Historia papieru

Stało się to w lipcu 1951 roku. Jeden z mieszkańców Nowogród był na ulicy, gdzie pracuje od niedawna archeolodzy. Zwolnienie z kolumny mostu ziemia XIV wieku zobaczył gęsty i brudny kawałek kory brzozy, które mogą być widoczne na powierzchni jasnymi literami. Gdyby nie te litery, można by pomyśleć, że znalazł kawałek innego spławik, każdy zbiór archeologów w czasie już zgromadził kilkadziesiąt. Znalezisko zostało przeniesione do głowy wykopu, który był jeszcze na pozbycie się starego chodnika. A on jest w na minutę przed wszystkim nie mógł ciężko oddychać, aby wydobyć z siebie ani słowa, wydając tylko nieartykułowane dźwięki, a następnie krzyknął: „Ja to odkrycie czekał 20 lat!” Od tego czasu, zajęło dużo czasu, ale ten lipcowy dzień pozostał na zawszew historii nauki jako data otwarcia nowego źródła wiedzy - dokumentów birchbark. Pisali naszych przodków przed wynalezieniem papieru.

kamienia i gliny, drewna i kości, skóra i kora, wosk i metalu, papirus i pergamin byli ludzie w różnym czasie na piśmie. Ale każdy z tych materiałów ma swoje wady.

pierwsza osoba pisania znaki wyryte w kamieniu - skały, mury pałaców, łuki triumfalny bramy. To nie było łatwe - praca z kamienia wziął czas i dużą, ciężką pracę.Takie etykiety nie mógł zabrać ze sobą kogoś wysłać.A z kolei udał się do glinianych tabliczek. Teraz muzea wszystkich krajów oraz w kolekcjach prywatnych zawiera około pół miliona tych tabletek. Zostały one znalezione podczas wykopalisk starożytnego miasta Asyrii, Babilonu, Sumeru. Tabletki na mokrej gliny narysować znaki było o wiele łatwiejsze i prostsze niż rzeźbą w kamieniu. Aby rozwiązać tekście zwykłe płytki suszone na słońcu, a szczególne znaczenie, na którym zostały napisane aktów państwowych i ustawy spalone. Takie e-maile przesyłane płytek nie tylko w jednym kraju, ale także w sąsiednich. W tym celu, w Persji, na przykład, w czasach króla Cyrusa istniały stacje pocztowe, które były na służbie dziennych i nocnych posłańców z szybkich koni.

Ale nadal i litery gliny dachówka były zbyt ciężkie i nieporęczne. W humorystyczny „historii powszechnej”, opublikowanego na początku tego stulecia przez magazyn „Satyricon”, przy tej okazji powiedział: „Do ukochany mógłby właściwie wyjaśnić przedmiotem jego miłości, jego uczucia niepokoju, wysłał jej cały wózek z cegieł”.

W poszukiwaniu materiałów do zabezpieczenia myśli ludzi w różnym wieku Próbowaliśmy wielu rzeczy: terakota, ceramiczne wazony, lustra, metal, miedź, złoto i ołów talerzu. Ale wszystkie te materiały wycofał się przed papirusu. Papirusy były Egipcjanom długo przed naszą erą, i służył im za ponad cztery tysiące lat. Zapasy tego multi-trzciny roślin z prostymi, osiąga wysokość pięciu metrów trójkątny łodyg z kwiatami w formie pędzla były ogromne. Papirus rosły w obfitości w płytkich obszarach jezior i rzek, a karmione tysiące ludzi zaangażowanych w jego zbierania i przetwarzania, ponieważ Egiptu, podszedł do wielu rynkach w Europie i Azji.

Kiedy był tańszy materiał pisanie - papier, papirus przestała rosnąć, a do XX wieku, zniknął z terytorium Egiptu i tajemnicy produkcyjnej papirusu sam został stracony. To prawda, że ​​tajemnica ujawniona, ale tylko na papirusie druku zaproszeń na najważniejszych metod, dyplomy egipskie instytucje naukowe i wizytówek.

zastąpiony papirus w II wpne przybyli do pergaminu. Legenda mówi, że Egipcjanie wiedzą, czy Pergamon stan, który istniał w Azji Mniejszej, zamierza stworzyć w swojej stolicy, bogatej biblioteki i ten ma zamiar kupić od ogromnej liczby egipskich papirusach. Plotki zostały potwierdzone, ale przybył do Egiptu przez króla ludzi handlowych Pergamon Eumenes II wrócili do domu z pustymi rękami. Kto rządzi w tym czasie w Egipcie, Ptolemeusz nie zgodzić się na ofertę, obawiając się, że Biblioteka Pergamońska byłby silnym kandydatem Alexandria Library. Ale Eumenes II był uporczywy i nakazał zorganizować własną produkcję materiału pisanie ze skóry zwierząt. Materiał ten był już znany, ale przed skórze wzięto wołu, szorstki i gęsty, w Pergamonie zaczął produkować skórę cieląt, młode owce, kozy i osły. Zgodnie z jego najwyższej jakości pergaminie papirusu była jędrniejsza, bardziej elastyczna, bardziej wytrzymałe. Ale został zmuszony do wycofania się z papieru, który ukazał się w Chinach.

Przed wynalezieniem papieru

chiński napisali swoje litery na woskowanych desek, a następnie do farby tkaniny. Jedwab był najbardziej odpowiedni do tego, ale był zbyt drogi. Ale jedwab zostawił wiele odpadków. Zostały przemoczone i ręcznie potarły między kamieniami. Otrzymaną w ten sposób zawiesinę wylano na śliskiej powierzchni, takiej jak polerowane płyty, i są dociskane do siebie polerowany kamień.Pasta wysycha, zamienia się w cienką ciasto

dwór cesarza Ho doradcy, który żył w II wieku naszej ery, Cai Lun jest jednym z wynalazców papieru. Zaproponował, by zrobić to z kamienną stupą, drewnianym tłuczkiem i sitkiem, używając jakichś włóknistych roślin. Jak to naprawdę wyglądało, trudno powiedzieć, ale prawdopodobnie tak było. Gdy drzewo morwy rozpowszechnione w Chinach, gałęzie zostały odcięte, a następnie usunęły z nich kory. Górna warstwa ciemna kora zgarniania, a wewnętrzna część włókna zawieszono w wodzie deszczowej, a następnie pocięte na małe kawałki, stosując moździerz i tłuczek. Powstały kleik zebrano w beczce i rozcieńczono wodą.Mistrz wziął ręce sita i zgarnął masę z beczki. Woda spłynęła, a na powierzchni pozostała gładka i cienka warstwa miazgi. Zostało odwrócone na gładkiej desce. Płyty z odlewami układano jeden na drugim i ładowano. Wciśnięte arkusze pod prasą suszono na słońcu lub w ciepłym pomieszczeniu. Arkusze papieru wykonane w ten sposób okazały się lekkie, mocne i wygodne do pisania. Papier zaczął produkować w różnych formatach, kolorach, ciężarach, a nawet przesiąkł specjalnymi substancjami, które odpychały szkodliwe owady. Były też pieniądze papierowe.

Przez wiele stuleci Chińczycy zachowywali tajemnicę robienia papieru. Ale nieprzewidziany zdarzył się.W Turkiestanie dwaj khanie nie podzielili się czymś między sobą, a jeden z nich zwrócił się do chińskiego cesarza o pomoc wojskową.Ta pochopna akcja nie podobała się arabskiemu kalifowi, który natychmiast wysłał armię przeciwko obu Khhanom.

Maszyna papiernicza. XIX wiek.

W 751 na rzece Tallas, w pobliżu Samarkandy, odbyła się bitwa. Pomóż cesarzowi nie pomóc khanom, zostali pokonani. Wśród wielu więźniów wymienionych w Samarkandzie, były też chiński mistrz, który wiedział, jak zrobić papier z włókien dębu, morwy, len. Ponieważ ten surowiec nie został znaleziony w wystarczającej ilości w Samarkandzie, włókno odzyskano z użytych tkanin.

Pierwszy w Europie zaczął robić papier w Hiszpanii, przejmując sztukę swojej produkcji od swoich zdobywców - Arabów. Stało się to w połowie XII wieku. Po kilkudziesięciu latach gazeta ukazała się we Włoszech, a następnie we Francji, na Węgrzech, w Niemczech, Rosji, Holandii i Szwecji. Interesujące jest to, że przyszła z jednego kraju do drugiego w przybliżeniu w tym samym odstępie czasu( od 50 do 100 lat).

Dokument pojawił się w Rosji później niż w wielu innych krajach. Ten "zagraniczny" produkt kupiliśmy ponad 260 lat. Własna produkcja papieru rozpoczęła się za panowania Iwana Groźnego. To nie przypadek, że do tego czasu narodziło się drukowanie w Rosji. Każda papiernia miała swój znak wodny lub filigran, rodzaj znaku handlowego. Wyhaftowano go cienkim drutem na metalowej siatce, który służył jako forma do ręcznego odlewania papieru. Gdy siatkę z płynną masą wyciągnięto z cylindra i wytrząsano, mniej włókien skupiło się na wypukłości. Na gotowym prześcieradle to miejsce prześwitywało. Taki znak był wyraźnie widoczny dla światła i nie można go było sfałszować.

wielki rozwój przypadku papieru dostał pod Piotra I, który, będąc za granicą, poczętego „w każdej prowincji wyrządzić papierniczych. .. i na tych roślinach zamówić papier, aby różne ręce i majestat, to znaczy Alexandria, pischaya, pocztowych, kartuznye, szary iniebieski ».W tych produktach państwo było bardzo potrzebne. Kartuznaya przeznaczony do głowic w broni artyleryjskiej( jeśli wypalonej bez rękawów) w celu określenia jakości prochu. Z papieru, przy okazji, zrobili różne naboje. Do korespondencji państwowej potrzebny był gęsty papier aleksandryjski. W 1714 roku, w pobliżu

Petersburgu Zgodnie z dekretem króla położył papierni, a kto przybył na inspekcję budowy króla przedstawił pierwszą produkcję, którą dumnie napisał dwa lata później: „Niniejszy dokument ma tutaj w młynie, a można to zrobić za potrzebąstan, i to nie tylko we Francji, ale także w tacos. "

"Ach, ile papieru jest dla ciebie!- ciągnęła, po zerknięciu na niego w pudle. I rzeczywiście, znaczek był tam bardzo dużo."Gdybym tylko mógł mieć kawałek papieru!"I mam taką wadę;będzie wniosek do sądu o złoŜenie, ale nie o nic. .. wyjaśnił jej, Ŝe ten dokument nie jest tego rodzaju, Ŝe jest przeznaczony do egzekucji twierdz, a nie do wniosków. Jednak, żeby ją uspokoić, dał jej jakąś kartkę w rublach po cenie ".

Mimo że nazwa bohatera w tym fragmencie została pominięta, prawdopodobnie dowiedziałeś się o pracy, z której pochodzi rozmowa. Oczywiście, jest to "Dead Souls" firmy NV Gogol. Chichikov rozmawia z Korobochką.Ale jaki to rodzaj papieru? Pojawił się pod pseudonimem Peter I, który wprowadził rodzaj podatku, tzw. Opłaty skarbowej, poprzez sprzedaż tłoczonego papieru. Były trzy rodzaje takiego papieru - z obrazem dużego, średniego i małego orła. Dokumenty na zakup ziemi, chłopów, budynków można było sporządzić tylko na papierze z dużym orłem. Do 1874 r. Była pieczątka. Od tego czasu jej miejsce zajęła pieczęć.

Minęły lata, wzrosły potrzeby związane z papierem, a jego surowce stały się rzadkością.Na początku ubiegłego stulecia doszło do "wielkiej bitwy" o szmaty na świecie. Różne kraje na swój własny sposób szukały drogi wyjścia. Anglia próbowała kupić szmaty w sąsiednich krajach. Francja, Belgia, Holandia, Hiszpania i Portugalia nie zezwoliły na wywóz. Istniały nawet "czarne rynki", na których surowce były płacone za ten surowiec. Zbieranie i sprzedaż szmat do papierni zajmowało się tysiącami włóczęgów, ale wciąż było za mało - a przedsiębiorcy musieli wybierać różne sztuczki. Pewnego razu w Nowym Jorku, aby kupić książkę, trzeba było nie tylko ponieść koszty, ale także przekazać pewną liczbę szmat. Wydawcy gazet oferowali darmowy abonament każdemu, kto jest zobowiązany do aktualizacji. Krótko mówiąc, trzeba było znaleźć materiał, który zastąpiłby szmaty.

Kiedy rozpoczęto poszukiwanie surowców, ktoś przypomniał sobie: w 1719 r. Francuski fizyk, wynalazca termometru R. Reaumur, zasugerował, że takim materiałem może być drewno. Przytoczył nawet przykład budowy gniazd os z masy podobnej do kleiku, którą otrzymują przez zgniatanie drewna szczękami. Założenie Reaumur zostało wielokrotnie potwierdzone przez wielu entuzjastów, ale aby stworzyć technologię, która byłaby odpowiednia do masowej produkcji, dopiero w 1843 roku udało się stworzyć niemieckiego introligatora Friedricha Kellera. Siekł drewno w urządzenie z własnego projektu( nazywało się to ręcznym szlifierzem), zmieszał je z szmatką i dostał dobry, gruby papier. Później zamiast ręcznego defibera pojawił się mechaniczny.

Już w połowie ubiegłego stulecia udało się wydobyć z drewna jego najcenniejszą substancję - celulozę, zakończono produkcję papieru rękodziełem. Chemia pozwoliła nie tylko wyizolować celulozę, ale także ją uszlachetnić.Za pomocą różnych odczynników chemicznych otrzymuje się taki lub inny stopień białości, wytrzymałości, w wyniku czego powstają różne rodzaje papieru.

Drukarnia. XVII wiek.

Artykuł ma wiele "zawodów".Spójrz przynajmniej na twoje mieszkanie. Półki z książkami, tapety na ścianach, zdjęcia w albumach, obrusy, ręczniki, serwetki. A meble? Powierzchnia stołu muska się zawiłym wzorem, drzwi szafki to arkusz papieru przyklejony do płyty wiórowej. Papier jest zawarty w ubraniach i obuwiu, w telewizorze i radiu.

Ciągle poszukujemy nowych surowców do papieru. Naukowcy na Węgrzech zbudowali na przykład roślinę do robienia papieru z liści brzozy, osiki, topoli, klonu. Dzięki swoim zaletom papier ten nie ustępuje zwykłemu, ale pozwala zaoszczędzić miliony metrów sześciennych cennego drewna.

Po umieszczeniu przed sobą pustego arkusza, zanim zaczniesz pisać, pomyśl o liniach z wiersza S. Mikhalkov: