Dzieci są wyjątkowe
Mówiąc ogólnie, nie sądzę, aby ta książka spowodowała wiele zastrzeżeń.Nie dążę do tego - chcę tylko zarysować kilka podstawowych zasad, z których większość pozostaje w ramach zwykłych codziennych rad, zrozumiałych dla wszystkich, i staje się po prostu bardziej dostępna dzięki temu, że sformułowałem je krótko i w jednym miejscu. Jak powiedziałem na początku książki - nie jest to objawienie, ale przypomnienie. Ale podejrzewam, że jeśli ktoś chce się ze mną sprzeczać, może wybrać tę zasadę jako wymówkę.
Twoje dzieci z pewnością różnią się od siebie, więc oczywiste jest, że podejście "bezwymiarowe" do nich wszystkich nie będzie poprawne. Tak, istnieją zasady, które są naprawdę powszechne dla wszystkich - można je nazwać "rodziną": absolutnie prawdą jest, że każdy bez wyjątku musi położyć się spać, lub po jedzeniu. Istnieją jednak zasady, które wymagają osobistego "dopasowania" do każdego dziecka.
Będę mówić bezpośrednio. Kiedy dopiero zaczynałem być ojcem, myślałem, że to niesprawiedliwe zmienić zasady dla któregoś z dzieci, ponieważ są one ustawione dla wszystkich. Wydało mi się, że to niesprawiedliwe. Ale wtedy moje dzieci zaczęły dorastać i zdałem sobie sprawę, że od niektórych dzieci spełnienie jakiejś zasady wymaga znacznie więcej wysiłku niż od innych.
Oto przykład. Jeden z moich synów był patologicznie niedokładny. Tylko na skalę przemysłową *.I nie wiedział o tym, ponieważ miał też dziwną umiejętność, by nie dostrzec chaosu, który powstał wokół niego. Prośba, by zabrał ze sobą, to nie to samo, co proszenie swoich sióstr i braci.Żądanie to było dla niego dwudziestokrotnie cięższe niż dla innych, ponieważ on po pierwsze nie wiedział, gdzie jest zaburzenie;Po drugie, nie rozumiałem, na czym polega problem ogólnie( nie przeszkadzało mu to w żaden sposób);i po trzecie, musiałby spędzać kilka razy( lub dziesiątki razy) sprzątać więcej razy niż jakiekolwiek inne dziecko. W rzeczywistości okazało się, że to samo zastosowanie zasady wobec niego i innych dzieci było dla niego niesprawiedliwe.
Oczywiście, w ogóle się z niego nie wycofaliśmy. Ale zaczęliśmy wymagać od niego mniej niż od innych. Musiał uporządkować sprawy, ale byliśmy gotowi mu pomóc, jeśli naprawdę był gotowy do wykonania jakiejś pracy. Gdy był starszy, przenieśliśmy na niego coraz większą odpowiedzialność.
Ale muszę powiedzieć, że mój syn mógł bardzo dobrze się skoncentrować na czymś i, na przykład, siedział cicho, nie rozpraszając się na chwilę, na pół godziny na lekcje. A jego brat( schludny) nie mógł znieść zasiadania za książkami przez ponad 10 minut z rzędu, więc pozwolono mu odrabiać zadania domowe przez wszystkie weekendy w krótkich kawałkach.
Innymi słowy, czasami uczciwe jest ustalanie ogólnych zasad dla wszystkich, ale czasami wręcz przeciwnie, jest to właśnie takie podejście, które jest niesprawiedliwe, więc musisz być ostrożny w tym względzie. Najważniejszą rzeczą jest to, ile potrzebujesz od każdego dziecka.
NAJWAŻNIEJSZE - JAK TY WAS WYMAGA OD KAŻDEGO DZIECKA.