Elementy astronomii sferycznej
Pomyśl o astronomicznych jednostkach zliczania czasu, które stały się prototypami jednostek kalendarza. Następnie, jak w przeszłości ludzie nawet nie wiedzą prawdziwą długość roku, to może mierzyć równych odstępach czasowych, oglądanie wschodu słońca( lub słońca) słońce w tym samym punkcie horyzontu, zorientowany w tym kierunku ich świątyń i piramid.
Główne punkty i linie sfery niebieskiej. Przede wszystkim, warto przypomnieć, że w studium postaci nieba wykorzystuje pojęcie sfery niebieskiej - wyimaginowanej sfery dowolnego promienia, wewnętrzna powierzchnia z których jakby „zawieszony” gwiazdę.W centrum tej kuli( w punkcie O) znajduje się obserwator( ryc.).Punktem sferze niebieskiej, położony tuż nad głową obserwatora, zwany zenit, jej przeciwieństwem - nadir. Punkty przecięcia osi ziemskiej wyimaginowanej obrotu( „oś świata”) z sferze niebieskiej są nazywane bieguny świata.
wyciągnąć przez środek sfery niebieskiej trzy wyimaginowanej płaszczyzny: pierwszy jest prostopadła do linii pionowej, przy czym druga prostopadła do osi świata i trzeci - za pośrednictwem linii zwykłej( przechodzącej przez środek kuli i zenitu) i osi świecie( przez biegun świata).W rezultacie, kula niebieskich otrzymujemy trzy duże koła( centra pokrywa się ze środkiem sfery niebieskiej)( rys.) Horyzoncie, Równik i niebieskich południka. Niebieskie, południk przecina horyzont w dwóch punktach: z punktu północny( N) i południowy( n), przy czym Równik - punkt wschodni( E) i West Point( W).Linia SN określająca kierunek "północ-południe" nazywa się linią południa.
Rys. Główne punkty i linie sfery niebieskiej;Strzałka wskazuje kierunek jej ruch obrotowy
pozorna rocznego centrum słonecznego dysku między gwiazda pojawia się na ekliptyce - wielkiego okręgu, którego płaszczyzna tworzy z niebiańskiego kąta płaszczyzny równika ε = 23 ° 27.Z Równik ekliptyczny przecina się w dwóch punktach( wykres). Na wiosenne równonoc ¡ i jesienią wiosennej w punkcie W.
fig. Pozycja ekliptyki na sferze niebieskiej;Strzałka wskazuje kierunek widzialnego rocznej ruchu słonecznym
Przypomnijmy, że przemieszcza się słońce na tej krzywej w kierunku wyraźnie dobowego obrotu niebieskiego,( t. e. z zachodu na wschód) z prędkością prawie 1 ° C na dzień, co sprowadza się do dwóch pozornej średnicy kątowej. Słońce przechodzi 20( lub 21) marca ruszając się z półkuli południowej na północną przez równonocy wiosennej. Sześć miesięcy później, 22( lub 23) we wrześniu przechodzi przez równonocy jesiennej na półkuli północnej w południowej.
Współrzędne niebieskie. jak w globuse- zmniejszonym modelu Ziemi, sfery niebieskiej( ale w środku!), Można zbudować siatkę, która pozwala określić współrzędne dowolnego gwiazdy. Rola południków lądowych na sferze niebieskiej zabaw deklinacji okręgu, rozciągający się od bieguna północnego do południa świata, zamiast równoleżnika na sferze niebieskiej są prowadzone równolegle dobowe. Dla każdej oprawy można znaleźć( Rys.):
Rys. Kierunek zliczania równikowej koordynuje i S, jak również kąt godzin t Data
1. Kątowe odległości α jego koła odchyłki od wiosenne wiosennej wzdłuż równika niebieskiego zmierzonej przed dobowego ruchu niebieskiego,( podobny do sposobu wzdłuż równikiem, że mierzy długość i X- odległość kątowa południka obserwatora od zerowego południka Greenwich).Współrzędna ta jest nazywana bezpośrednim wejściem gwiazdy.
2. Odległość kątowa δ Oświetlenie od równika niebieskiego -( . Odpowiadającej szerokości geograficznej N) wywoływania światła, mierzoną wzdłuż okręgu przechodzącego przez ten deklinacji światła.
oprawy bezpośrednie a wspinanie mierzona w kierunku ruchu wskazówek zegara najmniej - w godzinach( h i h), minuta( m lub M) i s( S lub S), z 0H do -24 deklinacji hemibursztynianu - w stopniu, ze znakiem „plus”( 0 °do + 90 °) w kierunku równika niebieskiego do bieguna północnego świata i ze znakiem „minus”( od 0 ° do -90 °) - do bieguna południowego świata. W trakcie codziennej obrotu sfery niebieskiej współrzędne dla każdego związku pozostaje niezmieniona.
Położenie każdej z soczewek na sferze niebieskiej w danym czasie można również opisać za pomocą dwóch innych współrzędnych: azymutu i wysokości kątowej nad horyzontem. Aby to zrobić, od zenitu poprzez gwiazdę do horyzontu trzymamy umysłowo duży okrąg - pion. Azymut światła A jest mierzony od punktu na południe od punktu S na zachód do punktu przecięcia linii pionowej gwiazdy z horyzontem. Jeśli azymut jest odczytywany z południowego punktu w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, to przypisuje się mu znak minus. Wysokość światła h jest mierzona wzdłuż pionu od horyzontu do światła( ryc.).Wracając do fig., Jest oczywiste, że wysokość światowego bieguna ponad horyzontem jest równa geograficznej szerokości geograficznej obserwatora.
Rys. Kierunek odniesienia azymutu A i wysokość h światła
Kulminacja luminarzy. Podczas codziennej rotacji Ziemi, każdy punkt sfery niebieskiej przechodzi dwa razy przez niebiański południk obserwatora. Przejście tej lub tej luminarza przez tę część łuku niebiańskiego południka, na którym znajduje się zenit obserwatora, nazywa się górną kulminacją luminarza. Wysokość światła nad horyzontem osiąga najwyższą wartość.W momencie niższej kulminacji luminarza przechodzi przeciwległa część łuku południka, na którym znajduje się nadir. Czas upływający od górnej kulminacji światła, mierzony jest kąt godzin światła t.
Jeśli luminator w górnym punkcie kulminacyjnym przechodzi przez południk niebieski na południe od zenitu, to jego wysokość nad horyzontem w tym momencie jest równa