, która wychowała konkretną osobę, i do nowej osobowości, którą ta osoba tworzy dla siebie.

W kształtowaniu humanistycznego potencjału dziecka, oczywiście, nie sposób przecenić roli matki - w końcu to od dzieciństwa musi nauczyć swoje dziecko być miłe, kochać bliźniego, chronić słabych. Ale o wiele bardziej skomplikowane jest jej zadanie!

Nowoczesna kobieta sama nie ma humanistycznych doświadczeń, a okoliczności życiowe często zachęcają ją do "narzucania" dzieci nie są najlepszymi zachowaniami zachowania."Jakość" macierzyństwa, podobnie jak ojcostwo, dzisiaj określa niekorzystną sytuację, która rozwinęła się nie tylko w rodzinie, ale także w społeczeństwie.

Na przykład niedawno w naszym systemie społeczno-politycznym dominował styl zarządzania nakazem woli. Zakończył się w rodzinie, objawiając się nawykiem matki, aby wskazać dziecku, wycofać się, żądać bezwarunkowego posłuszeństwa.

Niektóre matki są niegrzeczne, obrażające, a nawet cyniczne wobec swoich dzieci. W ustach tych kobiet często brzmią słowa i oceny, które umniejszają dziecko, w szczególności jego zdolności umysłowe. Mamo, na przykład, nic do powiedzenia nastolatkowi: jakie bzdury nosisz;milczeć, wciąż masz mało argumentów;nie wkładaj nosa, gdy starsi mówią;nie zadawaj idiotycznych pytań;przestań być krzywy jak głupiec;zachowywać się jak nienormalny.

Nie mniej ekspresyjna jest szybkość mowy, która rzuca cień na fizyczne zalety syna lub córki: odwracasz się, jakbyś miał szydło w jednym miejscu;odejdź od lustra, i tak nie staniesz się pięknem;jesteś galaretką, a nie mężczyzną.Mówiąc takie słowa, matka nie myśli o tym, jakiego rodzaju uraz psychiczny ma dziecko. W końcu uwaga dzieci, zwłaszcza w okresie dojrzewania i wczesnej młodości, koncentruje się na sobie samym, budzi ich zainteresowanie ich wyglądem i ocenia się ich atrakcyjność seksualną.Dlatego pochopne i okrutne zwroty, porzucone przez matkę, mogą spowodować najsilniejszą obrazę.

W arsenale "edukacyjnych" narzędzi używanych przez matki, także upokarzających nauk.

. .. chłopiec około ośmiu lat prosi matkę, aby kupić truskawki, które są sprzedawane bezpośrednio przy wyjściu z metra. Pierwszy berry droga matka nie może sobie na to pozwolić, a ona ze złością rzuca syna: „Ty iść do pracy, a następnie kupić” nie jest trudno zrozumieć stan umysłu kobiety, która nie może mieć słodkie dziecko, a ona przeżywa frustrację i zawiść ludzi pieniądze. Niemniej jednak, nawet w takiej sytuacji nie może obrażać godność dziecka. Dlaczego musiał przejść przez tak wiele negatywnych punktów: odmowy zaspokojenia swoich pragnień, aluzja do trudności finansowych -Family, naganę w niemowlęctwie i nahlebnichestve?

innymi mamami nie zdają sobie nawet sprawy, że są agresywne w stosunku do swoich dzieci. Na przykład, dziecko spadło, a matka śmieje się z niego. On boli trochę, ale podniósł się mrożący krew w żyłach krzyk, bo obraził przez matkę, która nie jest go żal. Na miejscu, aby powiedzieć „przed ślubem leczyć” zbyt traumatyczne dla dziecka.

Jeden miał być świadkiem nieprzyjemnej sceny w parku. Mijając staw, dziewczyną o siedem potknął się i niemal do pasa w wodzie. Nie ma niebezpieczeństwa, tym bardziej, że wśród ludzi, ale dziecko nie może samodzielnie pokonać pochyła betonowa plaża, pokryta śliskim zieleni. Dziewczyna rozpaczliwie próbuje wydostać się z niewoli wody i podjął daremną próbę po drugim. Jej ruchy stawały się coraz bardziej nerwowa, była przerażona. Matka, pogrążony w rozmowie z przyjacielem, kontynuuje ruch wzdłuż zacienionych alei, nie zauważając, że jej córka była w tarapatach.

udałem się do dziecka i podał mu rękę.Nieszczęście skończyłaby z lekkim szoku, ale potem była matka, która odkryła nieobecność córki.„Co jest z wami” - powiedziała, a on zrozumiał, co się stało, roześmiała się głośno: Dziewczyna skuliła się na zniewagę „Wet kurczę!”.I kto wie, czy okaże się matką dla wygody, jeśli zdarza się prawdziwą uciążliwości.

Po tym wszystkim, stosunki między rodzicami a dziećmi nie przechodzą bez śladu. Inne moms czerpią korzyści z edukacji, nie zawsze zdając sobie sprawę winy. Czasami są one autentycznie zdziwiony: dlaczego dzieci są lekceważące, rude, wyobcowany z domu? Szczególnie dużo wyrzutów do nastolatków.

Takie matki naiwny, naprawdę niesamowite. Jak mogę liczyć na miłości i uczucia dzieci, jeśli ich godności? W odpowiedzi, nastolatek może tworzyć kompleks niższości - on przyzwyczaja się do myśli, że głupi, niezdarny, brzydkie lub niemoralne. W przyszłości może on zachowywać się w różny sposób. Na przykład do naśladowania, że ​​tak powiem, wzdłuż określonej ścieżki, to w dalszym ciągu odgrywać rolę, jaką rodzice zabrali go w moim życiu. Zgodnie z ich oceną niego, staje się młody człowiek, osoba dorosła, udając głupi, niezdarny, czasami nawet pyszni te postrzegane braki, aby w jakiś sposób zmniejszyć swoje doświadczenia.

nastolatek może wybrać i kształt protestu - buntować się przeciwko upokorzeniu, obelgi. Ochrona psychologiczna przejawia się w chamstwa, upór.

Jest również w stanie zemścić się „bezpiecznie” dzieci - w tym przypadku, jego kompleks niższości manifestuje się w zazdrość rówieśników, którzy chwalić, co jest dość zwiększenie konfliktów z „dobrych” chłopców i dziewcząt.

nie otrzymał właściwej uwagi części matki, dziecko osiąga się przynajmniej w postaci cenzurą lub karania. Dlatego jako dziecko, często kapryśna i uparta, a dorastał, był niegrzeczny i twierdził z matką.Ale warto hartować sprawiedliwości z miłosierdziem, pieścić dziecko, traktować go ze zrozumieniem i zaufaniem, staje się on uprzejmy i uczynny.

Znów stała szturchać, odergivaniya i zagrożenia powodują dziecka intensywne emocje i hamują jego aktywności intelektualnej - uwaga namyat myślenia. Jednak jest to znane dorosłych. Przeżywa silne podniecenie emocjonalne, jesteśmy gorsze i mniej dokładnie konceptualizacji, co się dzieje, emocje zaburza myślenie, więc reakcje są produkowane z minimalnym lub nawet podczas całkowitego wyłączenia świadomości.dzieci

zatyukali nie tylko stracić wiarę we własne siły, pod wpływem negatywnych emocji glupeyut nie mogą poradzić sobie z najprostszym zadaniem w życiu jest tracona w oczekiwaniu na wyrok lub obelg. Zamieszanie i powolność dzieci powodować niezadowolenie i ponownie wygenerować nowy nitpicking. Istnieje błędne koło.

W wyniku różnorodnych negatywnych bodźców, ludzka wola zostaje uszkodzona. Jego ton słabnie, co daje się odczuć w różnych aspektach - moralnym, przemysłowym, społecznym, rodzinnym. Takim ludziom brakuje woli samostanowienia i powściągliwości, trudno im przezwyciężyć wewnętrzne sprzeczności. Brak niezależności wielu mężczyzn i kobiet tłumaczy się tym, że ich osobowość została stłumiona w dzieciństwie.

Jeśli dziecko lub nastolatek jest narażony na silną negatywną stymulację, jego umysł jest stale na palcach, i przyzwyczaja się do pracy w tym trybie. Przez resztę życia może potrzebować usunąć psychikę ze stanu odpoczynku, okresowo ulegając nerwowym wstrząsom. Kiedy sytuacja jest spokojna przez długi czas, on sam zaczyna się denerwować, ma tendencję do ładowania dodatkowej energii zewnętrznej.

może masz napotkanych ludzi, którzy od czasu do czasu istnieje pilna potrzeba, aby ktoś się kłócić, kłótnia, mówią, rysować ogień.Lubią tworzyć skandal w sklepie, autobusie, wyłącz rozmówcę z równowagi i doprowadzić do białości dziecka, „ładowania” w ten sposób układ nerwowy, podkachivaya jej nerwową energię innych. Ludzie zaangażowani w konflikt nie podejrzewają, że stali się dawcami energii osób, które w dzieciństwie otrzymały dużą dawkę negatywnej stymulacji.

Wreszcie najstraszniejsza konsekwencja ogromnej negatywnej stymulacji - dziecko stopniowo przekonuje się o braku macierzyńskiej miłości. I wrażenia z dzieciństwa są zachowane do końca życia i jak ciężko jest, aby mężczyzna ciągle uświadamiał sobie, że jego matka go nie kocha!

inny ojcowie i matki uważają, że w umyśle dziecka jest rodzajem filtra, przez który przesącza się przez cały losowy, brutto, paskudny, powiedział w żartach, i pozostają w głowach tylko przejawem ich miłości. Mogę zapewnić matkom i ojcom, że taki „filtr miłości” dzieci nie mają w ich umysł ma „żale słuchawkę i niesprawiedliwości”.Naprawia wszystko, co rani duszę dziecka i nadaje przez wszystkie "kanały", wpływając na emocje, uczucia, myśli, idee, marzenia, motywy.

Oczywiste jest, że matka - nie zaprogramowany automatyczny, i różni się w relacji z dzieckiem: w pewnych sytuacjach pokazuje współczucie i opiekę, innymi kategoryczne i uprzedzony, w trzecim - jest protekcjonalny. Konsekwencja w jej działaniach może ustąpić przed gorliwością, przekonaniem - moralizacją, sprawiedliwością - bezmyślną karą.Nikt nie jest odporny na błędy i skrajności, niemniej jednak należy rozumieć typowy styl zachowań z dzieckiem.

Na przykład masz tendencję do ograniczania swoich działań, często stawiasz różne wymagania, np. Zamawiania. Jakie są twoje motywacje do robienia tego?

Czasami motyw jest związany z interesem samego dziecka. Powiedzmy, że dajesz mu instrukcje, dbając o to, aby sam siebie nie skrzywdził, nie zmęczył się, nie dostał się do złego towarzystwa. Ale pomyśl: czy warto go traktować z szacunkiem, może jest godny zaufania? Pamiętaj, jeśli ciągle przypominasz, mówisz dziecku, co ma robić, przyzwyczaja się do potrzeb i "przekazuje" funkcje samokontroli do wychowawcy.

A może motywem "ograniczającego" stylu podejścia do dziecka jest prestiż?Patronujesz i kontrolujesz syna lub córkę, aby przekonać innych, jak dobry jesteś.Jednak nikomu nie można udowodnić w ten sposób niczego. I czy konieczne jest "działanie" na widza?

Czasami kierujemy się motywami, by tak rzec, planu "instrumentalnego": zrobić coś, chcemy wpłynąć na strony trzecie. Na przykład ograniczasz działania dziecka, ale w rzeczywistości pozwalasz mężowi zrozumieć;że wycofał się z edukacji swojego syna lub córki. Im bardziej obojętny małżonek na zachowanie dziecka, tym trudniejsze są wymagania matki. Zgadzam się, to niesprawiedliwe - dzieci stają się "ofiarami" kłopotów między rodzicami.

Istnieją motywy dyktowane przez dbałość o własne wygody: często dokręcasz dziecko, aby nie stwarzało dla ciebie niepotrzebnych kłopotów, nie kolidowało z twoimi osobistymi interesami, nie zwalnia twojej uwagi. Wymóg, instrukcja, przypominanie brzmi przed prawdopodobnym błędem, by być dokładnym, nieprzyjemnym działaniem dziecka dla ciebie.

Zgadzam się, że ograniczenie dzieci jest właściwe tylko wtedy, gdy jest związane z ich zainteresowaniami. Ale zdecydowanie powinieneś wybrać odpowiednią formę leczenia. Jeśli kierujesz się innymi motywami, oznacza to, że kochasz siebie, nie dziecko.

długo, jak to jest mała i idzie do przedszkola, szkoły, udało mu rodzice: uczyć, instruować, wymagają złożenia - i został zmuszony do posłuszeństwa. Ale jak dzieci dorosną, są one coraz częściej sami zaczynają zarządzać ich rodziców, a środki, które wcześniej były stosowane wobec nich - bumerang powraca do tych, którzy go prowadził.Teraz wszyscy próbują kontrolować siebie nawzajem w rodzinie: rodzice - dziecko, dziecko - rodzice, mąż - żona, żona - mąż.Kiedy wszyscy chcą się kontrolować, życie rodzinne ustaje. Dowiedziawszy się od rodziców

negatywny typ ekspozycji, dzieci go skopiować, a wraz z wiekiem zaczynają świadomie używać między sobą iz starszy. Nauczą się więc manipulować wzorami - apelami, które umniejszają zdolności drugiego. To nie przypadek, że najczęstsze słowo wśród małych dzieci, dzieci w wieku szkolnym i nastolatków jest głupcem. Dzieci są również aktywnie wykorzystywać w codziennym użytku werbalne sposoby podważyć fizyczną godności innych, wyrażając pogardę dla każdego wyrażenia obraźliwe i upokarzające nauczania, metafora, przypowieści - cały arsenał negatywnej stymulacji który doświadczył.

Dzieci to wykwalifikowani manipulatorzy. Manipulują przedmiotami, słowami, mimikami i intonacjami od najmłodszych lat. Jest ona manipulowana, czyli wykorzystać je w taki sposób, aby wpływać na innych, położyć nacisk na nich siłę do zachowywania się w określony sposób, aby czerpać korzyści.

Tutaj dziecko gra i kopiuje słowa, postawy, intonacje, akty rodziców. To nie tylko imitacja, jego działania mają sens: środki zapożyczone od rodziców, on próbuje wpłynąć na lalkę, uczestników gry, na siebie."Dam ci teraz, że będziesz pamiętać przez resztę swojego życia", mówi z groźnym spojrzeniem na "nieposłusznego" niedźwiedzia. Matka jest zdumiona tym, jak dokładnie dziecko powielało jej gesty, intonację i cel tego efektu, zainwestowane w przestrogę.

Manipulując dorosłymi, dziecko jest kapryśne, skłaniając ojca lub matkę do zadowolenia go, aby wziąć go w ramiona. S. symuluje ten sam cel, gdy nie chce spać ani jeść.Prawie każde małe dziecko wie, jak „oblicz” jak sprawić, by ktoś poruszać się, na przykład, metodą prób i błędów, dzieciak jest przekonany, że udawana strach lub choroba zmusiła matka szybko się go odebrać.Jeśli te wczesne manipulacje będą skuteczne, zostaną zapamiętane i prawdopodobnie zostaną powtórzone w przyszłości w mniej lub bardziej zmodyfikowanej formie.

Dzieci lubią obciążać nas swoimi niekończącymi się pytaniami i często lubią oglądać nasze trudności z odpowiedziami lub wyczerpują nas. Typową manifestacją manipulacji jest zrobienie szczęścia dla dorosłych. Dziecko widzi, że matka lub ojciec są poirytowani swoimi działaniami, nerwowymi, co dokładnie jest tym, co stara się osiągnąć.Cele mogą być różne: zwrócić na siebie uwagę, ukarać rodzica za niesprawiedliwość, chamstwa, okrucieństwo.

Stopniowo uświadamiając sobie znaczenie w rodzinie i przyzwyczajając się do swojej wyjątkowej roli, dziecko coraz bardziej manipuluje uczuciami krewnych. Pozując jako dobry i posłuszny, zachęca matkę, ojca, babcię, dziadka do robienia prezentów. Czasami wymaga, aby kupili zabawkę lub słodycze, zwijając histerię w sklepie. W tym przypadku, mądry dzieciak kładzie nacisk dorosłych podwójne, bo wie, że jego ojciec lub matka jest trudny do wytrzymania kaprysy i potępienia postawy innych.

Jedną z form manipulacji jest wytrwałość.Jest to wariant upór, kiedy dzieci celowo nękać ją na różne sposoby: niekończące się prośby i płacz, marudzenie, męczył, drażliwość, zły humor, ciszy. Prędzej czy później rodzice są gorsze uparte dziecko, nie mają cierpliwości, aby to celowy upór. Jednak histeryczne dzieci, jak sądzi AI Zakharov, najczęściej są z tymi samymi rodzicami. Ojciec i matka, często nie zdają sobie sprawy, że raport, wymagający i niecierpliwi, stosować się do dzieci w dowolnym momencie, z dowolnego powodu, reagują gwałtownie, jeśli ich żądania nie zostaną spełnione natychmiast, czytanie nieskończoność moralności, grozić lub zastraszyć.Mają tendencję do planowania każdy krok dziecka, oplatających swoją sieć niekończących sugestii i wskazówek, a jednocześnie jakoś uwierzyć, że kochają swoje dziecko.

Wykonajmy teraz zadanie kontrolne, które będzie rodzajem podsumowania wyników odczytanych powyżej.

Przede wszystkim należy zapoznać się z metodami, których używasz do wpływania na dziecko:

1. Prawdopodobnie uszczypnę moje wymagania wobec dziecka.2. Czasami podnosiłem głos do niego.3. Czasami zerwałem z nim kontakt: mówię brutalnie, brutalnie.4. Wiem, że re-penok boi się, że mogę go ukarać.5. Czasami grozi jej syn( córka), nie przyjdziesz do domu, pozbawiać przyjemności, ukarzę pas, umieścić w rogu.6. Czasami dziecko otrzymało ode mnie klapsa lub gniewne uderzenie.7. Pokonałem dziecko, ponieważ był nieposłuszny, złamał porządek.8. Pobiłbym moją córkę, gdyby zaszła w ciążę, nie będąc w związku małżeńskim.9. Wprawdzie jestem kategoryczny w komunikowaniu się z dzieckiem, rozmowy ton głównie komendanta.10. W naszej rodzinie wszyscy( prawie wszyscy) lubią się rozkazywać.11. Łapię się na tym, że czasami czytam moralność mojemu synowi( córce).12. I czasami łamie obraźliwe słowo, upokarzającej duma syna( córki): Zany, głupie, mięczakiem, itp

ale niektóre sytuacje testowe, pokazując swoją ogólną strategię przyjętą w kontaktach z synem lub córką. .

1. myślę, dziecko powinno być chwalone tak mało, jak to możliwe, w przeciwnym razie całkowicie wyjdzie z posłuszeństwa.2. Nie mam czasu na wybieranie wrażliwych słów i wyrażeń w komunikacji z dzieckiem - mówię, jak to działa.3. Moje próby wpłynięcia na mojego syna( córkę) są zwykle nieskuteczne.4. Rzadko zwracam uwagę na pozytywne cechy dziecka.5. Dziecko - moje, co chcę, to powiem mu, czego chcę, więc powiem.6. Zawsze rozmawiam z moim synem( córką) w sposób dorosły, bez zniżek dla dziecka.7. Często muszę karcić mojego syna( córkę).8. Chcę, aby przyjaciele widzieli, jak moje dziecko jest posłuszne.

9. Mąż zrezygnował z jego wychowaniem, więc muszę być trudniejsze i bardziej wymagające.10. Lepiej powtórzyć dziecku określone żądanie, niż czekać, aż je zepsuje.11. Kiedy był mały, po prostu musiałem patrzeć, jak nic nie zrobi.12. I ciągle mają o niczym przypominać syna( córki): czas wracać do domu, uruchom załatwić, żeby usiąść do lekcji itp

teraz o prawdopodobnego wyniku negatywnej stymulacji, jeśli odwołać się do niego. .

1. Wydaje mi się,że syn( córka) często udaje głupie, aby niewinny, aby uniknąć wykonania niektórych wymogów lub kar.2. Moje dziecko jest bezradne, zależne.3. Jest zamknięty, niekomunikatywny, niekomunikatywny( zwykle lub czasami).4. Syn( córka) rzadko zaprzyjaźnia się z "dobrymi" i "prawymi" dziećmi.5. Im więcej żądasz od dziecka, tym gorzej się okazuje( im bardziej uparty).6. Być może ja "zatyukala" jego dziecko.7. Kiedy był mały, był w stanie osiągnąć swój własny upór.8. Wydaje mi się, że syn( córka) wątpi w swoje umiejętności.

błędne taktyka trening, negatywne stymulacja w komunikacji z dzieckiem może obrócić się przeciwko tobie:

1. syn( córka) jest czasami dostarczane( Fed) na złość mnie.

2. Moje ostre słowa, które dziecko powtarza w moim adresie.

3. Czasami wydaje mi się, że on pyta o niegrzeczność, moja ostra uwaga.4. Jest posłuszny tylko wtedy, gdy podniesiesz swój głos.5. Sto razy należy powtórzyć, że dziecko spełniło prośbę.6. Jest dla mnie niegrzeczny.7. Syn( córka) jest zimny, nieufny wobec mnie.8. Kiedyś nastolatek chciał opuścić dom.9. Jako dziecko dziecko zapytało, czy jestem jego matką.