Tracenie jest konieczne
Pamiętam, że pewnego razu na wakacjach obserwowałem, jak mój ojciec i syn grają w tenisa. Ojciec rozpaczliwie próbował wygrać;także syn, ale upór jego ojca był wyraźnie większy. Zarumienił się, napuchł i pocił, ale postanowił wyrwać syna ze zwycięstwa za wszelką cenę.W końcu to się stało;kiedy opuścili dwór, papież wyglądał na wyczerpanego, ale zadowolonego, a syn - zrezygnował z porażki, prawdopodobnie już nie jako pierwszy.
Było mi go żal. Mam na myśli ojca. Chwila radości zwycięstwa nie może być porównywana z długotrwałą przyjemnością płynącą z kontemplacji dziecięcej ekstazy, której doświadczają, wygrywając z tobą.Pocieszałem się wtedy, że jest to tymczasowy stan rzeczy. Chłopiec grał dobrze, i wcześniej czy później, gdy staje się silniejszy, a ojciec jest starszy, musiał osiągnąć swój cel.
Rozumiemy, że ten ojciec nie był właściwym rodzicem. I wciąż zapomniałem ci powiedzieć, że nawet nie próbował kibicować swojemu synowi - najwyraźniej zbyt wiele dla własnego sukcesu. Oczywiście nie zawsze należy pozwolić dzieciom na zwycięstwo od ciebie - będzie to strasznie protekcjonalne zachowanie z twojej strony. Możesz więc zachowywać się z dwuletnim dzieckiem, ale jeśli ma dwanaście lat, nie możesz go oszukać.Ale od czasu do czasu dziecko może być silniejsze od ciebie;po prostu nie musisz wspinać się z drogi, jak ten ojciec na dworze. I możesz powiedzieć coś zachęcającego dla dziecka, nawet jeśli stracił: "Kiedy nauczysz się, jak służyć po lewej, jak i po prawej stronie, nie dam rady z tobą".
Jeśli w tenisie nie jest jeszcze twoim rywalem, wspiąć się na drzewa. Lub pływanie. Lub pieczenia cupcakes. Lub graj na pianinie. Lub zagraj w jego ulubioną grę komputerową.Znajdź coś, o czym dziecko wie lepiej niż ty i zrób to razem. To znacznie ciekawsze niż wygrywanie( przynajmniej dla własnego dziecka).
I jeszcze jedno. Czy myślisz, że ojciec nauczył syna, aby stracił na sądzie godnym? Oczywiście, że nie! Jedyne, czego możemy się od niego nauczyć, to nigdy nie robić tego samego. Nie dał sobie okazji, by pokazać, jak pięknie jest stracić.W końcu przegrana nie jest taka zła, najważniejszą rzeczą jest móc grać z godnością.